Lectiones ad ꝟtutes Ioh̓is nō vnā tantūmodo ſꝫ qͣ lēlibet angeloꝝ hierarchiā videbis ī eodē figurari. Inflāmauit itaqꝫ eū charitas vt eſſet ſil̓is ſeraphin. qͥntiā aliꝰ in amorem diuinū ardore exardeſcere ſuis p̄dicatōibus āmonuit. Si ſapiētiā eiꝰ attēderꝭ nū qͥd cherubin parē dices. Si ſpūaleꝫ ī exe cutione virtutū potētiā nōne ꝯſimilē ip̄ꝫ ptāti deſignabis. Si pacatiſſimā animi ſedē. nūqͥd thronos in ip̄o reperies. Fuit em̄ vis eiꝰ ꝯcupiſcibil̓ inflāmata ꝑ charitatē vis rōnalis illuſtrata ⁊ edocta ꝑ ſapientiā. vis iraſcibil̓ ꝑ potētiā ⁊ v̓tutes roborata. Charitas imꝑabat. ꝯſulebat ſapi entia. potētia ꝯfirmabat. Hic eſt ſup̄mus ternariꝰ hierarchicꝰ bn̄ velle ſcire ⁊ poſſe. hec trinitatꝭ ſuꝑceleſtis imago. potētia. ſa piētia. ⁊ bonitas ſeu volūtas. Porro ī Io hanne fuit tanqͣꝫ in dn̄ationibꝰ vltimitas ſubiectōis ⁊ iocūdiſſime ac fideliſſime ſeruitutis ad deū. liberaqꝫ magnificētia oīm ſubiecta alteri ꝓrſus aduerſa Fuit p̄terea ſic̄ in principatibꝰ ita ⁊ in Iohāne eminētia incorruptibil̓ rectitudinis in ſuo regimine. eminētia etiā inuincibilitatis tanqͣꝫ in ptātibꝰ. Porro vltimitas quedā virtuoſitatis eū ſimilē reddidit virtutibꝰ Deni qꝫ ꝓuidentiſſima cura quā in p̄paratione vie dn̄i ad hoīes exhibuit oſtēdit qͣꝫ ratio nabiliter archangelis ⁊ angelis comꝑet̉. q̄ in re xp̄s infallibilis autor veritatꝭ prophetiā hāc textꝰ noſtri ad Iohānis cōmē dationē inducebat. Math̓. xi. ⁊ Luc̄. xij. Hic inqͥt de qͦ ſcriptū eſt. Ecce ego mitto angelū meū qͥ p̄pa. vi. tu. an̄ te. ¶ Quo cir ca nō penitꝰ abſurde videri poſſet aliqͥbꝰ ꝙ charitas infuſa ⁊ ſapiētia. cetereqꝫ ꝟtutes enumerate abundātiꝰ a Ioh̓e ꝑticipa te ſunt qͣꝫ ab angel̓. Nā qͣꝫto potētia naturalis debilior ī ſe eſt ⁊ minorē habēs capa citatē. tāto ad ip̄iꝰ eleuatōeꝫ ⁊ dilatatōem qͣndā ſpūaleꝫ virtꝰ infuſa copioſiꝰ exigat̉. Ꝙ aūt ioh̓is vtpote hoīs īferior angelis natura ſit ꝑſpicuū eſt. Ad qd̓ forſan tēdit illud xp̄i Luc̄. xij. vbi cū dixiſſet. nō ſurre xit maior int̓ natos mulieꝝ ioh̓e bap. addidit Qui aūt minor eſt ī regno celoꝝ maior eſt illo. quāqͣꝫ aūt ⁊ de gͣtuitis id ītelligi poterit. Neqꝫ em̄ charitas vie ſeu virtꝰ altera v̓tutibꝰ patrie coequat̉. Et de Iohāne qͥdē glorificato nūc loqͥmur que ad ſup̄mū ordinē ſb̓limatū neminē arbitror doctoꝝ ābigere. Huic