ſuper Marcum idē in ſuis deuotꝭ oꝑat̉ ſuis meritꝭ ⁊ orati onibꝰ ad xp̄i gr̄aꝫ noticiāqꝫ ſuſcipiēdā ſalu briter īſpirādo. Uis noſſe verbū qd̓ aput patrē manet abſcōditū qd̓ lucē habitat in acceſſibilē. Dices volo. Cōuerte p̄ces ad Iohannē. hic nēpe vox eſt vbi ⁊ index eiꝰ ⁊ p̄co. O vox delectabil̓ ⁊ pereūti mundo ſuꝑexcellēter amabil̓ Uoces priores erāt luctꝰ ⁊ gemitꝰ ꝓ calamitatibꝰ ⁊ anguſtijs. aut erāt inſani freneticoꝝ riſus inter peſti feras voluptates ⁊ in puncto deſituras ⁊ abituras ī infernū delectatōes. Hec vox fuit penitētie ſalutarꝭ. vox doctrīe ⁊ libertatis. vox turturꝭ poſt imbrē. vox confrin gens cedros.i. ſuꝑbos phariſeos. Sꝫ vox dulcis ⁊ ſuauis hūiles alliciēs. vox abſqꝫ balbucie mendacio. vox abſqꝫ raucediniſ ſimulatorie vicio deinceps vox ꝑ omneꝫ modū ꝟtuoſe reſonatōis canora. viuat. ⁊ iocūda. vox ad poſtremū fortꝭ vehemēs ⁊ audibil̓ qm̄ vox nō eſt quecūqꝫ ſꝫ vox clamantꝭ. Obſurduerāt nepe iudei qͦs alloq̄ bat̉ ⁊ obturauerūt aures ſuas inſtar aſpi dis ſurde vt nō audirēt vocē incantantis ſapiēter. Nil ꝓpterea mirandū ſi vox clamoſa ad eos mittebat̉. Clamoſa dico nō tā ſtrepitu ⁊ aeris verberatōe exteriori/ qͣꝫ ꝓpter latentē energiā in ip̄ius viue vocis actu reconditā. Sciebat em̄ dictū eſſe p̄dicatori cuilibet. clama. ne ceſſes. qͣſi tuba exalta vocē tuā. ¶ Qualiter fiat. rn̄deo ꝙ ꝑ vite meritū ⁊ ꝑ vim interioris gr̄e ⁊ feruide charitatꝭ. ex quibꝰ reddit̉ qd̓āmodo vox ip̄a viuax ardēs ⁊ fortis ⁊ lucens ⁊ ꝓſui intelligibilitate clamoſa. O qͣꝫ ml̓ti nō ſtre etatis vl̓ nō clamāt. facti canes muti. nō valētes latrare vl̓ ſi clamor forſan eſt ī voce/ plus ad aures corꝑis demulcendas vel exaſperādas exhibet̉ qͣꝫ ad aures cordis exꝑgiſcendas. inſtruendas ⁊ leuādas ꝓficiat. Diſſil̓is vox Ioh̓is q̄ vox eſt clamantis a qͦ cōmota ſūt ſuꝑliminaria cardinū ꝓut de ſeraphin aput Iſaiā ſcriptū eſt. Iſa. vi. Suꝑiora cardinū miſtico ītel lectu ī hoīe ſuꝑiores ꝑtes acciꝑe poſſumꝰ q̄ ſūt ratō ⁊ volūtas. ⁊ hec ſuꝑliminaria a voce clamātis cōmouent̉ dū ad bn̄ agēdū ꝟtuoſa cōcuſſione ſpūſſancti impellunt̉ ⁊ ſancto caſtoqꝫ timore ꝯtremiſcūt. ¶ Notandū ꝙ ly clamātis p̄t referri ad xp̄ꝫ cuiꝰ clamor triplex reꝑit̉ in ſcriptura In reſur rectione Lazari in expiratōne ⁊ dū inui taret ſitientes ad aqͣs ſpiritales. In triplici em̄ deſerto clamauit. in vtero virginis. in mūdo hͦ litterali. ⁊ in mūdo miſtico ſeu morali aīe rōnalis. ſꝫ qm̄ alia magis placet expoſitio hanc nō ꝓſequor ¶ Audiui mus igit̉ de voce Iohānis ⁊ eiꝰ formatio ne clamoſa. audiamus de loci qͣlitate vox clamātis in deſerto Eſt aūt multipliciter intelligere hͦ deſertū. ⁊ pͥmo ẜm litteralem ſenſū. locꝰ eſt materialis ⁊ iordanis. miſti ce ꝟo ē ip̄e ppl̓s iudeoꝝ quēadmodū Bede ⁊ Hiero. verba declarāt. In deſerto in quit Beda. ioh̓es clamat. qꝛ derelicte ac deſtitute iudee ſolatiū redemptōis annū ciauit. Et Hiero. Clamabat ad iudeos ſurdos ꝓpter peccata lōge poſitos ita deſertos indignatōe clamoris dignos. Deẜ ti quippe erāt a ſpū dei ſic̄ domꝰ vacans ⁊ ſcobata. ⁊ deſerti a ꝓph̓a lege ⁊ ſacerdote. Poſſumꝰ deinceps forſan deſertuꝫ aliud inuenire vbi Iohānes vox clamātis audi ta eſt. ⁊ h̓ eſt linibꝰ patꝝ ad quē moriēs iohānes deſcēdit vt eū inferis nūciaret quē in terrꝭ poſitꝰ indice monſtrauerat. ¶ Et qm̄ ſuberit locꝰ ad loquēdū ampliꝰ de deſerto. trāſeo ad id qd̓ ſequit̉. Parate viam dn̄i ⁊c̄. Parat viā dn̄i qͥ bn̄ docet ⁊ p̄dicat Sꝫ ſi vicioſe diſtorteqꝫ vixerit nō rectas facit ſemitas eiꝰ Parabāt viā dn̄i ſcribe ⁊ phariſei. de quibꝰ ait xp̄s. Que dicūt faci te. Sꝫ ex eo qd̓ addit̉. Et q̄ faciunt nolite agere. Cōcluſio ꝙ nō rectas faciebāt ſemi tas eius ꝙ ſi quis interrogat q̄ via eſt dn̄i Reſpondeo illā eſſe quā ꝓpheta cucurriſſe gratulabatur cum diceret. Uiam man datorum tuorum cucurri cū dilataſti cor meum. De qua Iſaias. Hec eſt via domi ni. ambulate in ea. non declinantes ad de xteram per indiſcretū feruorē. neqꝫ ad ſini ſtram per remiſſum torporē. Et bene ait ꝓpheta cucurri. Nō eſt pigritādū cū dies ſit parua ⁊ dieta magna. nec ſit infra para diſum manſio ſecura. ¶ Atuero notande ſunt conditōes vie domini. quoniā eis cō gnitis meliꝰ ipſa parabit̉. Habet ſiquidē mundꝰ viā ſuā ⁊ hec eſt lapidoſa ⁊ vndiqꝫ ſpinis. vepribus. vrticiſqꝫ curarum mordacium ⁊ ſolicitudinum animas noſtras ſuis aculeis lacerantium atqꝫ diſſipantium reſperſa. quāqͣꝫ aurea a quibuſdam argenteaqꝫ videatur. per eam ambulantes ſuſcitant ſibijpſis puluerem importunuꝫ oculis ſpiritalibus ⁊ ſerenitatem mentis ꝑturbantem/ ne qͦ labatur interitu valeat.