Seite
De cauſis errantium minos quos ponūt patres eorum. Altera ratio eſt dum ea que determīata vel decla rata ſunt ꝑ iudices et cōcilium fidei. ſunt talia que debēt explicite credi ꝑ illos ⁊ ab­illis qͥ cōtradicunt. Exempla ſunt mani­feſta in articulis pariſius cōdemnatis. qͦ­rum plurimi ſunt de articulis fidei: qͦs qͥli bet adultus ⁊ capax ratiōis cōuerſans in ter chriſtianos tenetur explicite credere. ſi cut ꝙ deus eſt trinꝰ ⁊ vnus. ꝙ reſurrectio mortuorū erit. ꝙ fornicatio eſt pctm̄ mor­tale ꝙ mūdus fuit creatus ⁊ nō ab eterno Et ita de plurimis. Sic etiā temporibuſ noſtris cōdemnate ſunt aſſertiōes alique quaꝝ oppoſitas qͥlibet capax ratiōis ⁊ cō uerſans inter chriſtianos vt cōmūiter ex­plicite credere ꝯſtringitur. ſicut ꝙ iuramē tum licitū eſt tenēdum quādo non vergit in detrimētum ſalutis eterne/ ꝙ homicidi um nō eſt licitū nec approbandū quando ſit abſqꝫ iudiciaria ⁊ legitima autoritate: ꝙ rex nō debet remunerare homicidia ⁊ ꝑ iuria. ⁊ ita de ſimilibꝰ. Ranſeamus ꝯſequēter ad dice̓ dum aliqua de cauſis erroruꝫ/ ⁊ cautelis errantiū. Et dicamꝰ ſūmatim ⁊ velut ab alto ꝙ om niū errantiū primaria radix ⁊ principaliſ origo fuit ⁊ eſt inordinata affectio vel vo­luntatis deprauatio. Hoc vidit Auguſti nus dicēs approbare falſa pro veris non eſt natura inſtituti homīs: ſed pena dāna­ti. Declaramꝰ p̄terea iſtud quod nūc dixi mus ⁊ intendimus: ⁊ hoc narrādo potiuſ qͣꝫ diſputando vel cōcluſiue loquendo. Ecce in primis ꝙ error om̄is in lucifero ⁊ cōplicibus angelis ꝓuenit ex damnatiōe volūtatis vel affectus ꝑ arrogantiā et ſu­perbiam in ſeip̄is cōplacentia ꝓut decla­rat Auguſ. in ſuo de ciuitate: ⁊ doctores cōmuiter in ſcd̓o ſen. Ecce ꝙ eua idcir­co errauit: quia curioſe ꝯcupiuit fructum pulcrū viſu ⁊ ad veſcēduꝫ ſuauē ita vt cō ſequēter delapſa ſit in hūc errorem vt cre­deret fieri ſicut deus ſciens bonū ⁊ maluꝫ ⁊c̄. vt etiā reuocaret in dubiū diuinaꝫ ſen tentiā quā abſolute tenebatur credere: ne forte inquit moriamur. Ecce adam qͥ ⁊ ſi nō ſeductus ſit: ſicut ml̓ier. prout dicit apl̓s ſeductus tamē in hoc fuit ẜm docto res ꝙ nolens cōtriſtare delicias ſuas. ſcꝫ cōiugem credidit veniale ⁊ quaſi pro nihi lo eſſe illud qd̓ erat mortale. Sic habemꝰ ꝙ ſuꝑbia ⁊ quedā ſenſualis cōplacētia in­ducūt errores. Conſideremus inuidiā ⁊ iram ip̄ius cain aduerſus abel ⁊ inueni emus ꝙ ꝓpter eam cain cecidit in hūc er­rorem/ ⁊ in alios multos ꝙ credidit pec­catum ſuū maius eſſe qͣꝫ diuinā miſericor diam. Sic poſt eum errauerūt pl̓imi tam ex indeis qͣꝫ ex vocatis chriſtianis/ qͥ dice­bant nō eſſe penitētiam vel ſalutem poſt certū numerū: vel vices peccādi. ſicut Au guſti. ⁊ Nico. de lyra notāt ⁊ ſicut aliqͥ ex­poſuerūt illud apoſtoli ad Hebreos. Im poſſibile eſt eos qͥ ſemel lapſi ſunt ⁊c̄. Cō­ſideremus p̄terea ſicut iam tactū eſt ꝙ ꝓ­pter inuidiā iudei prius habētes noticiā de aduentu chriſti corruerunt in oppoſi­tos errores de chriſto dicētes ꝙ erat ſama ritanus: demoniū habens/ vorax ⁊ pota­tor vini: ⁊ publicanorū amicus. Similit̓ poſterioribꝰ ⁊ etiā modernis tꝑibus. Qui dam reputātes ſe iuſtos: ⁊ cōſiderātes vi­tam prelatorū ⁊ ſacerdotū ſubiectam eſſe multis vicijs: ⁊ prauis moribus accepe­runt viam ſuis erroribus. ſicut experien­tia docuit mille modis. Et ad oſtenſio­nem huiꝰ ⁊ cōfirmatione eorum que dixi­mus inferamꝰ hic verba: formalia que a­ctor ſumme de vicijs et virtutibꝰ poſuit ī tractatu de fide. Prima cauſa errorꝭ eſt ignorantia capacitatis intellectus huma ni/ quidam enī nō attendētes limitatū eſ­ſe intellectū humanū/ credunt eum capa­cem eſſe omniū: ⁊ ideo credūt illud nō eſſe quod ab eo nō capitur. Sicut ſi aliqͥs cre deret circulum ſolis omnia continere. ip̄e crederet illa non eſſe que infra circulum il lum non continentur. Similis error eſt ī illis qui credunt non poſſe eſſe ſcientiā de magnitutudine ſolis ⁊ lune: et ſtellarum. quia ip̄i non habent eam Secunda eſt auerſio intellectus a credendis: et ab his que poſſunt hominē inducere ad creden­dum: ⁊ cōuerſio ad errores. Quidam enī ſic amant errores ſuos: vt ꝯtraria eis nō velint cogitare vel audire. Prouer. xviij. Non recipit ſtultus verba prudentie niſi ea dixeris que verſantur in corde eiꝰ. Nō eſt datum homini videre poſt tergum ſu­um/ nec videre intuitu: ſic nec intelligere ea a quibus intellectus ſe auertit. Nolūt audire qui ſunt in erroribus aliqͥd de mi­raculis: nec ſacra eloquia: nec ratiōes do­ctorum: quibus poſſunt ad veram fidem