¶ Liber Secundus 8F theologia/ qͥ diuine volūtati p̄ſumis obſiſtere/ vl̓ aduerſus eā temerariꝰ murmurare Uide qͥd equiꝰ ē. Aut te volūtati diuīe cōformādo ſubdere. Aut ꝙ ip̄a tue ſubẜuiat volūtati. ¶ Hāc ſolidā de diuīa ꝓuidētia veritatē ſi ph̓ia plene potuiſſꝫ attigere/ vel ſuis eā ſectatoribꝰ demōſtrare/ theologiaꝫ ſuꝑaddi ꝑ reuelatōeꝫ nō ita neceſſe fueratqͣꝫuis voluerit alios deꝰ qͣꝫ ph̓os ꝯgnitōis huiꝰ ſaluberrime ꝑticipes fieri. Ph̓is vero ſic eueīt vt maior eoꝝ numerꝰ poneret deū nō minori neceſſitate/ qͣꝫ ſolem agere quicquid agit. Unde ſic libet depromere. Primū metrū ſecū di li. dactilicū adoniū dimetrū catalecticū currēs cū vltīo primi d̓ ꝯͣſ. phi. nubibꝰ atrꝭ OOl radianti Luce coruſcus Lumina fundit Semper eodem Miſſa tenore. Neſcit auaros Condere vultus Non ſibi fas eſt Quin ſua virtus Largiter omnis Influat orbi Philoſophantum Turba priorum Lege cohercet Hac dominantem. Libera dicunt Non ſibi vis eſt Influa mundo Qua valeat plus Aut minus vti. Perpetuata Lege gubernans Iugiter vna Men̄s ſua fato Stringitur arto. Ergo rependi Gratia qualis Debet eidem Id quia preſtat. Preſtet oportet. Uana quid ores Flectere querens Ad tua vota Qui manet idem. Deuius error Iſte ſacrate Religionis Deſtruit omne Robur et aufert Sed nec egere Crede ſupremum Quoqꝫ creato Sat ſibi laus eſt Ut placet et vult Dat ſine motu Cuncta moueri Secunda proſa ſecundi libri Hiloſophia volucer nūqͥd nō apd̓ Boeciū vtrāqꝫ ponit ⁊ ſaluat libertateꝫ/ dei vicꝫ ⁊ nature cuiuſlibet vtētis rōe. ¶ Uolucer ¶ Cōſti tutꝰ ī ſuꝑiori lumīe potuit ita videre Boetiꝰ qͣlit̓ nec platonici nec ſtoici ī lumīe ſolo ph̓ie ꝟſati viderūt. Alioqͥn ꝑpetuitatē mū di/ vt alio mō nō attingā/ neqqͣꝫ demōſtra re conati fuiſſent/ ex carentia libertatis ad vtrūlibꝫ prime cauſe. de qͣ canit theologia dixit ⁊ facta ſūt. mādauit ⁊ creata ſūt. Nec mirādū hͦ in ph̓is qͥ ꝑfectōeꝫ ⁊ actōeꝫ prīe cauſe venabāt̉ ex inſpectōe creature viſibilis/ in qͣ nō eſt ꝑ exꝑimētū reꝑire/ ꝙ aliqͣ ſit aut poſſit eē creatō. Hinc ꝓ prīcipio p̄crebruit apd̓ eos ex nihilo nihil fieri. ſꝫ hͨ alibi latiꝰ tractāda ſūt. Et amplectēda theologie traditō ꝑ ſcripturā reuelatā ꝙ diuīa voluntas agit ad extra libere. ꝯͣdictorie/ et ad vtrūlibet/ ſic̄ hiſtorial̓ ⁊ ꝓpheticꝰ ſcripture decurſus palā mōſtrat. Cuiꝰ rō ē quā ph̓i vel negauerūt vel neſcierūt. Deꝰ qͥppe nō ideo vult res ad extra fieri qꝛ bone ſūt quē admodū mouet̉ hūana volūtas ex obiectō ne boni veri vel apparētis. Eſt eꝯͣ potiꝰ ꝙ ideo res ad extra bone ſunt qꝛ deꝰ vult eas tales eē adeo ꝙ ſi vellet eas vl̓ nō eē vl̓ ali ter eē. id qͦꝫ iā bonū eēt. Propterea bn̄ enū ciauit magnꝰ Ambroſiꝰ poſt Baſilium/ ꝙ volūtas diuīa nature prima lex ē. Deniqꝫ volūtas etiā creata ſi ꝯcedat̉ immobilitari circa volitōeꝫ alicuiꝰ boni hͦ nō ē niſi reſpe ctu finis. ⁊ eoꝝ ſine qͥbꝰ finis haberi n̄ pōt Quis vero negauerit diuinā volūtate nō aliū habere finē quē velit niſi ſe. qm̄ ꝓpter ſe fecit oīa. ⁊ ꝓpter ſe erat anteqͣꝫ fierent oīa. qualia ꝯſtat non eſſe neceſſario ꝯnexa ad volitionē ſeu ꝯſecutionē finis huiꝰ/ quare nec neceſſario volita ſūt. ¶ Secꝰ ī coīcatō ne diuinaꝝ perſonaꝝ ad intra/ que in ſua bb 2