Transkription / 1 [244

¶ Sermo factus in die videātur opera quia diſtrictione indicent̉ ab illo in cuius conſpectu nō iuſtificabit̉ omnis viuens quali p̄terea fine terminen tur ignorans. Attendas deniqꝫ ꝙ hec īſen ſibilitas tua ꝓueniat nō ex defectu peccati ſed quia totus in peccatis obturpuiſti ſtupidus lāguens cecus ⁊ marcidus. ¶ Deij ciebatur ⁊ obijciebatur apud beatiſſimos Paulum ⁊ Anthonium et ſimiles qui biberant ebriam ſobrietatem vini ſapientie/ ſpiritꝰ arrogantie ſub increpatione tali/ ne ſurgentes ⁊ emergentes ab ebrietate ſpirirituali meminiſſent ꝑ arrogantiam q̄ geſſiſſent qui iuxta quod p̄diximus eſt effcūs p̄cipuus vini theologici. ¶ Sic oblitꝰ fu erat deuotiſſimus Bernardus qui ſenex in ſeruitio dei dum egrotaret aln̄ gemebat ad dn̄m vapulem ſane/ qͣtūs miſerearis afflicto qui nō reperis in me bonū quod remu neres. Tempus meum ꝑdidi quia perdite vixi/ pro quo quid agam nō habeo niſi ꝙ cor contritum et humiliatum deus nō deſpicies. ¶ Refert littera de Agathone pr̄e ſancto qui proximus fuit Anthonio. Hic veniens ad extrema vite ſtetit immotis ad celum oculis periduum/ interrogantibus eum diſcipulis ſuis pater vbi es. reſpōdit ad tribunal iudicis ſto Et tu times pater In veritate fratres timeo. et nō cōfidis in operibus tuis ꝙ ſunt ẜm deum: interim in quit ſtudui qͣꝫtum valui/ ſeruare mandata dei ſed homo ſum et alia ſunt iudicia dei a lia hominū ꝓpterea non cōfido quouſqꝫ ve nero ante eum. Ecce quemadmodū ſanctꝰ Agathon nō meminerat q̄ geſſerat ¶ Ce ī terum quid de te dicemus o maria pia ma ter ih̓u. que impijs p̄ſens hodiernis. leticiam vini boni cōmunis impetraſti: neqꝫ ſo lis ip̄is ſed vniuerſis eccīe ſponſe filijs miſterium cōdonaſti. Quid de te dicemus in qͣꝫ. nōne ſicut p̄ ceteris humilior et gratie vi no plenior inuenta es ſic apud te vilior in oculis tuis extitiſti/ ꝓlcamans toto humilitatis ſpū cum apl̓o. venit deus ſaluos facere peccatores quoꝝ pͥma ego ſum Exiſti matio qualis ſit alioꝝ nō diffinio. Ego āt iſtud ſobrie ⁊ abſqꝫ ꝯͣdictione exiſtimo cre di poſſe non ꝙ pia mater Ieſu peccato fue rit vnqͣꝫ obnoxia/ vel actuali/ de quo nōdū bitatur vel originali ſicut pie credere ſꝫ pec caſſet certe ſi nō veniſſet deus ſaluos facere peccatores. Cuius ſaluatiōis ip̄a ꝑticeps pͥma fuit prioritate nō temꝑis ſed dignita tis excellentie/ in modo ſaluandi. Itaqꝫ dimiſſa ſunt ei peccata multa. nōdico iam cō tracta vel acta ꝑ eam. ſed eſt dimiſſio q̄daꝫ peccati ne cōtrahatur vel agatur quō loqui tur diuinus Dioniſius. de purgatione an geloꝝ quā p̄terea dicit vnus doctor anglicanꝰ quē ꝓfundum ſchola nominat ꝙ plu res fiunt a deo nobis gr̄e pͥuatiue ſeu nega tiue ꝓpter quas ei tenemur ad gratiaꝝ actiones qͣꝫ poſitiue qm̄ non eſt peccatum/ nō eſt ꝑiculum qd̓ ruere non poſſet homo ſi non eſſet gratia dei p̄ſeruans/ p̄ueniēs ⁊ ꝓ hibens. Nec obſtat his q̄ diximus illd̓ xp̄i Cui plus dimittit̉ plus diligit. ꝓbat ea po tius et ſolidata. ¶ Quid ꝙ anima qͣꝫto bi. 17 berit amplius de vino ſapientie ſi ſcite et ſobrie fecerit tanto ꝑſpicatior eſt. ī vidēdo et delicatior atqꝫ viuatior in ſentiēdo turpitudinē ⁊ puncturam peccatoꝝ. iō ſane ꝙ a liena peccata ſola recogitatio ſentit dolet ⁊ deflet pluſqͣꝫ habentis illa. Hoc in ambro ſio fuit notiſſimū. hoc quotidiano docent exemplo viri iuſti Omittamus peccatoreſ omittamus puros homines. Nōne tu bo ne Ieſu qui peccatum nō feciſti deflēs no ſtra facinora magis qͣꝫ vulnera tua. cū clamore valido ⁊ lacrimis exauditꝰ es ꝓ tua reuerentia. Quid igitur putandum eſt fieri dum talis aliquis ſctūs peccatum aliqd̓ videtur ſibi crede mihi ꝙ non eſt dolor ſic̄ dolor ſuus/ pudor ſicut ſuus ⁊ fetor ⁊ hor ror ſicut ſuus/ hinc deſpicit ſe abominatur ſe excandeſcit aduerſum ſe factus qͣꝫ intole rabilis ⁊ odioſiſſimus ſibi. flagellat ſe rugiēs a gētu cordis ſui Non ita peccatoreſ ſterilibꝰ ⁊ flagitijs omnibus pleniſſimi qͦrum ſenſus ſpiritalis vel obſtupuit vel ob torpuit vel penitus emarcuit Uis talē vinum ꝯgnoſcere lege in lege quid dn̄s ī apo calipẜ. mandat angelo leodicie qͥ neqꝫ calidus erat nec frigidus ſed tepidus. Dicis qꝛ diues ſum ⁊ locupletatus ⁊ nullius egeo Ecce virum ſanctum in oculis ſuis virum memorem operum ſuoꝝ. Sed quid ſequi tur intellige Et neſcis qꝛ tu es miſer ⁊ miſe rabilis ⁊ pauper et cecus ⁊ nudus ¶ Acci pite narrationem in tanta materie ſeueritate iocundam. Erat mulier incluſa/ cui ſubſeruiebat ꝑ feneſtrellam quedam anci la. Conueniebant alij multi/ ꝑs ex curioſitate/ pars ex deuotione. pars ex miſeratōe. Audi erat fortaſſis hec incluſa ꝙ iuſtus in principio accuſator eſt ſui. Eratione