Seite
Lectio ſexta 63 faciei dicentem. Abſit hoc/ o filij. qui vos iudicat dn̄s eſt. Ego interim qd̓ ſalubſe eſt dedi monitum vel conſilium. Ego ſi illud trāſgredi cognouero/ diſciplina regule erit ſuꝑ vos q̄ vos liberabit. Itaqꝫ volo ad ſua ue iugum xp̄i teneriores vos adhuc qͣſi iu­uenes aſſueſcere non necare. erudire nō ꝑ­dere. Hec enim tali viro digna reſponſio­I. Proinde ne qͥd ſcrupuloſitatis hereat quin radicitus extirpetur. queramus a no biſipſis quid addit obligatio regularis ad chriſti ſeruitutē/ cui ẜuire ſumma ingenui tas eſt. libertas ⁊ regnū. Ne qͥs etiaꝫ exiſti­met velle nos culpare diſciplinā laudando libertatem Addit. affirmamus. hec regu laris inſtitutio multū ꝑ omnē modū. Pri­mo qꝛ ad penam ab ordine aūt ſuꝑiore ta­xatam religioſus tranſgreſſor etiā inuitus licite cogi pōt. non ita ſecularis. Hꝫ hec rō locū in omni obligatione politica vtputa in vniuerſitate pariſienſi. Siquideꝫ cogi­pōt ſuus iuratus ad multa faciēda. et ſi nō ſub pena peccati mortalis in omnibꝰ q̄ iu­raſſe videtur. ſub penis tamen ꝑ vniuerſi­tatem infligendis vſqꝫ ad pͥuationem ⁊ re ſecatōem incluſiue. vſqꝫ etiam ad penas q̄ dantur periuris. quanqͣꝫ ille apud deū nul lius ꝑiurij reus haberetur. Porro etſi fo ret hoc abſqꝫ culpa ſua criminali. non tam̄ abſqꝫ cauſa. ipſe id̓o nec conq̄ri neqꝫ mur­murare ⁊ obniti deberet. Hoc maxime veꝝ eſt in policijs quoꝝ finis immediatus eſt bn̄ regulare hoīes in vita ciuili ⁊ politica ī eis ſcꝫ que vite huic corꝑali deſeruiunt ſi fi nis eſt tꝑalis. Et nonne mediū agens aut ordinans ad illū finem vt talis eſt eſſe tꝑa lis debet. Propterea ꝑ reatū pene eterne­non obligabit pͥnceps politicus de ꝑ ſe et ꝓprie ad obſeruatiōem legis ſue/ vt talis ē. Sed in ſacramētalibꝰ ⁊ diuinis exercitijs plus habetur ſcrupuloſitatis ſicut ad finē ſupremū directius ⁊ immediatius ordina tur. quanqͣꝫ multa ſint in eis plus monito­ria qͣꝫ precepta ſicut in religioſis Ampli us ſecūdo ſi religioſus contēpſerit regulaꝫ ſuam. et ſui ſuꝑioris autoritatem. etiam in his q̄ appellamus monitorio/ ⁊ ꝓ quibꝰ ſo la diſciplina ordinis ſtatuta/ aut ſuꝑioruꝫ eſt arbitrio derelicta ille peccat grauiter qꝛ et monitū contemnit ait Bern̄. et remediū Quid aūt ſit contemnere ſupradocuimus Itaqꝫ ſi paſſim ⁊ abſqꝫ pretenſo/ qͣſlibꝫ igͦ rantie vel fragilitatis. vel impotētie velo ſꝫ pro ſola libidine tranſgrediēdi que moni­ta ſunt. religioſus effrenis eſt ad omnia ve lut vnus ex ſecularibꝰ. palam eſt ꝙ contem nit/ preſertim ſi ſuꝑ his ipſe addiderit per­tinaciam que recuſet diſciplinam Sic ac­cipiendum reor illud Bern̄. et alioꝝ com muniter dicētiuꝫ talia eſſe criminalia ſi cō tēnātur. vel ſi fiant ex contemptu. Carent aūt hoc contemptu qui ex fragilitate hūa­na/ vel quadam leui curioſitate frangūt ſi lentium. aut talia agunt/ oppoſita his que monita ſunt. Uel ẜm Bern̄. facticia. preci pue qꝛ ꝑati ſunt ad diſciplinam ordinis ſi et dum illa iuſte requiretur ab eis confor­miter ad regularem inſtitutioneꝫ ⁊ conſue tudinem bonam in talibus obſeruatam. Noſtrum ideo ſermonem ſic moderamus qꝛ non liceret abbati ſeuerius iuſto preter regulam et conſuetudinem punire talium monitoꝝ tranſgreſſores Multo minuſ in vniuerſitatibus et collegijs. ceteriſqꝫ poli­cijs. nam in talibus conſuetudo legē facit. Iuxta hoc videre eſt/ quali reatu con­ſtringuntur tranſgreſſores ieiunioꝝ ab ec cleſia inſtitutoꝝ horaꝝ canonicarum. ⁊ fe ſtorum et ſimiliū. Et ſi ꝓ libito poteſt pre­latus abſqꝫ conſenſu ſubditorum impone re eis iuga magna feſtoꝝ/ aut alioꝝ exerci cioꝝ ſpūalium/ preter manifeſtam vtilita­tem et neceſſitatem cultus dei/ ꝓ loco ⁊ tꝑe Sic abſqꝫ conſenſu occidētalium non fu iſſent apud ſuos ſacerdotes interdicta ma trimonia. Nam orientales quia diſſēſerāt ipſi vt nubant/ licet. ita de plurimis in qͣli bet policie Rurſus tertio religioſus. qͥa non ſibi ſoli viuit. ſed ceteris/ tam benefa ctoribus viuis ⁊ mortuis. qͣꝫ conſortibus ⁊ coadiutoribus ſuis. Reliquum eſt vt ip ſe regularius viuat ſub iugo quodam obli gante eum cum ceteris. alioquin ſcandali ſaret ſuos/ et ita melius eſſet ei vt ſuſpende retur mola aſinaria ſecularium negociorū ad collum ſuum/ et demergeretur in ꝓfun dum maris anguſtie et tribulationis. Hec ſocietas et hoc ſcandali periculum/ faciūt vt ſedulius aliqua facere vl̓ omittere tene­atur. Poteſt inſuꝑ aſtringi ꝓ bono toti us communis religionis ad aliqua/ que ſi ſolus eſſet libera mente reſpueret. Quid mirum de religioſo qn̄ ipſe princeps ſecu­laris poteſt quoſdā ex ſubditis inuitos ad aliqͣ compellere ꝓ manifeſta ncc̄itate cōita tis. Ita in vniuerſitatibus et collegijs.