Seite
De vita ſpūali anime Ex hoc p̄terea ſilentiū frangere erit in ca ſu ſcandali/ grande delictum/ aut ſimiliter aliqua taliū offenſarum aliūde leuiū/ duꝫ nouicij/ vel tota religio inde turbantur ita vt negligēdo minima/ ip̄e religionis vigor paulatim decidat. et in magnis etlam totꝰ abſcedat. Uerū eſt itaqꝫ qd̓ apd̓ Saluſti­um dicit Iulius ceſar. In maxima fortūa minima eſt licentia. Sic in maximis virꝭ vel ordīe vel ſanctitate/ vl̓ gradu ſubleuatꝭ tanqͣꝫ poſitis in exemplar alioꝝ multa qn̄ qꝫ nō licent in publico ſaltem/ q̄ aliūde vel in occulto licerent. Sic forte Carthuſien̄. abſqꝫ peccato mortali in caſibꝰ ml̓tis poſ­ſet vti carnibꝰ/ ſi ſolus hoc poſſet. et ſi para tum eſt cor eius diſcipline ordinis ſubiace re. hunc tn̄ rōnabiliter debet tunc cōpeſce­re ⁊ ſcādali formido. et alioꝝ ꝓſpectꝰ. Pro ptereapuniūtur tanta ſeueritate defectus qͥ fiūt circa miſteria ſacr̄oꝝ maxime in miſſa cōtrectādo hoſtiam ſacroſanctā et indumē tis miſticis orādo ſe. quanqͣꝫ illic poſſit ne gligentia ſurrepere venialis non mortalis ſed ita placuit ſcandalū ſedare ſeueritate vī dicte. Qd̓ ſiquis ex ſacerdotibꝰ dixerit qͦ pacto potuit abſqꝫ conſenſu ꝓprio fieri/ ſu­per ſe ſtatutum ne matrimonio iungeretur Reſpondemus ꝙ neqꝫ hoc factū eſt Sed ſi cōqueritur/ imputet ſibi qui talem ſtatū ſpōte delegerit. Quis cogebat eū? ſed ⁊ qͥs cogere poterat? Nullus/ ſi nō forte neceſſi­tas publica/ aut reuelatio diuina/ aut cul­paꝓpria q̄ ſic arceri merebat̉ acceſſiſſet. an­te votū libertas. ꝑ votū facta eſt neceſſitas Qd̓ ſi dixerit iterū/ ꝙ conſenſus mutuꝰ viri ad feminam facit matrimoniū de iure naturali. Cōſtitutio igitur pure poſitiua­quo pacto valuit innalidare ius illud. ſed neqꝫ inquit expreſſe quicqͣꝫ voui. Reſpon demus ad vltimum ꝙ nō ſolū vouit ſꝫ vo­tum ſolenniſauit ꝑ ordinis ſuſceptiōem. ſi neſciuit ſciat. Aſt pͥmum turbat quoſdam ex doctoribus/ nominatim Durandū Di cimus aūtem exquo ſic incidit ꝙ eccīa vel habnit hoc ex inſpiratione ſpūſſancti a qͦ regitur. vel qꝛ conſenſus inqͣꝫtum quodā­modo policitus eſt/ ſubeſt autoritati ſuꝑi oris. qͣꝫobrem potuit ex certa neceſſitate ꝓ hiberi ne fieret/ et inualidari ſi fieret. Hoc in alijs cōſenſibꝰ politicis vēditionū ⁊ em̄ ptionū palā ꝯſtat. Sed ad rem noſtraꝫ redeo. Diximus ꝙ monita ſalutaria ſunt in religionibꝰ. qͥbus adhibent̉ pene tꝑales vt ſeruentur. Que eſt hec religio. opponet aliqͥs velle hoīes timore non filiali ſed pla ne ſeruili ad obſequiū diuinū trahere. Rn̄ demus ꝙ nemo repēte fit ſummus a timo more ſeruili cōcipitur filialis. Quintiam timor iſte ſeruilis radicaliter eſt filialis/ ex voto pͥmo qd̓ ex caritate ſupponit̉ ꝓceſſiſſe Ob hoc non abſurdū mihi videt̉ ſi dicant̉ actus inde pullulātes etiā dū ꝓ hora ſolo timore diſcipline complētur laudabiles eē et ſuo p̄mio non carere. Uulneratus adeſt aliqͥs horret manū medici. timet cedere do loribus poſtulat vt ligetur. ⁊ ſi poſtmodū ip̄e ligatus reclamet. et nexus excutere ſata git. ſanatur tamen et laudat̉. ſibi qͦꝫ ſua ne­ceſſitas in iocunditatem vltroneam cōmu tatur Sūmurmurantes adhuc aliquos audire videor ex his qui poteſtatem habe re ſuꝑ alios et ip̄i nihil ſubijci gloriantur: Tu totam inquiunt ſuꝑioꝝ autoritatē in ſubditos eneruas. eis ſuꝑ alios quid relin quis. Tu ſubinde magnā ⁊ liberam inobe dientie viam. pandis quā in tanta ꝓnitate p̄uaricationū artare debueras. Deniqꝫ ex hoc multiloquio tuo. ex inuolutione ſnīa­rum ſermonibꝰ imperitis/ nihilū magis qͣꝫ antea docti ſumus/ dū ad ꝑticularia veniē dum eſt. Audiant qͥ tales ſunt ex eccle­ſia paſtorem eccleſie non dominātes ait in clero. ſed forma facti gregis ⁊ illud dn̄i per Ezechielem imꝓperium. Uos cū auſterita te imꝑabatis eis Illud quoqꝫ xp̄i. Impo nūt onera grauia ⁊ importabilia ⁊c̄. Intel ligant tandē eſſe p̄ceptum oībus vt nichil addat̉ aut diminuat̉ ex verb̓ dei ſi ſe velint audiri. Audiāt pͥmo dn̄m in lege ſua/ et id qd̓ audierint/ tanqͣꝫ p̄cones ⁊ interp̄tes a­lijs minus inſtructis denūciēt nō ſua/ ſed dei autoritate. Ita demū qͥ eos ſpernet/ de um ſꝑnet/ eterne qͣꝫ mortis reū ſe faciet Ne rū in ceteris q̄ xp̄i lege nequaqͣꝫ firmata ſūt q̄ p̄terea magis ad ciuilitatē huiꝰ vite ꝓfici unt/ ſtatuant ip̄i q̄ ſtatuēda vtiliter agno­uerint. Ita ꝙ ſtatuta hec inqͣꝫtum ſua ſunt haberi velint quaſi monita et facticia/ quo rum infirmi tranſgreſſoreſ. temporali non eterna mulctatione plectendi ſint. Ceterū paralogiſant qui ſic augmentātur. Non ē poteſtas niſi a deo/ et quicquid p̄cipimus vice dei precipimus. quicquid iubemus ī terris illud approbat deus in celis. Om­nia igitur precepta noſtra diuina ſunt/ e paris ad euangelium auctoritatis.