Lectiones qn̄qꝫ p̄ſertim in logica/ prolabunt̉ aliqn̄ ī errores ꝑiculoſiſſimos illi qui magnoruꝫ ſunt erga virtutes affectuū. qͣles apl̓s vo­cauit habere zelū ſꝫ non ẜm ſcientiā. adeo vt ſi humiliter ſapiāt niſi ſeſe contra hant infra metas ſue cognitōis nulli ꝑti­nacius inueniuntur neqꝫ abſurdius erro res confingere/ propterea leuiter opor tet eos ſcribere vel docere. ſꝫ abſqꝫ cau tela magna adherendū eſt eis niſi preuia diſcuſſione diligenti doctorū examina­tione. In talibꝰ quippe ſepe reperimꝰ plu rima aut falſa aut male explicata ac ꝓin­de multā erroris materiā p̄bentia ſimpli­cibus quāqͣꝫ in multis diuiniſſima altiſſi maqꝫ ſint. Addo nunc id qd̓ euenit tēpo­re meo de quadā que ꝓphetiſſa miracu­lorum operatrix reputata eſt a multꝭ. quā vidi allocutus ſum. Hec tandē dixit ſcribi iuſſit. ſpiritus ſuus deū ꝯtemplā do fuerat annibilatꝰ vera annibilatione hinc recreatus. Et quereret̉ qualiter hoc ſcire potuerat reſpōdebat ſe expertaꝫ Dies mihi ſufficeret ſi numerare vellē innumeras tales inſanias amantiū īmo amentiū qꝛ ẜm ſcientiā quales viden­tur fuiſſe begardi begarde quēadmodū in quodā tractatulo de diſtinctōe verarū. reuelationū a falſis memini p̓dē ānotaſſe Ocendus eſt vel monenduſ errorē ſuū defendere mauult qͣꝫ corrigere. Hoc oratiꝰ poſu­it in fine poetrie ſue. Exigitur igitur correctio ſeuerior ſi ſic iterū fuerit pugnator ad ſaluandā tanqͣꝫ ꝓpriā hanc verborum improprietatē. Quo pacto ſit vel quo ordine poſtulandū quippe vide­bitur ordinarij īquiſitioris iudiciū qm̄ parua radix peregrini ſermonis ſerpit vt cancer modica errorum ſcintilla(ſicut ī arrio patuit) dum conueniēter oppri­mitur vel artatur magnā erumpit in flā­mam. Sic nuper actum eſt pariſius ſa­cram theologie facultatem aduerſus illoſ qui doctrinam quandā peregrinam Ray mundi lulli conabātur inducere que licet ſit in multis altiſſima veriſſima quia ta men in alijs diſcrepat a modo loquēdi do ctorum ſacrorum a regulis doctrinalis ſue traditōnis vſitate in ſcholis ip̄a edi cto publico repudiata ꝓhibitaqꝫ. Dicam hic qd̓ ſentio ſi tales locutionum modos publicari perciperem apud almā vniuer­ſitatem pariſienſem vel per ſermones vel per ſcholas deducerem protinꝰ ex officio cui indignus deſeruio. ad cenſuram theo logice facultatis vt examinaretur exa­minata ſuum quale mereretur iudiciū ſor tiretur. Bene vale pater emerite. memor mei in orationibꝰ tuis. Finit ſecūda epiſtola Iohānis de ger­ſon contra dicta fratris Iohannis Rur­broech in tercia parte tractatus ſui deor natu ſpiritualium nuptiarū. Incipiūt lectiones due perutiles ſuꝑ marcū ad cōmendatō ꝓpoſiti noſtri voti multū faciūt va lent doctoris Iohānis de gerſon Cancel ſam pariſienſis. Acut ſcriptu­eſt in Iſaia ꝓph̓a Ecce ego mitto angelū meū ante faci­4 em̄ tuā p̄parabit viā tuaꝫ ante te. Textꝰ p̄ſens hodierne lectōis ẜm diuerſas punctuatōes poſtillaꝝ ſentēti as ad p̄cedentia ſubſequētia varie coap tat̉. qꝛ autoritas iſta. Ecce ego mitto angelū meū. de Iſaia ſed de malachia Malach̓. iij. ſumpta eſt referri poſſe dixe­rūt quidā hāc ꝑticulā ſic̄ ſcriptū eſt ī Iſa­ia ꝓpheta ad illud qd̓ īmediate p̄mittit̉ qͣꝫ in eiꝰ ꝯfirmatōeꝫ atqꝫ fulcimentū. vt ſit ſenſus. Initiū euāgelij ih̓u xp̄i filij dei id eſt fuit filiꝰ dei qͣſi paꝝ ſibi abſqꝫ ꝓphe tico teſtimonio iſtud poſuiſſe. addidit ſic̄ ſcriptū eſt ī Iſaia ꝓpheta Poteſt em̄ ab ꝓpheta trahi xp̄m fuiſſe deū atqꝫ dei filiū. vel qꝛ vocatꝰ eſt emanuel. Iſa. viij. et. liij. Generationē eiꝰ qͥs enarrabit. De eterna eius a patre productione dictū eſt. ex pri mo capitulo alijs ibidē elicit̉. Diſſoluit̉ modo īpia Porphirij heretici blaſphe­mia niſus eſt ꝓbare euangeliſtā noſtruꝫ dānare mendacij. qꝛ illud qd̓ dictū eſt Ne qꝫ tn̄ coartat tal̓ obiectio vt ad hāc expo­ſitionē fugiamꝰ. Conſtat itaqꝫ ꝓph̓as om̄es vno eodem ſpiritu ſuas ꝯtexuiſſe prophetiaſ. ac perinde quod vnus poſuit quia non tam ipſe qͣꝫ ſpūſſanctꝰ loq̄bat̉) poteſt ab altero(qui ſimiliter eſt ſpirituſ­ſancti inſtrumentum) intelligi qd̓āmodo