Seite
De pace mitrā: Uellent aliqui rurſus obijcere contra epl̓am anglicana ꝙ via ceſſionis ī effectu reddi poſſit practicabilis caſu ꝓpoſi to inuitis etiā ꝯtendētibꝰ de papatū/ qͣꝫqͣꝫ ſi habeat hic allegationē rationabilem cō­actio ipſi viderint velint itaqꝫ. nemo cogit At vero quicqͥd de hoc ſic ꝯſtat viaꝫ ceſſio nis eſſe poſſibilē/ immo in caſu neceſſariaꝫ ad cuiꝰ laudem ſpectat qd̓ ſcribit Dionyſi us(non ille ario pagita) ad donatū. recita­tiue in eccleſiaſtica hiſtoria. Dionyſius do nato fratri ſalutem. Si inuitꝰ vt ais in hͦ veniſti offendis in eo ſi dimiſeris volens oportuerat quidē etiā pati omīa pro eo ne ſcinderetur eccleſia dei ⁊ erat non inferior gloria ſuſtinere martyrum ꝓ eo ne ſcindere tur eccleſia/ qͣꝫ eſt illa ne idolis immolet̉: im mō ẜm meā ſententiā maius hoc puto mar­tyrū eſſe qͣꝫ illud qꝛ ibi vnuſquiſqꝫ ꝓ ſua tā tum anīa. in hoc vero ꝓ omni eccleſia mar­tyriū ſuſtinet Hec ille. Deniqꝫ plura ſeque rentur de quibus non eſt dicenduꝫ per ſin­Tertia cōſideratio Uilibet rationis capax obligatur ẜm vocationē ſuā pacē eccleſie ſa­lutiferam ꝓcurare. Ille orando h̓ diſputando hic predicando hic exhortan do hic agendo. vel quolibet mō alio. Su merentur argumenta pro hac conſideratō ne ex radice filiationis ad eccleſiam/ ⁊ ex ra dice dilectionis ⁊ iuſticie ad proximum; ex radice pietatis ſeu religionis ad deum. Nulla ſiquideꝫ in preſenti ſciſmate poteſt ſerpere deterior labes qͣꝫ iuertia querendi pacem. ſiue illa ꝓueniat ex ambitione. vel adulatione. vel timore. aut alia occupatio­ne non admittente curam hanc ſalubriorē pectora noſtra duas nō admittētia curas ait ſatiricus. Audiamꝰ a ſapiente quid pi­gricies ſtulta/ operat̉ in agro vel vinea ec­cleſie. Per agrum inquit viri pigri tranſiui ⁊ ꝑ vineam viri ſtulti. ⁊ ecce totum repleue rant vrtice. operuerāt faciem eius ſpine ⁊ maceria lapidum deſtructa erat Ꝙ ſi pe ſtiferum eſt ⁊ maledictioni proximum ne­gligere opus hoc diuinum qͣꝫ criminoſum eſt/ qͣꝫ nepharium laborantibꝰ non applau dere ſed iraſci: Propterea ſtat aliquem adherentem iuſte parti plus eſſe de ſciſma­te culpabilem/ qͣꝫ alterum qui adheret par tifalſe. vt ſi pͥmus aliqua paſſione vitioſa tractus obſiſtat quo minꝰ fiat pax nec au­dire paratus ſit eccleſiā. Aliꝰ querit cū om ni ſolicitudine vias pacis. ꝓmptum habēſ animū obediendi eccleſie iudicio ſeu veri­tati/ dum ſibi clareſceret. Ea nanqꝫ q̄ diſſē ſionē afferūt in preſenti ſciſmate ſunt talia que in facto maxime ꝯſiſtunt. in quibꝰ erra re ſine ꝑiculo ſalutis pōt non ſolū iſte vel il le. ſed etiā in talibꝰ eccleſia fallere dicit̉ ⁊ fal­li ſicut dū ml̓to tempore feminā pro papa coluit Porro manifeſtari poteſt eſt ex ra dice hac qͣles excuſantur a vitio ſciſmatis: Et ꝙ ſtat ſcire ꝙ ſciſma eſt in eccleſia ⁊ tam̄ neſcire qͥs in ea ſit ſciſmaticꝰ Ec hͦ ꝯſequē­ter aperit̉ quales ſunt anathematizandi et vitandi ⁊ quales nō. Nam velle oēs indif ferenter ꝑtis falſe extra eccleſiā ⁊ ſalutē tru­dere/ quale ſit iam tetigimus. His ex re bus ꝑſpicuū ſit deinceps qͣꝫta laude quibꝰ p̄conioꝝ titulis cōmendanda reddit̉ par­tis noſtre diligentia/ preſertim in inclitiſſi­mo francie regno ⁊ qͣꝫtum a ſciſmatis obſti natōne procul exiſtat vbi queſita eſt hacte nus pax ſalutifera tanto labore/ tot expen­ſis/ tot legationibus/ aſſiduiſqꝫ conſilijs. Nec eſt ꝙ aliquis opponat quaſdam vel zizanias vel paleas malarum actionum in quibuſdam ortas/ inter hanc virtuoſe o­perationis ſegētem/ vel ꝙ non ſatis effica­citer diligentia reſpondit ad votum. Aſcri batur hoc humane fragilitati. Raro enim naſcitur granū virtutis ſine palea aliqͣ de­fectuoſitatꝭ. Nihilominꝰ hꝫ ꝓfecto plꝰ ꝟe laudis zelꝰ ille diligēs qͣꝫ alioꝝ negligēs tor por/ quoniā ſciſma ſi dimittit̉ abſqꝫ agita­tione proferet radices malas altius ⁊ euul ſibiles/ ⁊ productas roborabit. Nam mala per longas cōualuere moras. Doceat nos ſciſma grecoꝝ quod iam non curatur. ne­mo non deſperat. Quo in loco gran­dis offertur ad loquendum materia/ ſuper laudibus pariſien̄. vniuerſitatis preclariſſi me ſtudiorum. ſuper zelo feruido ipſius q̄ non ceſſauit hactenus eniti pedibus vt di citur ⁊ manibus. aliterqͣꝫ deſides aliqui et inutiles qui facere nihil volunt: vel neſci­unt obſtrepunt tamen facientibus/ ſolis contumelijs fortes ⁊ armati. Sed ſilenti­um imperat tum benignitas/ tum mode­ſtia/ ne in eius laude videamur propriam querere. Ecce autem quis eſt/ qui non dicat qui nō clamet pax pax fiat paxi pa­cem volo/ paceꝫ ſuper omnia concupiſco. o 4