Transkription / 1 [245

Sancti anthoni 10 miſſis oculis/ rauca et exili voce cū ſingul tibus ſuſpirijs et plangore ſe peccatricem accuſare ſe indignam videre lumen celi p̄multitudine iniquitatum ſuarum. ſe ꝓpterea recluſam eſſe audiebat ancilla frequen tius hos ſermones. Contigit tandem aliquando venire quoſdam ad locum illumquibus petentibus quid dn̄a ſua hec bona mulier recluſa faceret. Reſpondit ancila ſuſtinete pauliſper quoniam puto quieſcit inter loquendum vt ſit queſiuerunt ab ancilla quid ei de domina ſua videretur ¶ Quid vultis dicam vobis hec eſt peſſima peccatrix peſſima omni quas terra ſuſtinet Subaudiēs hunc ſermonem recluſa/ exi lijt de repente furens ⁊ inſaniens/ mentirꝭ viliſſima mentiris venefica/ Ego bona ſū mulier Porro ancille non defuit vafra ⁊ a cuta reſponſio Oro ꝑ veſtram fidem o domina/ ne turbem exiſtimabam vos hacte nus vera dixiſſe ꝙ eratꝭ maxima peccatrix Quid reſponderet domina non habuit ni ſi ꝙ eſt qui ſe nequiter humiliat Et iterum Eſt qui corde loquitur ⁊ ore. ¶ Redeamꝰ ad Anthonium quem nō meminiſſe arrogāter eoꝝ que geſſerat in ebrietate vini nu ptialis eccleſie cōijcimus tum ex multis q̄ littera tradit/ tum ex hoc quia moriens celari voluit ſepulcrum ſuum/ fecit hoc ex hu militate quaſi diceret deo/ qui laudatur ab hominibus vituꝑante te nō ſaluabitur ab hominibus damnante te Noluit igitur ab hominibꝰ gloriam que eſt putredo ⁊ ꝟmis noluit ſepulcrū ſuum egiptiato ritu venera ri poſt mortem. Uerū aliter ꝓuidit qui humilia reſpicit deus immenſa illum ꝓut cer nere eſt tumulauit gloria. O felicem dixerī Uienne ⁊ Burgūdie regionem que venerandis huius corꝑis ſacro ſctī reliquijs de coratur. O felices qui religioſo ⁊ peculiari quodā tanti patris obſequio dedicari meruerunt. ¶ Quid ꝙ glorioſiſſimus iſte ſā ctus potentiſſimꝰ in miraculis p̄ſertim ſuper obſeſſos a demonijs/ ſimplicitatē humilem ⁊ nociuam in diſcipulo ſuo paulo ruſticano tantum coluit tantū veneratꝰ eſt vt ad eum remitteret energuminos difficilis curationis ſe nō ad hocip̄m deputans ydoneum. Hec nōne grādis humilitas vi ri tanti cuius vita omnis fuit aſcendendo de virtute in virtutem/ ꝑ centum ⁊ quattuor vel eo amplius annus. Errant qͥ ſobrie tatem a carnibꝰ/ caſtitatē veneris non vten tem criminantur abbreuiationis vite. īmo et quādoqꝫ mortis cauſas eſſe in religione viuentibꝰ. Proinde notetur hoc ⁊ maneat alta mente repoſium. nemo tam peccator ē qui non veniam conſequi qui non ſaluari poſſet ſi cōuerſionem haberet ad deū pauculo temꝑe vel momento qualem velut aſſidue ꝑ tot annos habuit Anthonius. Ex quo ꝑpendite qͣꝫtꝰ in eo fuerit cumulꝰ meri toꝝ in via/ quātus modo p̄mioꝝ in patria O viri num p̄cellet vinum qd̓ ſic cogit facere vel ꝓut habet altera littera. O viri nū p̄cellet vinum qui ſic cogitat facere ſic̄ An thonius. hͦ ē vinum diuine ſapientie/ vinū fidei. Non illud in fame quod fabulam et ꝓuerbium fecit in hoc concilio ſed vinum fidei p̄cioſiſſimum quo dotauit eccleſiam/ chriſtus ſponſus ſuus in nuptijs hodiernis ſi ad miſticum ſenſum traduxeris Qd̓ iuxta p̄miſſa ⁊ tanti patris Anthonij certiſ ſimum documentum/ ſi rite ꝓpinatum fuerit non in aureo calice babilonis terrene a nimalis ⁊ diabolice ſapientie ẜm traditiones hominū veritatem in mendatio detinē tium/ ſi pia cum ſobrietate bibitum extite rit mentes potantium ſeducit pͥmo hoc eſt ſeorſuꝫ ducit. quod humiliat quod aſſecu rat qd̓ iocundat quod honeſtat quod dāt magnanimitatē qd̓ confert magnificentiam/ quod tollit amiciciam noxiam/ quod attollit inſtrenuitatem/ mirabilem. Et tā dem poſteriorum cogens obliuiſti extēdere ſemper in anteriora mentes facit ¶ Eru beſcant igitur detractores ſacre ſcripture qͥ vinum ſuum miraculoſe mīſtratū nuptijs eccleſie. p̄ſertim die penthecoſtes quando docti ſunt apoſtoli omnem veritatem non voluit pͥmuꝫ poni ſed illud vl̓ abominant̉ ⁊ naueāt vel ſꝑnūt vl̓ negligūt aūt certe mi ſerabiliter dum biberunt in furorem ſuum et inſaniam vertunt. quemadmodum vide re eſt in febricitantibus/ quibus vinū quo melius eo nocentius febris autem altera qualis eſt deterior ip̄a peccati malicia. De qua ſapiens ⁊ excecauit illos malicia illoꝝ neqꝫ ſperauerunt mercedem iuſticie. ¶ Erubeſcant p̄terea qui laudibus tuis o glorioſiſſime ⁊ vſqꝫ ad vltimum terre nomina tiſſe pater anthoni non applaudunt ſꝫ detrahūt/ qͥ mīſtros tuos vel non reuerenter ſuſcipiunt/ vel irridentes abijciunt/ miſcētes contumelijs ſuis impietatem hereticaꝫ ſi veritatem habet accuſatio que iudicialit̓