¶ De proteſtatione exterius/ quē non excuſat in interiori foro deꝰ/ et ecōtra. Cōſurgit hec varietas. qm̄ aliter iudicat deus aliter hō. deus inſpicit corda et ſcit quid intus agat̉. cōformiter ad proteſtationē ſeu reuocatiōeꝫ aūt difformi ter ad eā. Humanū vero iudiciū id ſpectat quod foris eſt. et vn̄ certificari pōt ꝑ ſigna teſtes voces et oꝑa. Quō ſit vt vere credēſ interius ⁊ explicite. qn̄qꝫ nō poſſit hͦ oſten dere ꝯtra teſtes ⁊ ſigna aliqn̄ aūt ſit econtra. vt qͥ veraciter eſt hereticus ī corde/ ille humano teſtimonio ꝑ allegationē ignorā tie vel aliter catholicus cēſeat̉ et abſoluat̉. Qualiter aūt debeat aliqͥs ꝓbare ꝙ nō fuit ꝑtinax ꝑ allegationē ignorantie vel ſimplicitatis hoc magꝭ iuribus poſitiuis cau tum eſt/ qͥbus inter cetera dicit̉ ꝙ allegans ignorantiā ꝓbare debet illā. Tradūt ſimiliter qͥbus argumētis teſtibꝰ ⁊ iudicijs pn̄t et debent iudices eccleſiaſtici ꝑtinaciā con uincere p̄ſentē vel p̄teritam in errante. ¶ Conſideratio. IX. Roteſtatio ſpecialis de fide/ ſicut ⁊ abſoluta reuocatio de erroree reqͥrunt̉ ad iuſtificationē illiꝰ qͥ ꝑticularē errorē abſolute tenuit in verb̓ ⁊ in factꝭ ꝙ ſi legitime monitꝰ facere renuit ip̄e pertinax cēſendus eſt. Oſtēdit̉ pͥma ꝑs tali ratione. Nulla ꝓteſtatio ſeu reuocatio q̄ cōis eſt oībus catholicis. ſufficit ad iuſtificatio nē errātis ī fide ꝑticulariter ⁊ explicite duꝫ hoc ſcit aūt ſcire debet. qm̄ nō eſt idē iudiciū de catholico ⁊ errāte/ ſicut nec innocen te atqꝫ pctōre/ reſpectu cōfeſſiōis ſacramētalis. Cōſtat aūt ꝓteſtationē generalē cuꝫ reuocatiōe conditionali ab oībꝰ catholicꝭ. ſine mēdatio. ſine diffamatione fieri poſſe Requirit̉ igit̉ ꝓ errātibꝰ ſpecialior reuocatio. Altera ꝑs manifeſta eſt/ qꝛ talis nō on̄ dit ſe q̄rere cauta ſolicitudine veritatē. ſed forte quadā diſſimulatiōe palliata velami ne reuocatiōis hmōi cōditionalis q̄ ad ve ritatē nō eſt niſi quedā ꝓteſtatio fidei gene ralis/ ⁊ non ꝓprie reuocatio. qꝛ conditiona lis nihil ponit. Facit pro hoc quod dictuꝫ eſt ſuꝑius conſideratione qͣrta circa finem ¶ Conſideratio. X. Roteſtatio catholica de fide/ cū re uocatiōe particulari ⁊ abſoluta de errore/ licet iuſtificet errantē ꝙ mō non ſit habendus pertinax aūt hereticus/ nō abſoluit tamen qn̄ talis extiterit. Preſuppoſita notorietate prime partꝭ in vtroqꝫ foro dei ⁊ homīs. qꝛ talis corrigit̉ ⁊ obedit veritati neqꝫ tenet plus errorē quē deſerit ꝑ abſolutam reuocationē. deducit̉ altera pars. Conſtat itaqꝫ hoc ſolo priuari. deū facere. ſcꝫ p̄terituꝫ non fuiſſe. vt notat Hieronimus ⁊ ſalomon. quiſquis igitur fuerit de p̄terito ſic adherēs errori ſuo cuiꝰ oppoſitum tenebatur explicita fide tenere aliquo modorū p̄tacto. quod perſiſtebat īillo errore monitus etiā legitime/ vel edoctus ſeu fraternaliter ſeu doctoraliter ſeu iudicialiter ꝑ ſcripturā ſacram/ ꝑ rationeꝫ euidentē aut aliter. talis vere fuit ꝑtinax ī errore. et ex conſequenti nedum hereticās. ſed hereticus. propterea quantūlibet emēdetur nunc poteſt declarari fuiſſe talis. atqꝫ hereticorum penis ſubijci. ſub perpetua carcerali cuſtodia vel aliter ſublatꝭ ſibi qͥbuſlibet dignitatis officij vel honoris inſi gnibus. Solet tamen apud eccleſiam/ mi ſericordia ſuꝑexaltare iudiciuꝫ p̄ſertim hu militate reuocantis errorē ſponte palam ⁊ abſolute proſpecta. ¶ Ꝙ ſi dixerit prote ſtans huiuſmodi Ecce paratus fui ſemꝑ audire eccleſiā. audire deturminationē ſedis apoſtolice. vel ſacri cōcilij qualiter accuſor nunc de ꝑtinacia circa doctrinam ali quā priuſqͣꝫ fuerit hoc modo declarata. dif finita. et iudicata. Quid enī mihi de inferioribus iudicibꝰquid de doctoribus. et errorum diffinitionibꝰ/ quibꝰ obedire nec qͣꝫ aſtringor. vt qui ſubiectus ei nō ſuꝫ. ſed prelatus vt ip̄i. doctor vt ip̄i. Sic blandit̉ ꝑtinax arrogātia ſibi ſic ſe fallit et alludit. tanqͣꝫ videlicet nihil explicite credendū ſit niſi papa priꝰ. niſi cardinalis illud ſub pre ſciſa verboꝝ forma ſnīaliter dānauerīt Eſt itaqꝫ lōge alit̓. iuxta deductionē illoꝝ qͥ ꝓbāt nullā īueniri poſſe nouā hereſim. qꝛ q̄cūqꝫ det̉ illa pͥus erat ſcpͥture ſacre ꝯtraria ab ip̄aqꝫ dānata. ſicut modo dicēte Augu ſtino. ſi quid noxiū eſt hic. ſcilicꝫ in ſcriptu ra ſacra dānat̉. Fatemur nihilominꝰ poſſe fieri declaratōeꝫ nouā. tā doctrīalit̓ qͣꝫ iudi cialit̓ d̓ aliqͣ hereſi ꝙ ſcpͥture ſacre r̄pugnāſ eſt q̄ declaratio ⁊ ſi fieri habeat pͥncipaliori ac ſuperiori autoritate generalit̓ obligante per ſedē apoſtolicā et ſacrum conciliū/ Fit nihilominus quottidie legittima declaratio talis/ per doctores et expoſitores ſacre ſcripture ac ꝑ prelatos inferiores. qͦs opor
