defenſionemvnde hi ad hanc ip̄am ꝯſequendā nō ꝯtenti modos loquēdi ſcripture ſacre adinueniunt ſibi vel ſingūt de rebꝰ ſpūalibꝰ modos abſtractiores eo ꝙ tales maioreꝫ eisdelectationē generent. Plerūqꝫ etiā ob hͦmaterias ſatis faciles obſcuris modis etabſtractis in quibꝰ delectant̉ obuoluētesaut vocantes humiliationē vel fortaſſisetiā altā contemplationē. ſummerſionē inabiſſali ꝓfundo. diuinū amorē annihilationem vel in nihilū redactionē charitatiuum motum mentis in deū influxū ī deūvocantes motꝰ ad opus ꝓpter deū/ effluruꝫ a deo ⁊ ſic de alijs ꝯſimilibꝰ/ qͣꝫuis tn̄xp̄s ꝓphete ⁊ apoſtoli ⁊ omnes doctoresſcripture ſacre tractatores quantū poterant ⁊ expediebat ea que difficilia fuerūtꝑ modos loquendi fecerūt facilia. Hec reuera falſa deuotio eſt religioſis periculoſiſſima/ quoniā ml̓tos vt quotidiana heudocet ⁊ dolenda docuit experientia/ qͥ ſpirituales ac religioſi apparebāt decepit infatuauit vl̓ penitꝰ excecauit ita vt fierentin obſeruātijs regularibꝰ qͣs deſpexerantdeſides. ſuperioribꝰ quos rudes reputabant rebelles. etiā aliqͥ fugerēt ⁊ apoſtatarent. Aliqui etiā hereticarēt vel ante tempus ꝓphetarent/ dicētes hec dicit dn̄s cūdn̄s nō eſſet locutus. Sꝫ ſuꝑba vel ſalteꝫſantaſtica capita eoꝝ hec ipſa cōfinxerūt.Aliqui quoqꝫ mirabiles fatuitates extrinſecus in pretenſis. iubilationibꝰ tripudijſſaltationibꝰ ⁊ huiuſmodi oſtenderūt. Sequitur. Quarta deuotio eſt vinū valde fumoſum id eſt ſuꝑbie generatiuū ⁊ eſt libidinoſum de quo miſtice ⁊ illa fortaſſis inhibitio apoſtolica accipi poteſt nolite inebriari vino in quo eſt luxuria. Et reuerain hoc ipſo eſt ſpūalis luxuria eo ꝙ ſic falſe deuoti non dei cultum ⁊ honorem ſed ꝓpriam querunt delectationē. hec ibi. O ſividiſſes quiſquis autor fuiſti ſermonis illiꝰ ſi vidiſſes epiſtolā nouiter oſtenſā mihi qͥd dixiſſes: qͥd ſtomachi habuiſſes.Micus plato amicus ſocrateſmagis amica veritas. Peruertit enim affectio nimia ad doctorem aliquem vel doctrinaꝫiudicium non ſolum praticum quod ſepiſſime contingit ſed etiam ſpeculatiuuꝫde quo minus videretur quaſi videlicetmore pitagoricorum non liceat aliud īterrogare qͣꝫ ſi magiſter hoc dixerit. Tollēdaeſt igitur e medio ſicut odioſa concertatio⁊ inſectatio īuidioſa ſic pertinax ⁊ animoſa huiꝰ vel illius doctrine defenſatio. Patet autem conſcientia mea aput te deꝰ. qꝛnullatenus odio cuiuſcunqꝫ fueram inductus ſcribere que ſcripſi. Sed quia veriſſime tunc mihi videbatur ſicut ⁊ nūc magis ac magis inſpicio modos illos loquēdi nimis improprios eſſe vnde ⁊ ſic dixiinter cetera poſtqͣꝫ de vnitate ad deū quedam inducta fuerant. hoc tropo inquā ꝓbat boetius hominem bonū eſſe deum iuxta illud. Dixi dij eſtis. non quidem ꝑ veritatem ⁊ vnitatem diuine eſſentie ⁊ locutionem ꝓpriaꝫ. ſed participatiue ⁊ aſſimilatiue immutatiue ⁊ nuncupatiue. Ꝙ ſiautor iſte pari modo reſponderit ſe dictaſua intellexiſſe de illa vnificatione ſpiritꝰcum deo non contendo non contradicoſed explicationem aliter ſonare non dubito. Hec ibi. Uide queſo o lector ſi modeſtior eſſe potuerit ſermo meus. addito ꝙpoſtmodum tam verbis excuſare conatꝰſum predictum autorem poſtqͣꝫ innotuitmihi ꝙ in alio loco plus expreſſerit ꝙ creatura nullo modo perdit eſſe ſuum qd̓ habet in proprio genere. ꝙ ſi idem inſeruiſſꝫad verba tercie partis ſui tractatus. nonita prebuiſſet occaſionem errandi ⁊ ſe culpandi. non ſolum aput ſimplices ſed litteratos ⁊ edoctos. Uidebit hoc qd̓ dico verum eſſe qui forſitan inciderit in tractatulum vnum quem d̓ theologia miſtica tamſpeculatiue qͣꝫ pratice conatus ſum ordinare. habens hanc intentionem deduceread noticiam familiarem ⁊ propriam ſcholaſticorū ea que deuoti homines de ea magis affectiua declamatōne ⁊ figuratiua locutione qͣꝫ litteratoria proprietate tradiderunt. Notetur locus ille vbi theologiamiſtica differentiā hanc a litteratoria ponitur inter ceteras habere. quia vnit ⁊ trāſformat.Lij qui amant. ſibi ſomnia fingunt ait virgilius Super hocdicto cum experientijs ⁊ ratione certa fundat̉ dictuꝫ priorisepl̓e mee qͦ ſic ponit̉. Sic̄ ex carētia pij affectꝰ ⁊ magꝭ ex infectōne eiꝰ ꝑ vicia errantnōnunqͣꝫ peritiſſimi ī ſacris. excecauit em̄eos malicia eoꝝ ⁊ dati ſūt in reprobū ſenſum. Ita ⁊ paruo lumine intellectꝰ ⁊ ꝑuainſtructōe ī ſtudio lr̄aꝝ etiam ſeculariumcc. 4
