Seite
Sancti Auguſtini de tempore torio ſtudeamꝰ vt ianuę cordis nr̄i ſemꝑ ape riant̉ chriſto: ⁊ vſqꝫ ad finē claudāt̉ diabolo. Si ꝟo aliquid de oꝑibus vel calliditate dia boli in animis noſtris latitare cognoſcimꝰ: velut venenū mortiferū euomere vel expue­re feſtinemus: vt cum nobis inſidiari volue rit: ⁊ nihil qd̓ ad ſe ꝑtinet potuerit inuenire cōfuſus abſcedat: ⁊ nos cū ꝓpheta gratias agentes clamemꝰ ad dn̄m: Liberaſti nos ex affligētibus nos: ⁊ eos qui nos oderūt cōfu D diſti. Lia ergo ſicut ſupra diximꝰ: ſignificat illā plebem quę de iudęis iuncta eſt chriſto. Rachel ꝟo eccleſię: id eſt omniū gentiū ty­Sen. 3i. pum geſſit: ⁊ ideo lia nō eſt furata idola pa­tris ſui ſed rachel: quia poſt aduentū chriſti nō vſqꝫquaqꝫ ſynagoga idolis ſeruiſſe cogͦ ſcitur: ſicut de eccleſia gentiū manifeſtiſſime cōprobat̉: ⁊ ꝓpterea nō apud liam: id eſt ſy­nagogā: ſed apud rachel quę typū gentium p̨̄ferebat: idola laban legimus latuiſſe. Qd̓ Ben̄. 32. autē venit iacob ad iordanem: et trāſmiſſis omnibꝰ rebus ipſe ſolus remāſit ⁊ luctabat̉ cū viro vſqꝫdum veniret aurora: iacob ī illa colluctatione iudęorū populū figurauit: an­gelus qui cum illo luctabat̉: typū ſaluatoriſ domini p̨̄ferebat. Luctat̉ iacob cuꝫ angelo: quia ppl̓us iudęorū luctaturꝰ erat cū chriſto. Uincebat iacob angelū: quia iudęoꝝ popu lus chriſtū vſqꝫ ad mortem ꝑſecuturus erat. Et quia non totus populus iudęorū infide­lis extitit chriſto: ſicut iam ſupra diximꝰ: ſed non parua multitudo in nomīe eius legitur credidiſſe: iō angelus tetigit femur iacob et claudicare cępit. Pes enim ille in quo clau­dicabat: iudęos qui in chriſtū nō crediderūt figurabat. Ille ꝟo qui ſanus remāſit: illorū typum geſſit qui chriſtū dominū receperūt. E Deniqꝫ diligēter attendite: quia iacob ī illa colluctatione ⁊ vincebat ⁊ benedictionē pe­tebat. Cū em̄ dixiſſet angelus: Dimitte me: Reſpōdit iacob: Nō dimittā te niſi benedi­xeris mihi. In eo qd̓ vincebat iacob: iudęos ꝑſecuturos chriſtū ſignificabat: in eo qd̓ bn̄­dictionē petebat: illū populū figurabat qui in chriſtū dominū crediturꝰ erat. Deniqꝫ qͥd ei dixit angelus? Si cōtra dominū fortis fu­iſti: quāto magis cōtra homines p̨̄ualebis; Hoc tunc impletū eſt: quādo populus iudę­orū chriſtū dn̄m crucifixit. Dimitte me inqͥt angelꝰ: iā aſcēdit aurora: hoc iā reſurrectio­nē dn̄i figurauit: qꝛ dn̄s ſicut optime noſtis Ioh̓.20. ante lucem legit̉ reſurrexiſſe a mortuis. Qd̓ aūt iacob typum dn̄i figurauit: etiā hinc co­gnoſcimus: ꝙ orans deum vt eum de manu eſau fratris ſui eriperet: Dn̄e inquit minor Gen̄. 3. ſum cunctis miſerationibus tuis: in baculo meo tranſiui iordanē: ⁊ ecce cum duabꝰ tur­mis regredior. Uerū eſt fratres chariſſimi: Baculo crucis chriſtus apprehēdit mundū: ⁊ cum duabꝰ turmis: id eſt cū duobus popu lis ad patrē redijt cum triumpho. Hęc ergo fratres chariſſimi frequētius cogitate: ⁊ ve­lux mūda animalia ſpiritaliter ruminantes vtilem ⁊ neceſſariū cibum veſtris animis p̨̄­uidete: illū vtiqꝫ cibum de quo dominꝰ ait: Operamini non cibum qui perit: ſed qui ꝑ­ Ioh̓. 6. manet in vitā ęternam: Ad quem vos domi nus ꝑ ſuam pietatem ꝑducat: cui eſt honor ⁊ imperiū cum patre ⁊ ſanctoſpiritu in ſęcu­la ſęculorū: Amen. Eodem die de ſomnio Ioſeph: Sermo LXXXI Sermo Uotiēs vobis fratres chariſſimi: le A q ctiōes de teſtamēto veteri recitant̉: ſic̄ frequēter admonui: nō hͦ ſolū de­betis attendere qd̓ ſonat ī verbo: ſed qd̓ in­telligit̉ ⁊ ſapit in ſpiritu. Sic ⁊ apoſtolus cō monet nos dicens: Littera occidit: ſpiritus a. Corꝭ. j. autē viuificat. Hęc em̄ omnia quę in veteri i. Corꝭ. io. teſtamento legunt̉: ſicut dicit apoſtolus: in figura cōtingebant illis: ſcripta ſunt autem ꝓpter nos. Cū em̄ populꝰ chriſtianus fide­liter ad eccleſiam venit: quid ei ꝓdeſt ꝙ au­dit qualiter ſancti patriarchę aut vxores ac­ceperint aut filios ꝓcreauerint: niſi qͣre hęc facta ſint: aut qͥd res ipſe figurauerint: ſpiri tali ſenſu ꝑſpexerit? Ecce audiuimꝰ ꝙ beatꝰ B iacob genuerit filiū: ⁊ vocauerit nomē eiꝰ io. heſ. xj. ſeph: ⁊ eū pluſqͣꝫ reliquos filios ſuos dilexe­rit. Hoc loco beatꝰ iacob figurā habuit dei patris: ſanctꝰ quoqꝫ ioſeph typū geſſit dn̄i ſaluatoris. Diligebat gͦ iacob filiū ſuū: quia deus pat̓ diligit vnicū ſuū: ſic̄ ipſe dixit: Hic Matis. eſt filiꝰ meus dilectꝰ. Iacob miſit filiū ſuū vt hen 37. de fratribꝰ ſuis ſollicitudinē gereret: ⁊ deꝰ pi miſit vnigenitū ſuū: vt genꝰ hūanū peccatꝭ languidū viſitaret. Ioſeph dū trēs ſuos q̨̄re ret: errabat in heremo: et chriſtꝰ genꝰ hūanū requirebat qd̓ errabat in mundo: quodāmō q̄ſi ⁊ ipſe errabat qꝛ errantes reqͥrebat. Io­ſeph em̄ frēs ſuos q̨̄rebat ī ſichimis. Sichi­ma īterp̄tat̉ humerꝰ. Semꝑ em̄ pctōres dor­ſum magis qͣꝫ faciē ponūt in faciē iuſti. Hu­meri em̄ retro ſunt. Sicut em̄ fratres ioſepl