Seite
De rone canticorum ſualitate ſua/ ſub typo vel agar vel bale et zelte. Nōne ſenſualitas generare dꝫ ſpūi ꝓ­lem virtutum maxime moraliū quaſi ī ſer­uitute. Neqꝫ enim habet libertatem eſſenti aliter. ſed qualem dūtaxat ſibi cōicat̉a ſpi­ritu. Suꝑ his itaqꝫ cōiugijs in eadē ꝑ­ſona humana/ grande ſilentiū eſt apud ex poſitores canticoꝝ. qui de ceteris miſticis plurima diſſeruerunt. Greg. et Beda de ec cleſia et xp̄o. Nicolaꝰ de lyra de ſynagoga ⁊ deo. Bern̄. de aīa et verbo et aliqua de hūa na natura ad filij ſuppoſitū. G. pariſien̄. d̓ vtriſqꝫ ꝑ declarationes et diſtinctiōes ma giſtrales ꝑ quales ve fertar ſanctus Tho. hic inceſſit diſtinguendo multiplex oſcl̓m multiplex vber. et oleum ⁊ vngentum. ⁊ ita de reliquis que dilatant materiam. Orige nem non habemus quē Hiero. in hoc ope re teſtatur. nedū alios viciſſe. ſed ſcip̄m. Ceterū de matrimonio p̄lati cum eccle­ſia domina ſua quā fecundat ſpūſſanctꝰ et ip̄e cuſtos eſt eius typo Ioſeph ad Mari am. Rurſus de cōiunctione angelice natu re cū deo non legimus expoſita hic ꝑ cōte­xta ſeriem cantica. Quid p̄terea ꝙ amo­ris lingua(Bernardo teſte) barbara eſt nō amantibus. ſed qualis eſt precor amanti­bus? ſane difficilis cognitu ꝑ hec cantica. ſi non eam efferat familiarem diuturna cō uerſatio. Occultat enī ſe ſub enigmatibus et figuris loquitur ꝑ interiectōes voce nūc incognita. nūc interrupta. nūc de r̄ꝑēt? ab hoc in alterum. quaſi ſine lege vel ordīs vl̓ ꝓpoſiti tenacis vel ſequele ſemet tranſfert qn̄qꝫ variatis verbis ſenſum retinet eun­dem. aliqn̄ ſenſus plurimos vnico vbo cō cludit. Deterret nos hec cōſideratio ple niorem de canticis canticoꝝ temptare ſer­monem in hoc opuſculo tertie ꝑtitionis. qͦ theologia poſt hiſtoriam ⁊ ph̓iā aſſumpſit originem cantici diuinalis in caritate radi cati non cōpletam dare cognitiōem. q̄ nec magnis voluminibꝰ expletur. addito ꝙ vn ctio plus in hoc docet qͣꝫ lectio. plus deuo­tio qͣꝫ demonſtratio/ plus deſideriū feruēs in affectu/ qͣꝫ ſtudiū vehemens in intellcū­qͣꝫuis vt p̄notauimus aſſidua diuturnaqꝫ meditatio ſit neceſſaria. que valefiat ceterꝭ omnibꝰ curis/ impleat illud. Uacate ⁊ vide te Et iterum. Guſtate et videte. ducat aīam oportet deus in ſolitudinem vt ibi loquat̉ ad cor eius ⁊ lactet eam et impleat ſolatio cum germine ſctō. Concludentes ad ex tremum dicamus ꝙ in amoris hoc. cātico et exercitio/ ſupra quodlihet aliud verſat̉ lu ſus noſter ꝑabolicus pneroꝝ in foro. qui. nūc ad ſaltum. nūc inducit ad lamentum. Primū ſub cōſūmandi ſpe cōiugij in glo­ria. Alterum ſub formidine pennalis r̄pu dij. vt exultatio ſit cū tremore. Plāe timor inſtarcorde ſonātis vbi cor viciſſim ſpe di latatur/ mox timore conſtringitur. Hoc autem agere eo facilius philocaptus in a­more dei quo(ad exemplum amoroſiſſimi Auguſtini) altius miſteria diuinitatis ⁊ fa miliarius miſeriam humane fragilitatꝭ fu erit ꝑſcrutatus. dum neſcit homo qͣ diſtri­ctiōe qd̓ agit iudicetur. nec quo fine termi­netur Ue etiam laudabili vite hominuꝫ ſi ſemota pietate iudicetur. Hinc Auguſtīo fuerunt ꝓfundiſſime ꝓ pia matre lacrime. Hinc ſibi iam ſeni fuerunt lacrime panes die ac nocte. amariſſimam quoqꝫ legit̉ ⁊ lu gubrem p̄ ceteris ſue ſenectutis iam pene extremam duxiſſe vitam. Crediderit ali quis forſan hoc Anguſtino ꝓpter obſidio­nem ꝓprie ciuitatis eueniſſe multo ampliꝰ ꝓpter iudicioꝝ dei formidinem anxiebatur arbitror. ſciens nō magnū eſſe ſi cadunt pe ritura menia. et ſi moriūtur morituri. con­ſiderabat ꝙ leticie ⁊ triſticie ꝓ tꝑalibꝰ vaue ſunt et nihil ſi cōferantur eternis. Eratni hilominus in pace mentis amaritudo ſua amariſſima in ſūma deſperatiōe ſūme ſpe­rans. Poſſet ex p̄miſſis gamma miſticū quod in quinqꝫ voces affectuū ẜm quinqꝫ vocales litterarū alibi diuiſimus ad tres re duci velut in trigono ſeu in tricordo adex emplar aliqd̓ beatiſſime trinitatis Timor cū meſticia oriens ex cōſideratione patris reprobantis. Spes cū leticia ex cōſiderati on verbi redimentis. Pietas ſeu compaſ ſio ſui et alioꝝ ex cōſideratione ſpūſſancti ſubinde cōſolantis. Un̄ verſus. Spes ti­mor et pietas reſonant in carmine cordis. Tres et ad has voces gamma referto no­uum. Dat ſpes diſcantum mollem. tremor eſt tenor atqꝫ. Vt cōtratenor eſt compatiēſ pietas. Cor aſſidue cordas fymphonia cō cors. Huic fit ei qꝫ chorus cōcinit angelicꝰ Ita tandem oꝑtet gaudere cum gaudenti­bus/ et flere cū flentibus. ſi nō voluerimus improperiū ferre quale notauit xp̄s aduer ſus reprobam iudeoꝝ generatiōem ſub ꝑa bola pueroꝝ in foro clamantium. Cecini­mus vobis nec ſaltaſtis. lamentauimꝰ nec