¶ De feruore nonitiatus D 1 ro quale. iſtud eſt/ ꝙ abhorres a vino tali ter/ vt nec ꝯſuetudini eccleſie velis eſſe con formis. que poſtſacram cōmunioneꝫ/ dat laicis poculū vini tantillū. Qualis eſt iſta obſecro ſingularitas. nunquid de radice ꝓ cedit abſtinentie. ⁊ non potius ex intimis hypocritalis dementie. vt dum facis quod nemo/ mirentur omnes. ⁊ tibi laudem ſingularitatis impune preſumas. Legimus de multis ita ſeductis/ peſſimo fine terminantibus vitā. Fuit ſcō frāciſco collaudatꝰ frater vnꝰ qͥ iuſſus cōfiteri ꝑ verba/ noluit niſi ꝑ nutꝰ. Tollite inqͥt ſctūs frāciſcus figmentū hͦ diabolicū docuit exitus ita eſſe. Dicit climachꝰ. Si videris aliquē qͥ ſibi ſit ī cōitate ſingularꝭ. ip̄e nō indiget demo ne tēptante qꝛ factꝰ eſt ſibi demon. Et apd̓ ſapientē ſcribit̉. Uidiſti hoīem ſibi ſapien tem videri/ plus illo ſpem hēbit inſipiens Quis vero plus ſibi videt̉ ſapiēs qͣꝫ ſit ille qͥ iudiciū ſuum p̄fert iudicio quorūcunqꝫ. ¶ At vero dicit frater iſte ſicut accepi. Nl̓lum audiā in abſtinētia mea/ niſi ſolā eccle ſiā. qͣſi vicꝫ ꝓ quolibet tali/ ſit ꝯuocandum generale cōciliū aūt ſit papa ſpēaliter adeū dus. ⁊ non ſufficienter dicat eccl̓ia qn̄ ſuꝑi or p̄ſertiꝫ in re tali/ decernit ⁊ iubet. Exiſtimo ꝓinde ꝙ ſi mitteretur ad papaꝫ/ frater iſte nec ſic obedire iuſſioni ſue vellet. ¶ Eſt apud narrationes patrum de quodaꝫ gloriate in abſtinentie ſingularitate qd̓ remediū inuenerūt pr̄es. ligauerūt ip̄m tanqͣꝫ fatuum. ⁊ certe īaꝫ ip̄e talis tal̓ erat. Cōpulerunt vti lautiſſimis cibis ⁊ vino ad ſa turitatē ⁊ nauſeam. Quid tandē? Sanat eſt a preſumptione vel arrogantia ſingula ris abſtinentie ⁊ conſequenter a vanitate ⁊ periculo inſanie liberatus. ¶ Tradidit beatus Bernardus ꝙ diabolus nō habet machimamentum maius ad ꝑditionē q̄rentium placere deo/ qͣꝫ ſi ſuadeat currere īdiſcrete. qͣtenuſ qui currit incurrat ⁊ p̄ceps ruat. Uocat̉ hoc demoniū meridianū quā do ſub ſpecie magni boni ⁊ ſingularis ꝓfe ctus. incidit quis in magnuꝫ malū. Et qd̓ maius malum qͣꝫ inobedientia. que pecca tum ariolandi.i. idolatrādi a domino nominat̉? ¶ Preterea dicit apl̓us. Si eſca ſcandaliſat fratrē meum/ non manducabo carnes in eternū. qͣꝫto magis ſi abſtinentia tua(o frater) ſcandaliſat frēm. ne dum vnū ex puſillis. ſed patrem ⁊ maiorem. Ue tibi timendum eſt. Itaqꝫ non expedit tibi contriſtare patrem tuum: non contumacem eē ad illum. id eſt. non tollere te ſibi. cui te vo to tradidiſti. hoc rapina eſt. hoc ſecrilegiuꝫ ¶ Dicam tibi in veritate nec mētiar. Si de duobꝰ malis alterum eſſet faciendū. vel comedere carnes in die veneris ſctā. cū reniſu conſcīe timorate. aut abſtinere a vino contra preceptū obediētie rōnabiliter impoſite/ p̄ferrem primū. qꝛ ẜm non ideo ma lū ſed vt bonū deberet impleri bibēdo vinum. Alioqͥn cum ꝑtinaci reniſu nō ſtaret ſalus vbi aliud ꝑpetrādo cū ſubſeq̄nte humili pnīa comedens carnes ſaluaret̉. ¶ Deniqꝫ ſi forte dicturus es. Moueor lege ſpiritituſſancti. vide ſi ſpirituſſanctus eſt diſſenſionis deus. Uide ſi quilibet profeſſus regulam ita diceret/ qͣꝫta confuſio ſequeretur. Uide ſi ſufficientem doces exce ptionem a regula generali. quā ⁊ ſcd̓m quā profeſſus es Sed formido ne faciam verbo bi mea ſurdo. niſi ꝙ non iam tibi fed patri bus pro te loquor. Et forte pro ceteris impoſterum ſi quod auertat deus occurreret caſus talis. ¶ Bene vale cor boni conſilij ſtatuens tecum. non plus aut aliter ſapiēs qͣꝫ oportet. Iohannes Cancellarius pariſienſis Lugdunii Anno Milleſimoquadringenteſimouiceſimoſexto in Ianuario ⁊c̄. ¶ Finis. Item ab eodem cā cellario pariſien̄ dezelo ⁊ feruore nouicia ¶ tus ⁊c̄. Olet zelus domꝰ dei/ ꝑẜtim dū ē nouitiꝰ/ hoīes bone volūtatis comedere hͦ ē vrgere/ vt oīa q̄ cōſpiciūt vitioꝝ ſcādala/ ſatagant vl̓ tollere vl̓ culpare. vel cet̓os ad ablatōeꝫ acrit̓ aīare. Nō diſſimulādū aſſerit. n̄ ꝑcen dū. n̄ ſcādalū formidādū. ſꝫ incedēdū viril̓r ꝑ arma iuſticie a dextrꝭ ⁊ a ſiniſtris. ꝑ īfami am ⁊ bonāfamā. ꝑ v̓bera ſi opꝰ ē ꝑ ſāguinē ⁊ ꝑ mortē. ¶ Ueꝝ euenit ꝙ pꝰ exꝑientias varias/ pꝰ irritos conatꝰ/ pꝰ agnitā hūane fragilitatꝭ ⁊ iniqͥtatꝭ abyſſū īexhauſtibilētēꝑat̉ ⁊ molleſcit feruor iſte. bulliēti muſto ſil̓is. ⁊ qͦ maturior/ eo ſanior efficit̉. Miti gatqꝫ tribulatōis aqͣ/ vinū nimis feruide caritatꝭ ¶ Porro n̄ negauerī/ me pͥoribꝰ annis zelū hmōi qͣlēcūqꝫ ſenſiſſe. ſꝫ qͣꝫ freq̄nt̓ fuerit n̄ ẜm ſcīaꝫ/ me docuer̄t exitꝰ. ¶ Finit vv 4
