Liber Secundus 8F theologia/ diuine volūtati p̄ſumis obſi­ſtere/ vl̓ aduerſus temerariꝰ murmurare Uide qͥd equiꝰ ē. Aut te volūtati diuīe cō­formādo ſubdere. Aut ip̄a tue ſubẜuiat volūtati. Hāc ſolidā de diuīa ꝓuidētia veritatē ſi ph̓ia plene potuiſſꝫ attigere/ vel ſuis ſectatoribꝰ demōſtrare/ theologiaꝫ ſuꝑaddi reuelatōeꝫ ita neceſſe fuerat­qͣꝫuis voluerit alios deꝰ qͣꝫ ph̓os ꝯgnitōis huiꝰ ſaluberrime ꝑticipes fieri. Ph̓is vero ſic eueīt vt maior eoꝝ numerꝰ poneret deū minori neceſſitate/ qͣꝫ ſolem agere quic­quid agit. Unde ſic libet depromere. Primū metrū ſecū di li. dactilicū adoniū dimetrū catalecticū currēs vltīo primi ꝯͣſ. phi. nubibꝰ atrꝭ OOl radianti Luce coruſcus Lumina fundit Semper eodem Miſſa tenore. Neſcit auaros Condere vultus Non ſibi fas eſt Quin ſua virtus Largiter omnis Influat orbi Philoſophantum Turba priorum Lege cohercet Hac dominantem. Libera dicunt Non ſibi vis eſt Influa mundo Qua valeat plus Aut minus vti. Perpetuata Lege gubernans Iugiter vna Men̄s ſua fato Stringitur arto. Ergo rependi Gratia qualis Debet eidem Id quia preſtat. Preſtet oportet. Uana quid ores Flectere querens Ad tua vota Qui manet idem. Deuius error Iſte ſacrate Religionis Deſtruit omne Robur et aufert Sed nec egere Crede ſupremum Quoqꝫ creato Sat ſibi laus eſt Ut placet et vult Dat ſine motu Cuncta moueri Secunda proſa ſe­cundi libri Hiloſophia volucer nūqͥd apd̓ Boeciū vtrāqꝫ ponit ſal­uat libertateꝫ/ dei vicꝫ nature cuiuſlibet vtētis rōe. Uolucer Cōſti tutꝰ ī ſuꝑiori lumīe potuit ita videre Boe­tiꝰ qͣlit̓ nec platonici nec ſtoici ī lumīe ſolo ph̓ie ꝟſati viderūt. Alioqͥn ꝑpetuitatē di/ vt alio attingā/ neqqͣꝫ demōſtra re conati fuiſſent/ ex carentia libertatis ad vtrūlibꝫ prime cauſe. de canit theologia dixit facta ſūt. mādauit creata ſūt. Nec mirādū in ph̓is ꝑfectōeꝫ actōeꝫ prīe cauſe venabāt̉ ex inſpectōe creature viſibi­lis/ in eſt exꝑimētū reꝑire/ aliqͣ ſit aut poſſit creatō. Hinc prīcipio p̄cre­bruit apd̓ eos ex nihilo nihil fieri. ſꝫ ali­bi latiꝰ tractāda ſūt. Et amplectēda theolo­gie traditō ſcripturā reuelatā diuīa vo­luntas agit ad extra libere. ꝯͣdictorie/ et ad vtrūlibet/ ſic̄ hiſtorial̓ ꝓpheticꝰ ſcripture decurſus palā mōſtrat. Cuiꝰ ē quā ph̓i vel negauerūt vel neſcierūt. Deꝰ qͥppe ideo vult res ad extra fieri qꝛ bone ſūt quē admodū mouet̉ hūana volūtas ex obiectō ne boni veri vel apparētis. Eſt eꝯͣ potiꝰ ideo res ad extra bone ſunt qꝛ deꝰ vult eas tales adeo ſi vellet eas vl̓ vl̓ ali ter. id qͦꝫ bonū eēt. Propterea bn̄ enū ciauit magnꝰ Ambroſiꝰ poſt Baſilium/ volūtas diuīa nature prima lex ē. Deniqꝫ volūtas etiā creata ſi ꝯcedat̉ immobilitari circa volitōeꝫ alicuiꝰ boni ē niſi reſpe ctu finis. eoꝝ ſine qͥbꝰ finis haberi pōt Quis vero negauerit diuinā volūtate aliū habere finē quē velit niſi ſe. qm̄ ꝓpter ſe fecit oīa. ꝓpter ſe erat anteqͣꝫ fierent oīa. qualia ꝯſtat non eſſe neceſſario ꝯnexa ad volitionē ſeu ꝯſecutionē finis huiꝰ/ quare nec neceſſario volita ſūt. Secꝰ ī coīcatō ne diuinaꝝ perſonaꝝ ad intra/ que in ſua bb 2