¶ De meditatione 68 Adagamꝰ ergo; quid dicimus Ibimꝰ ne p̄cipites per abrupta vicioꝝ: Ibimꝰ ne ꝑ deſideria cordis noſtri. ⁊ in adinuētionibꝰ peſſimis deſꝑati/ ſine freno ſine lege ſine ordine? Nūquid ſufficient nobis cogitatōes inutiles vage inſtabiles/ ſordide/ fluxu ſomnioqꝫ ſimilli me que nō ꝯſolatōeꝫ vel edificatōeꝫ allatu re ſunt ſed deſolatōeꝫ meſtiſſimā ⁊ ruinaꝫ oblectātibꝰ ſe in eiſdē. Rn̄debimꝰ nequaqͣꝫ ita fieri debere/ ſed aſſit diſcretio moderatrix in oībꝰ. quā nō ſecuriꝰ hr̄e poſt diuinā grām poterimꝰ/ qͣꝫ ꝑ ſedulū ⁊ ſecurū alteriꝰ exꝑti nosqꝫ diligētis ⁊ agnoſcētis ꝯſiliuꝫ. Clamat Areſto. voce exꝑientie/ dicens ꝙ ars ⁊ virtus ſunt circa difficilia/ vt ars pin gendi. ars ſcribēdi. ars cithariſandi. v̓tus caſtitatis. virtus fortitudīs. virtus ſobrietatis. Hoc vero ſic intelligēdū ē ꝙ ab initō virtus ⁊ ars multas in adqͥſitione ſua patiunt̉ difficultates. dū vero fuerint adqͥſite facilia ſunt eis oīa. Pingit facilit̓ pictor exercitatus in arte. Sic de ſcriptore et cithariſta videmus ita vt dicere cōgeret̉ idē Areſto. ꝙ ars ꝑfecta nō deliberat/ tam ſibi facilis eſt actus ſuus. Conſideratio. X. Comparatio meditantis ad ſcribentē ⁊c̄. ſtudioſe vel inaduertenter. Timur iſta ꝯꝑatione dū de mediv Ktatione loqͥmur. Attendamꝰ ꝙ in trahēdo p̄ſertim lineas picture vel ſcripture. difficultas nulla ē. ſicut nec etiaꝫ diſcurſionis digitoꝝ ꝑ cithare cordas. In uenimꝰ ſil̓r in cogitatōe/ nō enī difficult̓ vl̓ laborioſe nūc hͦ. nunc illud ꝓut occurrerit cogitat̉. Sed qͣꝫ nullꝰ inde reſultet fructus vides in ſic pingēte. ſic ſcribēte. ſic cithariſante. Ita neqꝫ ꝓrſus ī ſic cogitāte īmo cū ſe talibꝰ vagis cogitatōibꝰ oblectauerit vt dicit Sene. triſtis remanebit. porro labo rioſe ſtudioſe ⁊ attētiſſime cū mira tardita te pingēdo. ſcribēdo ⁊ cithariſando/ ſit qn̄ qꝫ vt bene ⁊ celeriter iſta fiant. Conſideratio. XI. Ex vaga cogitatōe nō ſurgit meditatio. ſꝫ de meditatione bene fit contemplatio. Uorſum iſta? Nimiꝝ vt on̄damꝰ quēadmodū de cogitatōe nullus vnqͣꝫ proficiet aūt emerget in meditationē quāto minꝰꝰ in ꝯrēplarōem. Ex meditatōe vero q̄ ſūmā habet difficultatē. ſi bona fide. ſimplici corde. ⁊ diſcreta diligentia exerceat̉. ꝑueniemꝰ ad hāc ꝑfectōem ꝙ abſqꝫ vlla difficultate fiet apud nos fructuoſe qd̓ ſummo meditatōis ſtudio ꝯqͥrere voluimꝰ. Ita deniqꝫ tranſibit medita tio in ꝯtemplationē. nō enī differt medita tio a ꝯtemplatione/ niſi penes facile ⁊ difficile. quoniā vtrobiqꝫ eſt fructus/ aliter qͣꝫ in cogitatione. O ¶ Conſideratio. XII. Contemplatio tam quo ad affectū qͣꝫ quo ad intellectum deſcribitur. Eſcribit̉ aūt ꝯtēplatio ꝙ ē liber et expeditꝰ mētis intuitꝰ in res ꝑſpici endas vſqueqͣqꝫ diffuſus. Et hoc qͦ ad cōtemplatōem q̄ reſpicit intellectū. Porro qͦ ad ꝯtēplatōeꝫ q̄ ꝯſiſtit in affectu ⁊ in praxi deſcribit eā Hug. ꝙ eſt ꝑ ſubleuate mētis iubilū. mors q̄dā carnaliū deſiderioꝝ. hoc eſt guſtare qͣꝫ ſuauis eſt dn̄s. Quē guſtum ſequit̉ longealia cognitio qͣꝫ fuerit intellectualis ſolū viſio ſeu quedā auditio per fidem aūt ſcripturam. ¶ Conſideratol XIII Meditatio in principio difficilis/ per exercitium fit facilis. Editabit̉ eccc aliqͥs gemēs ⁊ ſuſpi xis vt colūba dicetqꝫ cū ph̓a Me ditatꝰ ſum nocte cū corde meo/ excitabar ⁊ ſcopebā ſpm̄ meū. Faciet hͦ anxie difficult̓ ⁊ laborioſe. nūc recogitādo ānos ſuos in amaritudīe aīe ſue. nūc iudicia dei q̄ ſunt abyſſus multa ī celo ſurſū. ⁊ in t̓ra deorſuꝫ ⁊ ita de reliqͥs circa q̄ ꝟſat̉ meditātis inten tio vehemēs/ vt ea q̄ meditat̉ vl̓ cogitat līpidiꝰ ac firmiꝰ velut ī affectū trahat. efficiet tādē. vt hͨ oīa tāta facilitate recogitet ⁊ ſapi at qͣꝫ facilis ē ip̄a cogitatio. Docēt nos exē pla p̄dicta ſi dubitamꝰ. Nō enī plꝰ laboris hꝫ ſcriptor/ pictor/ ⁊ cithariſta bn̄ agendo qd̓ optīe didicerit: qͣꝫ vagꝰ ⁊ vanꝰ aliqͥs ab initio. diſcurrēs ſine arte ⁊ ordine ꝑ lineas ſcripture vel picture. aut ꝑ cithare cordas. ¶ Conſidrea. XIIII. Meditans/ quātūcunqꝫ exꝑtus laborem neceſſe eſt vt ſemper ſentiat. Odendum eſt ad premiſſa nihilominꝰ ꝙ vix aliquis eſt in arte ſua Tita peritus. quin aſſidue ad aliqua rr 4
