¶ De conſolatione theologie neceſſitate ꝯſiſtit ſicut ī ſua neceſſitate vult ſe deꝰ. Qualis itaqꝫ reputāda eēt diuīa ꝑfectio/ ſi ex ꝓductōe creaturarū depēderet? quas ī ſui ꝯparatōe ꝯſtat eſſe qͣſi nihilū et inane. Ita vt mirādū potius videat̉ īmen ſam ꝑfectōeꝫ fuiſſe dignatā res tāte imꝑfectionis/ ⁊ cuiuſdaꝫ vilitatis ꝓducere ac regere. qͣs ſi repēte deſtrueret vel in vnū confunderet. quis ei dicere poſſet. cur ita facis ¶ Quintiā theologia volēs ampliꝰ capti uare oēm intellectū in obſequiū fidei ꝓpoſuit in memoriā diuinoꝝ mirabiliū/ eſcaꝫ quā dedit dn̄s timētibꝰ ſe in euchariſtie ſa cramēto/ vbi relucet incōprehēſibiliter ꝙ ſuꝑ oēm ſenſuꝫ. ſuꝑ oēm nature coīs ordinē/ deus pōt/ ſcit ⁊ vult qͦtidie mirabiliter oꝑari. ¶ Ad ꝯſolationē igit̉ aduene nr̄i ꝓ recogitatis alioꝝ calamitatibꝰ ⁊ anguſtijs theologia ſumit initiū a prima ⁊ ſup̄ma cā que deꝰ eſt. In cuiꝰ ditione cūcta ſunt poſi ta. ⁊ nō eſt qͥ ſue poſſit reſiſtere voluntati. Dehinc ad inferiores effectus ſe deflectit. Ph̓ia vero ꝯuerſuꝫ vt ſepius ꝓceſſuꝫ retinet ab inferioribꝰ et cognitis/ ad ſuꝑiores et latētes cauſas ductu rōnis ſe ſubleuās. ¶ Occurrit aūt primitꝰ in hͦ ꝓceſſu mirabilitas rerū infra labētiū. variabilitas ſortis hūane/ q̄ nunqͣꝫ in eodē ſtatu ꝑmanet. De niqꝫ ꝯfuſio quedā ⁊ imꝑfectio eoꝝ oīm q̄ mūdus inferior oſtētat vt ſūt diuitie. opes dignitates. regna. gloria. voluptates q̄ frequētius in ꝯtraria dilabūt̉. Sed inchoat protinꝰ ab alto ꝑegrinus nr̄ fide fultus Et qm̄ ſicut ſolēt maiores motꝰ impedire minores ita grauioris mali recogitatio ſufferentiā leuioris facit eqͣnimiorē. Uult ecce ſup̄mus iudex deus ꝓut edocet theologia ꝙ ab initio mūdi vſqꝫ hodie ⁊ ī ſecula/ ſupplicijs infernalibꝰ āgeli multi ⁊ hoīes crucient̉. vult alios in purgatorij locis penis tradi. ꝯqueri n̄ audes neqꝫ debes/ vult aūt viatores hoīes tribulatōnibꝰ multis exerceri. Tu qͥs es qui querulando ꝯtradicas Quid magnū ſi corruūt ⁊ pereūt qn̄qꝫ ꝑitura. ſi moriunt̉ aliqn̄ morituri? Hoc vero magnuꝫ eſt elaborare qͦ fine ꝯcludat̉ vitaſemꝑ victura/ vel ī ſocietate beatoꝝ vel in dānatoꝝ calamitate. ¶ Monicus ¶ Se tio volucer ꝙ ī alienoꝝ ſicut ⁊ ī ꝓprioꝝ ma loꝝ meditatōe ꝯtentꝰ nō eſt aduena nr̄ infima ſectari ſcādit ꝓtinꝰ ad ſup̄ma velut in arcē ſupra quā nō eſt altera. videat aūt ne cadat. Eſt enī vt aiūt lapſus iſte ſapiētū d̓ prouidētia dei cū arbitrij libertate. Uideat inſuꝑ ne dū fragilibꝰ ⁊ caligātibꝰ oculis incircūſcriptibile lumē nitit̉ attingere/ demergat̉ ī tenebras dēſiores exēplo nictico racis/ qd̓ inducit Areſto. ad nitidiſſimam ſolis lucē. ¶ Uolucer ¶ Tutat̉ eū monice fides illuminās tenebras ſuas/ ⁊ aciē men tis inualidā ſua luce colluſtrat/ vt in tā excellenti lumīe figi poſſit eiqꝫ ſit delectabile. iocundū. ⁊ ſalubre/ videre lumē diuinū qd̓ abſqꝫ ea odioſuꝫ foret noxium ⁊ triſte. Proinde iā accepiſti qͥd de cogitatōne ne dū aliene ſed ꝓprie dānationis agit. ¶ Ue rūtn̄ ad intelligētiā huiꝰ rei ne vel incredibilis vel ſcādaloſa ſit ad cognoſcēdū. Pre terea qͣliter ⁊ in qͥbꝰ hūana volūtas diuine debeat ꝯformari/ rememorāda ē diſtinctō de triplici volūtate/ ꝓut ad oēm appetituꝫ nomē volūtatis ſe ꝓtendit. ¶ Eſt in ſupre mo ꝓprie dicta volūtas rōnalis inſita portioni ſue ſuꝑiori/ q̄ ad leges ꝯuertitur eternas. vel ad vnicā potiꝰ eternitatis legē ſua fecūditate ſeu virtuoſitate multiplicē. Eſt enī iuxta ſapientē dei ſpūs vnicus ⁊ multi plex. Hec volūtas ita ſemꝑ ꝯformis eē tenetur diuine volūtati cognite/ vt aduerſuſ beneplacitū ſuū nunqͣꝫ remurmuret quaſi vel iniuſta ſit/ vel irrōnabilis aut incōpoſita/ crudelis ⁊ inuida. Hec volūtas ī beatis ſpiritibꝰ ita diuīe ꝯiūcta eſt immobiliter vt ſicut ip̄i cū deo vnꝰ ſunt ſpūs. ita ſit vnū velle ⁊ vnū nolle qd̓ amicoꝝ eſſe ꝓpri um etiam ph̓ia tradit. Hinc ꝑ pſal̓. Abſor pti ſunt iuncti petre iudices eoꝝ. Que petra xp̄s eſt ⁊ deꝰ. qꝛ xp̄s deꝰ cui ſancti iudices ſeculi ita iūcti ſunt vt abſorpti videantur in deo ⁊ vnū facti in ꝯmunione volun tatū cū eo. Porro volūtas hͦ ī viatoribꝰ bo nis diuīe volūtati cognite. licet mobiliter. ꝯformis ē/ orās ex inſtituto xp̄i. Fiat volū tas tua ſicut ī celo ⁊ ī terra. qd̓ in or̄one ſua ſeruauit dicēs in agonia poſitꝰ. Abba pr̄. oīa poſſibilia ſūt. trāſfer hūc calicē a me. ſꝫ nō qd̓ ego volo ſꝫ qd̓ tu. Cōſiſtit in hac cō formitate ⁊ applicatōe volūtatꝭ ad primā et inobliqͣbilē regulā diuine volūtatis rectitudo cordis nr̄i/ quā ꝯſequit̉ exultatioleticia/ pax/ iocūditas/ ac vniuerſalit̓ oē bo nū qd̓ vidēs in ſpū ꝓph̓a clamauit. Quaꝫ bonꝰ iſrael deꝰ his qͥ recto ſūt corde? Quo ꝯtra peſſimꝰ iudicat̉ deus ab habētibꝰ cor diſtortū/ qͣlit̓ ē ī hoībꝰ malis hic ī via. flexibiliter tn̄. in dānatis vero cū obduratione