Conſiderationes. IIII. de pace At vero nonne irridetur deuſ quoniā ſimi le eſt pacem non velle illam vel inutiliter deſidioſe velle vel impoſſibiliter velle­hoc eſt medijs ad eam impoſſibilibus con tēdere vt ſi queratur vnio aliqualiter qua liter haberi non valet neqꝫ via debellati­onis neqꝫ via rōnis ſeu reductōnis/ neqꝫ via anathematizationis ſeu ſeꝑatiōis ne­qꝫ via ꝯdeſcēſionis aūt ſil̓r. Cūqꝫ itaqꝫ pa ſtor teneat̉ minꝰ reuocare oues qͣs iudi cat errātes qͣꝫ ẜuare errāteſ nōne dꝫ vt fi at vnū ouile modū poſſibilē veriſimileꝫ agēdi velle ꝓſeqͥ ēt dimiſſiōe gregꝭ ꝓ­prij obediētis ſi ẜuat̉ vuit̉ grex vter qꝫ. Nec eſt deẜere gregē more mercenarij fugere ſꝫ ſaluare vt vere ſic dicamꝰ/ fu­giēdo manere. Sꝫ hec ceſſio dic̄ aliqͥs fie­ret ꝑnitioſū poſterꝭ exēplū fatemur id poſ­ſe ꝯtingere. qͥbꝰ rebꝰ ꝯtingit abuti? attn̄ incerto maloꝝ euētu eēt certū optandum preſentis pacis bonum repu diandum/ vel negandum. C Quarta conſidera. Antū eſt pacꝭ ſalutifere bonuꝫ/ vt eiꝰ adeptōe neqꝫ mūdanꝰ honor neqꝫ ſtatꝰ neqꝫ gradꝰ/ neqꝫ ꝓpriatilitas debeāt aliquē deterrere nihil ꝓrſ niſi pctm̄ ꝯtra legē dei eternā. Hec ꝯſide­ratio poſita ē ꝯtra illos dicūt. Obẜuetur honor ꝑtis nr̄e. hēamꝰ victoriā ꝯfuſioneꝫ euitem. Ecce qͣlia ſuſtinuit opprobria ſū­mꝰ pōtifex xp̄s vt faceret vtra vnū recōcili­ans ī ſuo ſanguīe ea in celo ſūt in terra­factus opprobriū hoīm abiectio pleb̓ et dicēs ẜuet̉ honor meꝰ. Sufficiebat ei teſtimoniū bonū ꝯſcīe ad deū. Igit̉ vt pax hēat̉ nulla plane via repudiāda ē p̄t abſ qꝫ pctō deduci qͣꝫto breuiꝰ tāto ſalubrius Quāto inſuꝑ patētiꝰ/ tanto acceptiꝰ apud oēs qm̄ res tāgit oēs ꝟitas lucerni amat Quo circa vie dn̄m nr̄m oblate ꝓferā ſine adulatiōis oleo indiget ſalua pace oīm) qꝛ nunqͣꝫ mihi viſe ſūt iuri d̓ino palā ꝯtrare/ nūqͣꝫ viſe ſūt ſil̓r penitꝰ repro bāde. niſi forte ſtruat̉ calūnia ex iuramēto ſuo. ex totiꝰ obedīe ſue ꝯſenſu iudicio et req̄ſtis alioꝝ tendētibꝰ. Propterea rur­ſus īprobabile videt̉ attētis circūſtan­tijs offerētibꝰ ſe ī pn̄ti ſciſmate/ ſi ꝑs iuſta poſſit a iuris ſui ꝓſecutiōe deſiſtere vt ad ī iuſtā ius ſuū trāſferret fieret iuſta ſeu per nouā electōꝫ ītruſi ſeu aliā viā ī iur̄ ſcpͥto hītā/ dūmō ius d̓inū vtrobiqꝫ īuiolatuꝫ maneret hec via ꝓpt̓ timorē īhonoratōis mūdane eēt penitꝰ abhorrēda. Naꝫ qͥc­qͥda maliuol̓ interp̄tibꝰ diceret̉. deſuꝑ reſi­derꝫ īſpector cordiū deꝰ/ iudex. ꝟitas ca ritas abūde remunerās. Nonne laudata. nōne victrix effecta ē mr̄ illa ꝟa īfantꝭ apd̓ ſalomonē filiū maluit integꝝ abijcere. illoqꝫ carere qͣꝫ diuiſus in ſuā cederet por­tionē. Deniqꝫ in laude. Q. fabij maximi p̄clariſſimā dixit Ennius non ponebat rumores ante ſalutē. Nōne ſanctiꝰ ē vltro dare gr̄e. dare caritati frat̓ne. paci hono­ ſūū caducū/ īmo vitā ꝓpriā merito/ qͣꝫ ſine laude pace mox naturalis neceſſitas vtrūqꝫ diripiat. Concedat̉ libent̓ gr̄e id qd̓ velit nolit obtinēs ꝓtinꝰ relinq̄t̉ natu­re. Ampliꝰ videt̉ īprobabile/ qͥn ex pediat in caſu eccīam ad tꝑs ſūmo paſtore carere vt interī tractatū vel alit̓ adeptio pacis celerior hēret̉. ſi canones oppoſi ſanxerūt/ lex d̓ina diſſonat. ex di­cto p̄t abſqꝫ papa mortali ſtare ſalꝰ. Qd̓ ſi timet̉ infamatio ꝑtis illiꝰ vl̓ illiꝰ. rn̄ſuꝫ poſuimꝰ Cōſeq̄nt deducimꝰ ꝓpt̓ tīo­ ſuccūbēdi aūt inhonoratiōes hūane/ vtiqꝫ vitioſa ſūt ꝯciliū generale vl̓is ec cleſie videt̉ repudiādū. ſꝫ piū ē credere­ in tractatione pn̄tis materie erraret. Audiamꝰ rōem ꝯſtat itaqꝫ in materijs fidei terminādis error cadit in generali ꝯcilio. Rōem dāt doctores ex ſpēali aſſiſtē tia ſpūſſcī. xp̄i regētꝭ eccīam nec ꝑmitten­tis errare in his ad hūana īueſtigatio uenire pōt. Secꝰ in his vel facti ſunt vel hūana ratione terminari poſſunt. Nūc autem ſciſma preſens qͣꝫqͣꝫ in his que facti ſunt plurimum hereat/ eius nihilominus terminatio tam perplexa cernit̉ tamqꝫ dif­ficilis vt ſupra hominum vires ingenia ī­uentiones conſilia/ videatur. Ubi vero deeſt humanum/ poteſt debet abſqꝫ teme ritate diuinū auxilium etiam miraculoſuꝫ expectari. Ita enim de ſortibus mittendis in caſu determinat auguſtinꝰ dum ſeuien­tibꝰ tirānis inquirit̉ quis de multes p̄latis pro gregis ſalute remanebit qui recedent. Nonne igitur abſqꝫ periculo cauſa illa cō­mitti deo vniuerſali concilio poſſet abſqꝫ formidine qͣꝫ maior pars vinceret ſi eſſet in iuſtior maxime in perniciem eccleſie qd̓ addo quoniam in caſu cōmunis error face ret ius preſertim error facti/ vel ex facto