¶ De remediis⁊ carnaliter delectari contra ſpiritus volūtatem. ſed quia illud quod concupiſcebatnolebat ⁊ contra voluntatem hoc faciebatimmo vt magis proprie loquar non faciebat illud ſed magis patiebatur/ ideo dicebat. Ego non operor illud ſed quod habitat in me peccatum. itaqꝫ quicunqꝫ tentaris carnali concupiſcentia. deſperatione.ira. rancore. inuidia. aut alio quocūqꝫ peccato qͣꝫdiu ratio tua non vult huiuſmodiſed vt poteſt reluctatur/ ⁊ libenter exonerari vellet ab impugnatione taꝫ peſtifera. nōtu agis illud ſed magis videris pati/ vndenec iudicaberis ẜm huiuſmodi peccati ſenſum/ ſed ſcd̓m rationis ⁊ voluntatis conſenſum. Si ille aduenerit iudicandum teſcias. ¶ Et quid mirum ſi duplex in homine reperiatur voluntas quarū velit vnaaltera quodammodo nolit. cum ⁊ in ipſoredemptore noſtro duplicem fuiſſe quoqꝫvoluntatem. vnā qua voluit caliceꝫ paſſionis a ſe tranſferri. ⁊ aliam qua iuxta dei patris voluntatem voluit pati videatur. itapꝫ vt non te deijciat voluntas ſenſualitatꝭadhereat fideliter deo volūtas ſpiritus etrationis in te ⁊ nō timebis¶ Tene ſuper hoc exemplum mulieris neqꝫ quam nūqͣꝫ cōgere ad hoc valuit vir ſuꝰvt taceret. nam cum proiecta in ſcenum ſiue lutum/ ⁊ quaſi tota inde cooperta ⁊ concluſa/ inquireretur a viro an non adhuc ſileret. Conuerſa ad eum voce procaci/ prout poterat/ reſpondit. Non adhuc ſileo. itaergo ⁊ tu cum totus inuolutus luto fueristentationum. noli cedere/ neqꝫ victum tereddere ſed corde ⁊ ore clama contra impugnantes te temptationes. ⁊ dic Adhuc nōſileo ab adherendo domino deo meo. Etretinebis innocentiam/ ſicut mala illa mulier retinuit ſuam nequiciam¶ Audi adhuc amplius conſolatorium ꝟbum. Quicunqꝫ peccato tentariſ pre alijsacrius tanto ſi legitime certaueris coronaberis a deo glorioſius. Et tentatus habebis premium duplex/ vbi non tentatus p̄mium es habiturus ſimplex. Et qͣꝫto plusſentis alicuius peccati fatigatiōem. tantoamplius ſi non conſentias conſequeris inde peccatorum tuorum purgationem. Etquia in huiuſmodi conflictu/ cum quis tētatur/ cōtingit vt plura cōmittantur venialia. Ita etiam econtrario/ contingit ſcd̓umdoctores communiter/ vt pena illa quamſuſtinet in reſiſtendo/ deleat penam venialibus debitam ex vna parte/ ⁊ ex alia partecreſcat meritum propter pugnam contravitia ⁊ laborem pro virtutibus¶ Sicut igitur iuxta premiſſa/ ſenſus peccati ſeu tentationuꝫ ad peccatum/ homininon nocet ad ſalutem. nec a caritate dei ſeparat qͣꝫdiu ſenſus non cōcurrit. Ita quoqꝫ ex ſimili ſenſus deuotionis ſeu ſentimētum ſpiritualis dulcedinis ⁊ conſolatiōis/non aſſecurat hominem ipſum fore in ſtatu gratie gratum facientis. Nec reddit euꝫperfectiorem ex hoc alijs neqꝫ deuotionisgratia huiuſmodi ſublata/ eundem reprobatum a deo iudicat nec etiam imperfectōrem ceteris facere preualet. pares quippeeſſe poſſunt in caritate coram deo. ⁊ ille qͥſpitituali conſolatione perfunditur/ ⁊ illequi ea priuatur. immo ſi diligenter penſetur/ magis periclitari poterit qui deuotionis dulcedine fruitur qͣꝫ is cui hec denegatur. Ratio quia ſi conſolatiōe huiuſmodifungenſ de gratia tali confidat ⁊ ſui imperfectum exinde conſiderare negligat/ ſua deuotione erit deo potius remotior qͣꝫ propīquior/ propter ſuam preſumptionem ⁊ fatuam confidentiam. Aridus vero ⁊ ſpiritualis dulcedinis vacuus attamen pro deuotione laborans ⁊ id quod in ſe eſt faciēſlicet corde quaſi frigido/ ⁊ ſpiritu tepidodebitum ſuum deo ſoluens/ cum ſuiip̄iusvilificatione/ ⁊ diuine miſeratiōis magnificatione poterit propter ſui humiliationēdeo ml̓to fore acceptior/ ⁊ pre alio in merēdi ſtatu maior. dummodo tamen coneturnon negligere quod in ſe eſt ſed pro gratiaconſolationis laboret ſine fictione. Sedeat ergo neceſſe eſt iſte aridus iuxta viam etmendicet a domino Ieſu trāſeunte lumengratie. Et qͣꝫuis turba malarum cogitationum importune inſtet vt taceat ipſe nihilominus multo magis clamet ⁊ ſucclametdonec lumen a domino recipiat Et ſi ſic lumen gratie a chriſto humiliter mendicando tandem recipere meruerit. non dubiuꝫquin magis meritorie/ qͣꝫ ſi ſponte ⁊ ſine laborum certamine quaſi inueniſſet. Si tamen in humilitate perſeuerans cuꝫ gratiarumactione recognouerit non ſuis meritꝭnec precibus aridis. ſed mera dei ex bonitate gratiam conſolationis collatam gratis. Oratio anime talis non eſt pura ſꝫ dura. ⁊ qͣꝫuis non dulcis tameū fortis. vnde
