¶ Originali rōne 7O9 nem queſierit in dilecto/ nemo rc̄e mirabit̉ neqꝫ iam a deo ꝓ ſe qͣꝫtum ꝓ amici dilectio ne Letetur cor meū inquit. cōſidera finem vt timeat nomen tuum vt ſcꝫ in amore ſuo fortiori ſtabilitate ſubſiſtat. Nam delectatio tenet oꝑantem in oꝑatione dicit Areſt. cū exꝑientia. ¶ Epithalamium nemo pōt ꝑfectum cognoſcere ſine triplici theologia ſymbolica ſcꝫ ꝓpria et miſtica Harum quā libet tradit dyoniẜ. Sed ſymbolicam ſuā latini non habent/ niſi ꝙ guſtū eius dedit vlti. ca. de ce. hierarchia tradens intellectū locutiōis figuralis. qͣm ſcriptura ſacr̄a trāſ fert ad angelos ꝙ elati ſunt. ꝙ armati. ꝙ lu mina ferunt cū ceteris. Sic in epl̓a qͣdam de menſa ſapiētie. Sparſim vero tam ip̄e qͣꝫ noſtri ſcripture gloſatores exponūt huiuſmodi ſymbola q̄ deo tribuūtur/ ꝑ ſimili tudinem ad corꝑalia/ qualiter fit in hoc to to canticoꝝ libro. nunc de oſculis oris dei quid ſit. nunc de vberibꝰ/ de capite/ de oculis/ de līgua/ de genis/ et ita ꝑ vniuerſuꝫ qd̓ enucliare ꝑ omnia/ nō eſt p̄ſentis opuſculi ſeorſum poterit forſandari. ſicut de theolo gia miſtica que prorſus eſt neceſſaria cantare volenti ꝑ amorem duplex opuſculum hoc illud practice tradidimꝰ. ¶ Epithala miū poterat ꝑ theologiam ſymbolicā ⁊ mi ſticam ad quodlibet genus mr̄ionij cū d̓o ꝑ amorem ſpūaliter adaptari noīatim vbi minus videret̉ ad xp̄i ſpūm et ad aīam ſuā tanqͣꝫ ad virum deſponſatum cuꝫ muliere ſpōſa ſua. Sunt hic multa ſupponenda qͣ alibi iuxta cōem theologie ſententiam/ tra dita ſunt. ¶ Unū eſt ꝙ in xp̄o ẜm humani tatem/ pars ſeu portio rōnis ſuꝑior quā h̓ appellamus ſpm̄(ne cōtrouerſia ſit de noīe finis)uit ab inſtanti ꝯceptionis plene be ta. quēadmodū et nūc eſt et erit in ſecula. ꝓ pterea neqꝫ doluit neqꝫ timuit neqꝫ ſꝑauit ſpūs iſte in eterna beatitudine vbi nō erit amplius neqꝫ luctus neqꝫ clamor/ ſed nec vllus dolor. ¶ Supponimus p̄terea ꝙ a nima xp̄i que noīatur hic īferior portio rōnis/ qͣꝫuis eſſet eadē res eſſentialiter cū ſpū non tamē fuit tunc in rermino beatitudīs ſed habuit ſtatū vie/ ſubiecta paſſionibus exn̄s/ vt dolori; timori/ pauori cū ceterꝭ. ita tamen ꝙ nulla paſſio p̄ueniebat iudicium rōnis ſuꝑioris minus qͣꝫ in adam ꝓ ſtatu nature pͥmitus inſtitute. ſicut et de benedi cta matre ſua fuiſſe cōfitemur. ¶ Adijcimꝰ ꝙ aīa xp̄i ꝓ ſuis qͥdem peccatis nō doluit q̄ non habuit. ſed ꝓ noſtris generaliter qͥ ad ſufficientiam deletionis. ſed quo ad effica ciam ꝓ ſolis electis membris ſuis. Cū igitur eſſet aīe xp̄i ad ſuū ſpm̄ naturalis ſiml̓ ⁊ diuinalis cōuerſio ſicut cōtra. cōcludit ſtatim ꝑſpicax ſpeculatio/ ꝙ anīa petebat crebro cōſolatiōem ſpūſſancti. nūc cōtra dolo res ex obiectis rerum cōtriſtantiū ſenſuali ter et ꝑ realem applicatiōem in verberibus fame ſiti frigore. nūc aliqn̄ cōtra res appre henſas intētionabiliter cōtriſtatiōem afferentes cuius peccata erantaliena q̄ ꝑ compaſſionem ſua fecerat. ¶ Eleuet igit̉ ſe pi animus in cōtemplatione Ieſu xp̄i in lūie fidei et euāgelice narrationis. Conſideret deuota pietate animam hanc ſponſam ſpi ritus impaſſibilis paſſibilem et crebro pa tientem. ſi ꝓ cōſolatione dilectiua ſuſpirabat ad ſpm̄. Oſculetur me oſculo oris ſui. cū multis ſil̓ibus cōſolationis refrigeriuꝫ ſonantibꝰ vt illud noīatim Quis det mihi te frēm meū ſugentem vbera matris mee vt inueniam te ſolum foris et deoſculer te ⁊ iā me nemo deſpiciat. Quid ſonabat hec optabunda petitio ſi ſpm̄ cōſideres lac beatitudinis toto ore. tota ſecuritate. totadilecti on ſugentem ab vberibꝰ cōſolantis diuinitatis tanqͣꝫ matris ſentiens aīam ad illū felicitatis ſtatum. quē nōdum acceꝑat ſuſperantem hec dicere. Dicebat xp̄us ꝓ hac aīa ſua/ quā ponere et reſumere fas hēbat. Baptiſmo habeo baptiſari et quō coartor donec impleatur. que rō ſciebat nimirum glorifificatiōem aīe ſubſecuturam/ mox ba ptiſmū mortis ⁊ amplexū nō amplius diſſolubili gauiſuram cū ſpū. ¶ Epithalami um traduci poterat ad deſponſatiōem ſpiritus exultantis marie/ cū ſapientia. ſed nō abſqꝫ tropicoꝝ cognitione ſermonū ꝑ theologiam ſymbolicam et anagogiarū ꝑ my ſticam. Gloriat̉ ſapīa/ delicias ſuas eſſe cu filijs hoīm. nullā vero repperit ſapīa delici as ſuas cum qua amplius inueniret qͣꝫ cuꝫ beatiſſimarū beatiſſima ⁊ deiformi maria querebat hic cōplecti in via ſpm̄ marie. iūgere ſecū oſcula ꝑ oꝑationes inſpiratiōes qꝫ virtutū donoꝝ beatitudinūqꝫ ſingularū ſb̓ ſpe certa fruitionis iocūdiſſime ac in diſſolubilis in eternitate. vbi ſuo ſpūi duꝫ aſcendit obuiauit qͣſi mater honorificata ⁊ quaſi mulier a virginitate ſua ſuſcepit illū. ¶ Quid porro dicemus de cōiugio ſpūs deiformis beate virginis/ cum ancilla ſenGg 4