Die weylzſagung Ione ge ich hab gelobet. die vergült ich dem herren vmb mein heyl. Vnd der herre ſchrach zuͦ dem viſch. vn̄ er warff jonam an die dürre. Das Capitel iii Wie Ionas vonn gott gequelet ward. Vnd das wort des her ren ward geton zuͦ Io­nam zuͦ andern mal­ſagend. Stee auff. vnd gee in die groſſen ſtat nÿniue. vn̄ bredig in jr die bredig. die ich re de zuͦ dir. Vnd jonas ſtuͦnd auff vn̄ gieng in nÿniue nach wor te des herren. Vn̄ niniue waz ein groſſe ſtat in dem weg dreÿer ta ge. Vnd jonas fieng an ein zuͦge­en in die ſtat de weg eines tags vnd er ſchrÿe. vnd ſprache. Noch vierczigtag. vn̄ nÿniue wirt vm̄ keret. Vnnd die man̄ in nÿnie ge laubten in den herren. vn̄ bredig ten die ſaſten. vnd wurdē ange­leget mit ſecken dem maÿſten biß zuͦ dem minſten. Vn̄ das wor te kam zuͦ dem künig nÿniue Vn̄ er ſtuͦnd auf von ſeinem ſale vnd warff jm ſein gewande. vn̄ ward āgelegt mit ſackgewā­de vn̄ ſaß in dem aſchē. vn̄ ſchrye vnd ſprach in nÿniue außdē mn̄ de des künigs vnd ſeiner fürſten ſagend. Die leüt vn̄ die vihe. vn̄ die ochßſen vnd die. ſoͤllen ni­chcz verſuͦchē. noch werdē geweÿ dent. vnd ſoͤllen nicht trinckē das waſſer. vnd die leüt vn̄ die vÿhe ſoͤllen bedeckt werden mit ſackge­wand. vn̄ ſoͤllen ſchreyen zuͦ got in der ſterck vn̄ der man ſol beker et werden ſeinem boͤſen weg vnd von der boßheÿt die do iſt in jren henden. Wer weÿßt ob gott wirt bekerē. vnd vergebe. vn̄ ker wider dem grȳmen ſeines zo­rens. vnd wir verderben nit. Vn̄ got ſahe jre werck. das ſÿ warē bekeret vor jrem boͤſen weg. Vn̄ gott erbarmet ſich über das übel. das er het geredt. das er jn thett vnd thet ſein nicht. iiii capitel Das Wie Ionas von gott gequelett ward. Vnd jonas wardt ge­peÿnÿget mitt groſſer zwanckſal. vnd warde erzürnet vnd bettet zuͦ dem herren. vn̄ ſprach. O herr iſt diſes nit dein wort. vmb das ich was bekümmeret. noch do ich waz in einem landt. vn̄ flohe in thar­ſis. Wann ich weÿße das du biſt got. milt vnd barmherczig. vnd gedultig vn̄ vil barmherczig. vn̄ ein vergeber über das übel. Vnnd nun o herre. ich bit nÿm̄ hin von mir mein ſel. wan̄ beſſer iſt mir tod den̄ das leben. Vnd der herre ſprache. Weneſt du das du woll zürneſt. Vn̄ jonas gieng auß der ſtat. vnd ſaß gegen dem auff­gang der ſunnen ſtat. vn̄ er ma cht jm ſelber ein hütlein. vnd ſaß darn̄ der in dem ſchatten. biß das er ſaͤhe was ſtat geſchaͤhe. Vn̄ der herr fürbereÿt ein ekrant. vn̄ es ſtÿg über das haubt jone. das es waͤr ein ſchattē über ſeī haubt vn̄ jn bedecket. Wan̄ er het gear­beÿt. vn̄ jonas ward erfreuetü­