Seite
De octo principalibus vitijs medio tui eſt. deus magnus ⁊ terribilis. ip̄e conſumet natiōes has in conſpectu tuo paulatim atqꝫ per partes. Non po­teris delere eas pariter ne forte multipli centur cōtra te beſtię terrę. Dabitqꝫ eos dn̄s deus tuus in conſpectu tuo. et inter ficiet illos donec penitus deleantur. Nihil nos poſſe aduerſū vicia ſine auxilio dei. nec debere nos in eorū extolli victoria. Cap̄. xv. Ed neqꝫ debere nos in eorū ex­tolli victoria ſimiliter āmonet. Ne poſtqͣꝫ comederis inquit ⁊ ſatiatus fueris. domos pulchras edifica ueris. et habitaueris in eis. habuerisqꝫ armenta et ouium greges. auri ⁊ argēti cunctarumqꝫ reꝝ copiā. eleuetur cor tu um. et nō reminiſcaris dn̄i dei tui qͥ edu­xit te de terra egypti. d̓ domo ẜuitutis. ⁊ ductor tuus fuit in ſolitudine magna atqꝫ terribili. Salomon quoqꝫ in ꝓuer bijs. Si ceciderit inimicus tuus noli gͣ­tulari. in ſupplantatione autem eius no­li extolli. ne videat dn̄s ⁊ nō placeat ei. et auertat iram ſuam ab eo. id eſt. ne per ſpiciens elationem cordis tui ab eius impugnatione diſcedat. ⁊ incipias dere lictus ab eo rurſus illa quā per dei gra­tiam ante ſuperaueras paſſione vexari. Non enī oraſſet ꝓpheta dicens. Ne tra­das dn̄e beſtijs animaꝫ confitentem tibi niſi ſciſſet ꝓpt̓ inflationē cordis quoſdā vt humilientur eiſdem rurſum vicijs q̨̄ vicerant tradi. Ꝙͣobrem certos nos eē cōuenit. tam ip̄is rerū experimentis qͣꝫ ī numeris ſcripture teſtimonijs eruditos. noſtris nos viribꝰ niſi dei ſolius auxilio fulciamur. tātos hoſtes ſuperare nō poſ ſe. et ad ip̄m quotidie ſummam victorie noſtre referre debere. Ita ſuper hͦ quoqꝫ per moyſen dn̄o cōmonēte. Ne dicas in corde tuo. cum deleuerit eas dn̄s deꝰ tu us in conſpectu tuo. ꝓpter iuſticiā meā introduxit me dn̄s. vt terrā hāc poſſide­rem. cum propter impietates ſuas iſte de lete ſint nationes. Neqꝫ enī propter iu­ſticias tuas et equitatem cordis tui tu ī­gredieris vt poſſideas terras earum. ſed quia ille egerunt impietatem. te introeū te delete ſunt. Rogo quid apertius potu it dici contra pernicioſam opinioneꝫ p̨̄ ſumptionemqꝫ noſtraꝫ. qua totum qd̓ agimus. vel libero arbitrio vel noſtre vo­lumus induſtrię deputare. Ne dicas in quit in corde tuo. cum deleuerit eas do­minus deus tuus in conſpectu tuo. pro pter iuſticiam meam introduxit me do­minus. vt terram hanc poſſiderem. Nō ne his qui oculos animę reſeratos ⁊ au res habēt ad audiendū euidenter expreſ ſit. Cum tibi proſpere viciorum carnali um bella ſucceſſerint. et videris te de ip̄o rum ceno et conuerſatione mundi iſtiuſ liberatum. non tuę id virtuti nec ſapien­tie prouentum pugne atqꝫ victorie infla tus aſcribas. credens te propter labores et ſtudium tuū. et arbitrij libertatē de ſpi ritalibꝰ nequitijs vel carnalibꝰ vitijs ob­tinuiſſe victoriam. Quibus proculdu­bio in nullo penitus pręualere potuiſſes niſi te dn̄i communiſſet ac ꝓtexiſſet au­xilium. De ſignificatione ſeptē gentiū quarū iſrael accepit terras. ⁊ qͣ re alibi ſepte et alibi multe gen­tes eſſe dicantur. Cap. xvi. E ſunt ſeptem gentes quarum terras egreſſis ex egypto filijs iſ rael daturum ſe dominꝰ repro­mittit. Quę omnia ẜm apoſtolum cū in figura contigerint illis. ad noſtram cō­monitionem ſcripta debemus accipere. Ita enim dicitur. Cum introduxerit te dominus deus tuus in terram quā poſ­ſeſſurus ingredieris. et deleuerit gentes multas coram te. etheum ⁊ gergeſeum et amorreum ⁊ chananeum ⁊ fereceum et eueum et iebuſeum. ſeptem gentes mul­to maiorꝭ numeri qͣꝫ tu es. et robuſtiores te. tradideritqꝫ eas dominus tibi. percu ties eas vſqꝫ ad internetionem. Ꝙ vero multo maioris numeri eſſe dicūtur. hec eſt ratio. quia plura ſunt vicia qͣꝫ virtu tes. Et ideo in cathalogo quidem dinu­