Prefatio I ¶ Incipit prefatio Caſſiani ī decem collationes patrum. Ebitu quod beatiſſimo pape caſtori ī eorū voluminū prefatione ꝓmiſſum eſt. q̨̄ de inſtitutis cenobioruꝫ. ⁊ octo pͥncipaliū vicioꝝ remedijs. duode cim libellis dn̄o adiuuāte digeſta ſunt. ī qͦ tenuitas noſtri ſuffecit īgenij vtcūqꝫ ſarcitū eſt. Uiderim ſane: qͥd ſuper hoc vel illius. vel noſtri fuerit examinis ęqui tate perpenſum: vtrū in rebus taꝫ profundis tamqꝫ ſublimibus. et q̨̄ in vſum ſtili. vt arbitror antea nō vener̄t: dignū aliquid cognitioni veſtrę. omniūqꝫ ſan ctoꝝ fratrū deſiderio ꝓmpſerimꝰ. Nūc aūt qꝛ derelinquēs nos pontifex ſupradictus migrauit ad chriſtum: has interim decē collationes ſummoꝝ patruꝫ id ē anachoretaꝝ. qui in heremo ſchytię morabantur. quas ille incomparabili flagrās ſtudio ſanctitatꝭ: ſimili ſibi iuſſerat ẜmone conſcribi. nō ꝑpendēs pręmultitudine charitatis. qͣꝫto in firmas ceruices pōdere pręgrauaret: vobis po tiſſimū o beatiſſime papa leonti. et ſancte frater helladi credidi cōſecrandas. Alter ſiquidem veſtrū memorato viro et germanitatis affectu. et ſacerdotij di gnitate. ⁊ qd̓ his maiꝰ ē ſancti ſtudij feruore ꝯiunctus hereditario fraternū debitū iure depoſcit. Alter anachoretarū inſtituta ſublimia. nō vt qͥdaꝫ ꝓpria aggreſſus eſt preſumptione ſectari. ſꝫ legitimū doctrinę tramitem. ſanctoſpiritu ſuggerente. pene anteqͣꝫ diſceret apprehēdens. nō taꝫ ſuis adinuētionibꝰ: qͣꝫ illo rū traditionibꝰ maluit erudiri. In quibus mihi nūc in portu ſilentij cōſtituto immenſuꝫ pelagus aꝑitur. vt ſcꝫ de inſtituto atqꝫ doctrina tantoꝝ virorum: quędaꝫ tradere audeā memorie littera rū. Tanto enī ꝓfundioris nauigatiōis periculis fragilis ingenij cymba iactan da ē: qͣꝫtū a cenobijs anachoreſis. et abactuali vita q̄ in congregationibꝰ exercetur contēplatio dei. cui illi ineſtimabi les viri ſꝑ intenti ſunt. maior atqꝫ ſublimior eſt. Ueſtruꝫ igitur eſt conatꝰ nr̄os pijs orationibꝰ adiuuare. ne aut tā ſancta materia imperito qͥdeꝫ ſꝫ fideli ẜmone ꝓmenda periclitet̉ in nobis. aut rurſus eiuſdem materie abyſſis obruat̉ noſtra ruſticitas. Proinde ab exteriore aviſibili monachorū cultu. quē prioribꝰ digeſſimus libris. ad inuiſibilem interioris hominis habituꝫ tranſeamus. et de canonicarū orationum modo. ad illius quā apl̓us pręcipit or̄onis perpetue iugitatē aſcendat eloqͥum. vt quiſquis iaꝫ ſuperioris operis lectionē Iacob illius nomē intelligibilis carnaliuꝫ viciorum ſupplantatiōe ꝓmeruit. Nūc etiā nō tā mea qͣꝫ patrū inſtituta ſuſcipiēs. diuine iam puritatis intuitu ad meritum(⁊ vt ita dixerim dignitatē) trāſiens iſraelis quid in hoc quoqꝫ perfectionis culmine debeat obẜuare ſimiliter inſtruatur. Obtineāt itaqꝫ orationes veſtrę. ab eo qui dignos nos: vel viſu eoꝝ. vel diſcipulatū. vel conſortio iudicauit. vt nob̓ earundem traditionū memoriā plenaꝫ ⁊ ẜmonē ad dicendum facilem conferre dignetur. quo tam ſancte eas tamqꝫ integre qͣm ab ip̄is accepimus explicātes. ip̄os quodāmodo ſuis inſtitutis incorporatos. ⁊ qd̓ eſt maius latino diſputātes eloqͥo vobis exhibere poſſimꝰ. Hoc ſane volumus aute om̄ia tam harū col lationū qͣꝫ ſuperiorū voluminū p̄monitū eſſe lectorem. vt ſi qua forte in his pro ſtatus ſui ⁊ ꝓpoſiti qͣlitate. ſiue pro vſu et cōuerſatiōe cōmuni: vel impoſſibilia putauerit eſſe. vel dura: nō ea ẜm ſuę fa cultatis modulū. ſꝫ ẜm dignitatē ⁊ perfectionē loquentiū metiatur. quoꝝ priꝰ ſtudiū atqꝫ ꝓpoſitū mente concipiat. qͦ vere mortui huic cōuerſationi mundane. nullis affectionibꝰ parētū carnaliū: nullis actuū ſęculariū nexibꝰ obligant̉. Deinde locoꝝ quoqꝫ in quibꝰ cōmorātur. conſideret qualitateꝫ. qua in ſolitu