ſn̄ie ſuffragat̉ illud Hiero. vbi priꝰ. In carne angelicā gl̓iam q̄rere maioris eſt meriti qͣꝫ habere. cū aliꝰ nitit̉ obtinere cū gr̄a qd̓ habꝫ āgelꝰ a natu ra. Addo aliud nō p̄tereūdū quēadmodū nōnulli Iohannē eſſe ī pͥma hierarchia ſu p̄muꝫ ſic venerari conant̉. Ruina inqͥunt angeloꝝ ex hoībꝰ reꝑat̉. ⁊ ꝯſentaneū eſt ra tioni vt ſedē ſuꝑioris loci vacātis ꝑ deiectionē ⁊ apoſtaſiā luciferi. illi cōtulerit al tiſſimꝰ qͦ inter natos mulieꝝ nemo ſurrexit maior. Si igit̉ lucifero dū ſtabat ſup̄mā in vltimo ordine ſedē Greg. attribuit. ſup̄mā illā nūc obtinet is quē in ip̄iꝰ locū ſucceſſiſſe innuit veritatis aſſertio. Explicit pͥma lectio. Incipit ſecūda. Ox clamātis in deſerto parate viā dn̄i. rectas facite ſemitaſ eiꝰ Magna eſt ꝓphetiaꝝ inter ſe ꝯcordia. ⁊ cōcors in diuerſis etiā ꝓph̓is ſentētia. eodē qͥppe ſpū docēte locuti ſūt ⁊ ad vnū finē qͥ xp̄s eſt reſpexer̄t Finis em̄ legꝭ ẜm apl̓m eſt xp̄s. Quāobrē Act̉. iij. dicebat petrꝰ de xp̄i tꝑe ꝙ oēs pro phete a ſamuel ⁊ deinceps qͥ locuti ſūt an nunciauerūt dies iſtos. Itaqꝫ nō oꝑoſuꝫ ē intueri qͣꝫtū int̓ ſe ꝯueniat hͦ verbū Iſa. xl. ⁊ illud p̄miſſū de malachia. Illic ioh̓es dicebat̉ mitti an̄ faciē xp̄i ad parandū viā eiꝰ. hic. ecce inqͥt ego qͣi iā miſſionis ſue ex ecutor ait. Uox clamātis in deſerto para te viā dn̄i ⁊c̄. Sꝫ cur Ioh̓es vox dicat̉ et nō verbū. Beda aꝑit. Cōſtat inqͥt ꝙ vni genitꝰ dei filiꝰ verbū vocat̉ pr̄is. Iohāne atteſtāte qͥ ait. In pͥncipio erat verbū ⁊c̄. Ex ip̄a noſtra locutōe cognoſcimꝰ ꝙ priꝰ vox ſonat vt verbū poſtmodū poſſit audiri. Iohānes ergo vox a ꝓpheta dicit̉ qꝛ verbū p̄cedit. Aduentū itaqꝫ dn̄icum Io hannes p̄currēs. vox dicit̉ qꝛ ꝑ eiꝰ miniſte riū patris verbū ab homībꝰ audit̉. hec ille Unigenitꝰ ſiqͥdē dei filiꝰ ꝑ modū ꝟbi ꝑfe ctiſſimi ⁊ ſentētioſiſſimi a patre in eterna generatōe ꝓducit̉ in quo pater det ſeip̄m qui ⁊ exemplar eſt formoſiſſimuꝫ oīm ad extra ꝓducibiliū. ¶ Quia igit̉ verbū hoc in ſua maieſtate abſconditu ꝑ Iohanneꝫ reuelatū eſt hominibꝰ. ipſe nō abſqꝫ ratione vox dicit̉ q̄ per exteriꝰ ſignū p̄dicatōis interiꝰ ſignat miſteriū generatōis. Hinc preco iudicis. hinc lucerna ardens et lucens. hinc nuncius vel angelus. hinc precurſor appellatur. Hec officia tunc ſuſcepit ⁊ peregit dū viueret p̄dicando nūc illo