Sermo factus in die ¶ Littera virgo ſēper ītegerrima/ quia ſem per veriſſima/ ceteris autoritate prior qua vacillante relique non ſubſiſterent/ cōquirere ſuadebat hec et ſimilia/ dum ſoror eiꝰ allegoria ꝓfundiſſimo intelligentie ſpiritu plena ſubintulit. p̄ferende ſunt/ crede mihi ſpūales ſacr̄ales qͣꝫ nuptie q̄ ſunt xp̄i ſpon ſi ad eccīam ſponſam/ quarū ſit cōuiuium in templo eccīe cōione panis et vini in ſacramento altaris he fuer̄t initiate in prio inſtāti incarnationis in thalamo vteri virginalis/ ratificate in inſtanti mortis chriſti ꝑ aquā ⁊ ſanguinē et cōſumabūtur ī inſtanti eternitatis ꝑ felicitatē ꝑpetuā Unde ſicut res ꝑfectior eſt qͣꝫ ſit ſignū eius ſic haſ nuptias digniores eē qͣꝫ corꝑales fateri ne ceſſe eſt. Un̄ quid dicit apl̓us de corꝑalibꝰ nuptijs audi. Sacr̄m inqͥt hoc magnū eſt ſignū/ ſignū.ſ. rei ſacre ſꝫ qͣliter et quō ī xp̄o dico ⁊ eccīa. Figuratur celebriter hec d̓ſpō ſatio in ſolēnitate dedicationis timpli ma terialis/ et expͥmitur a Ioh̓e in Apocalip. dū dicit ſe viſſe hierl̓m nouam deſcēdentē d̓ celo tāqͣꝫ ſpōſā ornatā viro ſuo ¶ Qua liter aūt mr̄ioniū ade ꝓ ſtatu innocētie ſi n̄ peccaſſet quō p̄terea virginale cōiugiū ioſeph et marie nunqͣꝫ cōſumatum/ p̄ſignaue rint ſacr̄aliter mr̄ioniū xp̄i cū eccīa docere. paratus ſum/ dicit allegoria/ ſi ⁊ dū ſtudio ſitas ſpeculatrix familiaris nr̄a q̄ſiuerit ¶ Pauſare videbat̉ allegoria dū verbū ſumpſit ſoror eius moralitas prudētiſſima ⁊ to ta ẜm nomē ſuū morigera/ ſuadēs commemorari debere nuptias ſenſuales. Nō qui dē vt exerceant̉(ꝓcul hec impietas. ſed vt fu giant̉ ab hoībꝰ/ q̄ in abominabili ꝓſtibulo cōcupīe ⁊ in volūtabro luti carnalis fediſſimo ſpurciſſimoqꝫ fiūt/ dum cōtrahita nimalis hō cū ſenſualitate ſeu cōcupiſcentia ſenſuali. Initiat̉ aūt mr̄ioniū hoc adul teriū in illecebroſa cogitatione. Ratificat̉ ī conſenſu vero vel interpretatiuo. Conſumatur in oꝑe voluptatis libidinoſe/ q̄ feda eſt/ q̄ deformis feralis ⁊ ſordida exoſa tandem ⁊ penoſa. Propterea ſingulariter p̄ce pit Iſaac Iacob filio ſuo ne acciꝑet vxorē de genere chanaan. Chanaan interp̄tatur erubeſcens. Et qͥd erubeſcendū q̄ſo magis ip̄a libidinū vili voluptate cuius ſunt exitus odioſi triſtes et amari qui plus alpes qͣꝫ mellis habent. Figurat hoc nob̓ Amon qui nimio amore ſororis ſue Thomar ſuc cenſſus/ procuranit eius cōcubitum ſedu fario oꝑe cōſumato audi qͥd ſequit̉. et exoſam habuit eam. ita vt maius eēt odiū quo eam oderat. amore qͦ eam dilexerat. Fugiē das igit̉ doce tu nuptias iſtas īqͥt moralitaſ qm̄ euenit ſꝑ ī eis illud machabeoꝝ Con uerſe ſunt nuptie in luctū ⁊ vox muſicorū in lamentū. Ecce tamē ꝙ repleuerūt mundū ſordibꝰ ſuis qm̄ corrupit oīſ caro viā ſu am ita vt q̄ ī aꝑto ⁊ q̄i occulto fiūt turpe ſit dicere ita vt vix etiā in cōfeſſiōe poſſint extorq̄ri niſi obſtetricāte manu dn̄i coluber tortuoſus extrahatur a corde. Cur em̄ zodoma interp̄tat̉ muta: niſi qꝛ mutos ſin̄ cō feſſione cōſueuit p̄cipitare in ſtagnum ſul phuris ardētis cuius fumus tormentorū aſcēdit in ſecula. Has a puero nuptias ſor didas libidinis/ execratus Anthoniꝰ ſuſpi rauit cū psͣ. Quis dabit mihi pēnas ſic̄ cō lūbe et volabo ⁊ requieſcā. Ecce elongaui fugiens ſecure ſane ſicut ioſeph ꝓcacem fu git egiptiā et manſi in ſolitudīe. ¶ Ad hāc de Anthonij ſolitudine cōmemorationem qͥ totiēs in anagogicos raptus eſt mētꝭ exceſſus exorſa ē qͣrta ſoror anagogia nil mor taleſonās ⁊ diuinā in facie mōſtrans originem. hec ad celeſtia librās oculoſtracto ex imo pectoris deuoto ſuſpiria/ ſuggerere. mihi videbatur ⁊ dicere Eya qͥd heſitatanimus tuus qͥd vacillat dubius an impo ribus nuptijs vel in meis plus hēat inſiſte reſermo tuus Certū tene nuptias meas eternales eē deqͥbꝰ in matheo Uenit ſpōſus et q̄ ꝑate erant intrauerūt cū eo ad nuptias Et clauſa eſt ianua Et in apocal̓. Gaudea mus et exultemus ⁊ demꝰ gl̓am deo qꝛ venerūt nuptie agni/ et vxor eius preꝑauit ſe et datū eſt illi vt oꝑiat ſe biſſimū ſplēdēs et candēs biſſimū enī iuſtificatiōes ſunt ſan ctoꝝ. Sequit̉ beati qͥ ad cenā nuptiarum agni vocati ſunt. Audi tu recogitās ⁊ ſuſpi ra. audi ſuſpenſus cor ad celeſtia exemplo Anthonij cuius interp̄tatio ſonat ſurſum tenens. Sed qͥ ad cenam em̄ agni vocati ſunt. ita vere beati ſi tamē vocat venire vel nō tardauerint vt fatue virgīes vel nō cōtē pſerint ſicut ille qͥ emerat villā mūdane vanitatis. alter iuga boū terrene curioſitatis alter qꝛ duxerat vxorē de qͣ nūc ſoror mora litas loq̄bat̉ peſſimā q̄ ē ꝯcupīa carnal̓ vo luptatis. ¶ Ita ē ꝑ meā fidē(ſubintulit cō feſtim moralitas vt eratacris in vicia) hec carnalis voluptas peſſima eſt meretrix. ¶ Figurat enim Dalida. ſedum que
