Seite
De conſolatiōe theologie in obliuionē/ ⁊ qui receſſit a malo prede patuit. Quo cōtra videre eſt falſitatē: nō qualemcūqꝫ ſed hereticam prauitatē in via mandatorū dei/ que ꝑambulat vicos ⁊ plateas/ erecta ceruice/ inſultans catho­lice veritati cum defenſoribus ſuis. prote rit eos pedibus ſordidiſſimis. Ac de ip­ſis tanqͣꝫ domina victorioſiſſima trium­phare gloriatur. ConIcus Roh dei atqꝫ hoīm fidem. dic oro volūcer vnde talis euerſio? Nonne ſancta generalis ſyno­dus. que pro veritatis tuitōne principaliter inſtituta ſuerat/ ſe cultricē huiuſmodi veritatis exhibuit atqꝫ prote­ctricem. Uerum hanc interim querelam omiſſam volo quoniā cupit animꝰ ex te cognoſcere quibꝰ exercitijs ſe refouet fra­ter/ quē torpere nequaqͣꝫ putauerim iner­ti ocio; quibꝰ inſuper armis ſpūalibus aduerſus iniquos fortune ſeuientis im­petus congredi ſolitus eſt/ ne triſticia ſe culi que mortē oꝑatur ipſum vel deijciat vel abſorbeat. Uolucer. De vera ⁊ ſo lida ꝑegrini conſolatōne tecum ſermonē habiturus. ſignifico in primis ꝙ eam ac cipit doctrice theologia/ que comitem ſe dedit ꝑegrinationi ſue Ab infantia enim ſacras litteras nouit/ neqꝫ furor hoſtilis neqꝫ terror ꝑuertere potuit; quin ꝓſeque retur iter ſuum/ de qua ſapiens. Attingit ergo ait a fine vſqꝫ ad finem fortiter/ ⁊ di ſponit om̄ia ſuauiter. Hanc amaui ⁊ exqͥ ſiui eam a iuuētute mea/ ⁊ queſiui ſpon­ſam mihi eam aſſumere/ ⁊ amator factus ſum forme illius Seqͥtur cōſolatio) in­trans in domū meam conqͥeſcam cum il­la. Non enī habet amaritudinē conuer­ſatio illius. Nec tedium cōuictus illius ſed leticiam ⁊ gaudium. In cuius pre conium ita libet metro pangere. Secūdū metrū pri mi libri dactilicum alcmaniū tetrametrū hypercatalecticum In quo ponit̉ laus theologie in hoc/ ꝙ eſt efficax ꝯſolari ⁊ currit cum ſecūdo me tro Boetij Heu qua percipiti. Elixtheologus pulcra ſophia Cui vult a puero ſe dare ſpōſam: Que caſtū tenero ſtringit amore. Eius ſe vocitans iure ſororem. Caſus ſe ſociam prebet in omnes Ac vite releuat tedia meſte. Solatur reſonans cantica ſyon Securoqꝫ regit limite greſſus. Spes ⁊ vera fides concomitātur/ Et diuinus amor; quadraqꝫ virtus Prudens ſobriaqꝫ fortis ⁊ equa­Donorūqꝫ cohors iuncta beatis. Ad te ſi tribulans ſors ruit vlla. Duris increpitans torua flagellis; Perſtes. impauido ſuſcipe vultu Nam ſic viuitur eſt pax in amaro. Nam ſi flammigeris intonat ether Fractus fulminibus/ totus ⁊ orbis In ſe diſſiliat ſi caro cedit Mens eſto ſtabilis/ ſede retenta. Nec tu queſieris herculis arma­Nec grandes validis viribus artus/ Plus horrenda ſatis/ qͣꝫ ſuperarit. Hac iutrice potes perdere monſtra. Infandas erebi carmine peſtes Uicit quādo lyram temperat orpheus/ Molleſcunt lapides flumina ſydunt Sed ſe nō ſuperat victus amore. At vero cithara dum modulatur Paſtor poſtea rex carminis odas/ Quas aptat phroneſis ocyus exit Nequam ſpiritus a rege ſaule Ergo nemo ſatis theologie Laudes extulerit/ tanta patrantis. Qua cure fugiunt/ mens hilareſcit­Que virtute ſua monſtra trucidat. Cuius vi rapitur aduena/ degens Terris/ ad nitidum ſcandere celum. Excelſa reſidens cernit ab arce. Fortunam merito rectus vtranqꝫ Secūda proſa pri­mi libri ſequitur. onicus Ure quidem laudaueris theologiā volucer. Sed in conſolatione reci­pienda contra fortuitos caſus con­tra vanam mundi felicitatem. Tur non ſuffecerit celebris ille dyalogus philoſo­phie cum Boetio. qui prorſus elegāti ſti lo/ breui/ ⁊ ſplendido compoſitus eſt. ſen