Transkription / 1 [284

¶ Sermo eiuſdem diffidatione debeat occidi/ vt in tertia ⁊ qͣr ta. Deinde nō ponit qd̓ rex debeat auorare remunerare ⁊ honorare vt in quinta ſexta ⁊ ſeptima. Quarto dimittit aſſertioneꝫ octauaꝫ de falſitate ſenſus lr̄alis ſcripture ſacre ⁊ ꝙ quilibet ſit interpres vel epyekes eiꝰ. Deniqꝫ ſilet ꝙ C rex ſup̄mus nō habet talem potentiā in ſuo regno ꝙ de a vaſallo ſuo nō poſſit facere iuſticiā. ¶ Querit̉ nūc ſi he nouē aſſertiones in forma ſicut ſunt/ veniūt iudicio fidei reprobande? Et qͣꝫuis queſtio hec materia determinata ſic ꝑ iudi ces fidei inferiores de conſenſu ⁊ approba tione ipſius Cregis et fere totius cleri ex his nouem aſſertionibꝰ tanqͣꝫ cōtentus in eis ſufficient̓ licet diminute ſicut paere videtur intuentibꝰ diligenter primā tertiam quartam ⁊ vltimā aſſertiones noſtra queſtio deciſa eſt ꝑ hoc ſacrum conciliū dum dānauit iſtam quilibet tyrannus ⁊c̄. velut hereticam. Nihilominꝰ ponetur hec quadrimembris concluſio ¶ Nouem aſſertio nes cum ſuis reprobationibꝰ iudicialit̓ iudicate ſpectant ad fidem etiā explicite. Et ſunt due prout in ſcedula continetur ratio nabiliter qualificate. Potuerunt inſuꝑdoctores ⁊ ordinarios locorum doctrinali ter ⁊ iudicialiter condēnari. Sunt deniqꝫ per hoc ſacrū conciliū vel ꝑ ſedem apoſtolicam de neceſſitate ſalutis reprobande/ et hoc vere vel interp̄tatiue. ¶ Ex cuius con cluſionis probatione que ſpectat ad theologiam maxime ⁊ intereſſe fidei poterit faciliter apparere quid de intereſſe perſonali ſentiendū vel agendū erit per ſcientiā canonicam. ¶ Sed priuſqͣꝫ ſermo progrediatur vlterius tollendum eſt quadruplici ter ſcandalum/ quod nobis rationationis iter agentibus poſſet obſiſtere. ⁊ aures ali quorum querelis oppilare vt obſurdeſcerent veritati. ¶ Ecce inquit querela vnaquanta vilificatio fidei: quanta depreſſio catholice doctrine: vt in quolibet verbo vl̓ actu dicatur hic eſt error in fide/ hic eſt hereſis. Reſponſio breuis deputetur hoc errantibꝰ qui prius ad ea que falſa erant ſcri pturam ſacram ⁊ fidem protrahere conati ſunt repugnanteꝫ. Hinc iſta fidei vilificatio/ hinc conculcatio veritatis catholicenon a defendentibꝰ eam ne taliter conculcetur. ¶ Ecce inquit alioruꝫ querela ꝙ ni hil hic ſit amore fidei ſed odio perſonali vl̓ rancore/ ſed fauore inordinato/ ſed ꝑcialitate. Sed profecto omnium ille infeliciſſimus iudicandus eſſet ⁊ miſerabilior omnibus hominibꝰ/ qui cum certiſſimis incōmodis nedum bonorum temporalium ſed proprie vite periculo tenderet in infer num/ ⁊ quomodo tenderet vtiqꝫ per pecca tum odij vel fauoris inordinati quia ſtipē dia peccati mors non quecūqꝫ ſed eterna: Ceterum non quis in hac re loquitur vel quo animo loquitur ſed quā verum ſit qd̓ loquitur attēdere vos ꝯcernit. ¶ Eccetur ¶ ſus querulant̉ alij videte quia nihil h̓ cuꝫ modeſtia vel prudentia talis aūt talis agit ſed innititur fantaſie proprie ⁊ famoſitati Maledictus furor eius quia pertinax et emulatio quia dura/ cui tales ⁊ tales de illa natione vel facultate/ per litteras ⁊ aliter contradicunt. At vero conſolatur exemplū chriſti/ quē ob predicationis feruorem ſui etiam parentes dixerunt in furorem verſū eſſe. Et de propheticis prioribus viris inuenimus dictū vni quid querit inſanꝰ iſte Deniqꝫ profecto/ qui dicere poteſt cū propheta domino Conſiliū meum iuſtificationes tue. Ille iam non proprio capiti fa moſitati vel imprudentie initi dicendꝰ eſt/ ſed ſolidiſſime veritatis auctoritati qͣꝫuis in hac parte ſi teſtimoniū hominum recipimus. Illud abundantius longe eſt pro nobis tam numero qͣꝫ merito. ¶ Cōqueruntur ad extremū quidam. Ecce inquiūt quanta regni xp̄ianiſſimi diffamatio in qͦ tot errores exorti dicunt̉ ⁊ famantur. Immo vero reſponſum habeat quiſquis hoc obicit ad obprobriū quod ad ſingularem ⁊ incomꝑabilem laudem eiuſdem regni et incolarum cedit iſta erroruꝫ non quidem publicatio ſed virtuoſiſſima debellatio/ q̄ neqꝫ proprio ſanguini/ neqꝫ diſcriminibꝰ innumeris/ neqꝫ proprie parcit vite quan do protinus vt errores in eodem regno ca put vt ita dicamus exerere vel in noxium germen erūpere ceperint. Obſeruetur illd̓ de pſalmo/ filia babylonis miſera beatus qui tenebit ⁊ allidet paruulos ſuos ad petram/ ⁊ illud de naſone apprime dum noua ſunt praui mala ſemina morbi. Eſt enī humanū peccare ſed vere diuinum confeſtim a peccatis reſurgere/ eaqꝫ ꝓterere virtutis forte pede. ¶ His itaqꝫ ſcandalis ne pergentibꝰ nobis ad veritatis inquiſitōeꝫ noceant eiectis. Deducemus primā partē ꝯcluſionis ex multiplici radice ⁊ prīcipal̓r