¶ Deuotorum ſimplicium D1 ſuperbie ⁊ labor ianis. perditio temporis inutilis. Nō ergo perſona ſic exterioribus occupata ꝓ ſua ⁊ aliorum ſalute ex diuina haud dubium ꝓuidentia/ triſtet̉ multuꝫ ſi deuotionem tantam nō habuerit qͣꝫtam libenter hr̄et. ⁊ qͣlem alios habere ꝯſiderat. Impleat ipſe tantū fideliter miniſteriū ſuum ad qd̓ deus euꝫ vocauit ⁊ ſatis eſt. Si cut nanqꝫ ipſe nō ſolū ꝓ ſe ſꝫ ⁊ ꝓ alijs/ ſe exterioribꝰ occupat iuxta diuina volūtatem. Ita etiā alij nō ſolū ꝓ ſeſed ⁊ ꝓ ip̄o ſic occu pato ⁊ ꝓ alijs/ deo ⁊ ſpūalibꝰ exercitijs vacāt. Hoc adiecto. vt qn̄qꝫ certis horis ſibi magis aptis ꝓut poſſibile fuerit ad deum etiam recurſum hēat; conquerēdo humiliter de ſuis negligentijs ⁊ exponēdo domino deo ſuo neceſſitates occupationes ⁊ mi ſerias ſuas orādo vt pius dn̄s/ dignet̉ eaſdē ſuſciꝑe a paupere ẜuo ſuo loco deuotio nis quā libentius ſibi offerret. ſi eam habe ret. ¶ Hinc ſurgit pia ⁊ pulcra conſideratio/ de corꝑe xp̄i miſtico. In qͦ ipſe dn̄s Ie ſus deꝰ ⁊ hō/ eſt noſtꝝ caput. noſqꝫ mēbra eius. Un̄ ⁊ ſicut in corpore organico/ oīa mēbra non eundē actū habent. nec ſibi ſoli. ſed toti homini in ſuis actibꝰ deſeruiunt Pedes qͥppe nō ſibi tm̄ ambulāt. nec manus ſibi ſoli laborant nec os ſibi ſoli come dit ⁊ ſic de alijs ſed ipſi toti homini. Ita etiam in hoc corpore xp̄i miſtico quocunqꝫ quodcūqꝫ bonuꝫ operatur/ non ſibi ſoli ſꝫ omnibus in chriſto exiſtentibus id opera tur in ſalutem. Et ex eo ꝙ dominus noſter ieſus chriſtus. deꝰ ⁊ homo/ mediator ē dei ⁊ hominuꝫ ⁊ caput nr̄m. oꝑa noſtra bona per ip̄m fiunt diuini maieſtati grata ⁊ acce pta ⁊ nobis ſalutaria ⁊ fructuoſa ⁊ non ex nob̓ ¶ Nemo ergo deputatus oꝑbꝰ inferi oribꝰ/ deſperet. nulluſqꝫ intendēs maioribus/ ſuperbe ſe eleuet. Quia omnia in chri ſto ieſu domino noſtro erunt nobis cōmu ma. ¶ Non bene itaqꝫ agūt illi/ qͥ predicātes aut alia magnalia agentes ſe magnificant. ⁊ ceteros religioſos ⁊ chriſtifideles n̄ predicantes. ſed quieti contemplationis ⁊ oratiōis vacantes vilipendunt. velut eccle ſie dei inutiles. non attendentes. ꝙ ſi ẜmo debeat proficere ex ore predicantis. deuota contemplatiuorum oratio habet hoc ef ficere apud deum ⁊ impetrare. al̓s inuanū erit conatus laborantis. ¶ Similiter nō bene agunt qui ſpiritualibus vacantes/ cō temnunt temporalium adminiſtrationem exercentes. Sicut enim ſpiritualia ſic ⁊ tē poraliā bona qͣꝫdiu ſumus in via ⁊ peregri namur a celeſti patria/ nobis neceſſaria ſūt Et non omnibus omnia ꝓſunt. nec omēs omnia poſſumus. Sit ergo quilibet contentus de ſituatōne ſua/ in corꝑe chriſti mi ſtico etiā ꝓ quocunqꝫ reputetur membro ī fimo. ⁊ ſtudeat fideliter agere in ea vocatō ne qua dn̄s euꝫ vocauit. ¶ Exp̄miſſis apparet error illorum qui in religionibus/ ex obediētia deputati ad exteriora officia ſua cū murmure ⁊ inuoluntarie. immo quādo qꝫ vix ex coactione ⁊ ꝑ conſequens negligenter ⁊ infideliter implent. ſpiritualia ſibi furtiue contra bonum obedientie vltra qͣꝫ ad eorum ſtatum pertinet/ vſurpantes ⁊ id quod alioꝝ eſt ſuperbe ſibi vendicantes. quodqꝫ ſuum eſt/ negligentes: ⁊ ſic/ et iſtud ⁊ illud/ non ſolum ſaluti ſue infructu oſum ſed ⁊ ſepe per ꝓprie voluntatis ⁊ inobedientie vitium damnoſum/ facientes ¶ Apparet quoqꝫ ſimiliter ex premiſſis ꝙ ī caute agunt nonnunqͣꝫ religioſi/ modicaꝫ compaſſionem cum ſuis fratribus ad exte riora explenda deputatis ſi quando in ſpi ritualibꝰ minus prompti inueniantur habentes. ipſos temere quādoqꝫ tanqͣꝫ indeuotos non ſolū corde dijudicantes. ſed qd̓ peius eſt/ ſepe gladio lingue ſue detractorie percutientes. Non attendētes illud vul gare ꝓuerbiuꝫ. Pluribus intentis/ minor eſt ad ſingula ſenſus. Nec recogitant ꝙ ſi ipſi explere deberent talia ſcilicet temporalia et ſpiritualia. neutrum horum forte facere rite poſſent. Neqꝫ aduertunt qͣꝫtuꝫ deberent eſſe deo ⁊ hominibus grati ꝙ ipſis ad ſeruiendum deo in quiete ⁊ pace ordinatis. alij coguntur ſeruire cum multa fati ga ⁊ tribulatione ⁊ deo ⁊ ſibi ⁊ alijs. ⁊ ꝙ ip ſi velut domini recumbunt. alij velut ſerui eorum miniſtrant eis. ⁊ in temporalibus de neceſſarijs eis prouidere habēt. Timere deberent hi tales ꝙ ſpiritualium operuꝫ ſuorum fructum non ipſi. ſed alij officialeſ ſcilicet exterioribus occupationibus propter eos detenti. apud deum iuſtum iudicem percipient. propter ſuam potiſſime in gͣtitudinē. q̄ deo maxīe in nob̓ diſplicet. ¶ Iuxta p̄miſſa qͦꝫ īſtruit̉ nōnll̓oꝝ ſimplicitas. qͥ occupati alijs/ conāt̉ n̄ tm̄ corde. ſed ēt ore ſꝑ orare ꝓpt̓ v̓ba apl̓i qͥbꝰ aitꝭ. Sine intermiſſione orantes. Nam ſcd̓m expoſitores licet ſemper oret qui bonū oꝑari nō
