Seite
Ser. C. XXI. Feria tertia pꝰ do. palmarū Ser. I. ſpacio latroni crimina ſua donata: et mihi reſoluta mente cōcipiunt̉: Primū conſide­Luei. 23. randū in latrone illo: nō ſolum credulitatis cōpendiū: ſed deuotio: ſꝫ tēporis illiꝰ ſub qͦ hęc agebant̉ occaſio: qͦ iuſtoꝝ legit̉ titubaſ­ſe ꝑfectio. Deinde ante mihi fidem latronis oſtēde: ⁊ tūc tibi latronis btītudinē pollice̓. Immittit diabolꝰ ſecuritatē vt inferat ꝑdi­tionē: neqꝫ dinumerari poſſint: quātos hec inanis ſpei vmbra deceꝑit. Deterreant q̄ſo nos ab hac ꝑſuaſione: innumerabiles popu li ſub tali ſecuritate nudi et vacui bonis: et malis pleni ex hac luce p̄repti. Quotidie ex paueſcenda tranſitus noſtri ⁊ cōmigratiōis incerta: quę et modo vel inſperata vel ſubi ta ſunt: et in ęternū remedijs caritura ſunt. Pręueniendus eſt dies: qui p̨̄uenire cōſue uit. Ipſe ſe ſeducit: ⁊ de morte ſua ludit qui hoc cogitat: poteſt mihi extremi tēporis in­dulgentia ſubuenire. Nō eſt hoc: Primum: quia ꝑiculoſiſſima eſt in vltimū diem pro­miſſa ſecuritaſ: Deinde ſtultiſſimū ē vt cau­ſa quę de neceſſitatibus agit̉ ęternis: in uti­litatibus vitę deficientis cōmittatur extre mis. Odibile eſt apud deum: quādo homo ſub fiducia pęnitentię in ſenectutē reſeruatę liberius peccat. Credite chariſſimi: difficile ē vt callida diſſimulatio ordinādę ꝯſumma­tionis obtinere digna ſit facultatem. Apud illum cordis interpretē: ars non admittetur H ad ſalutem. Ille auteꝫ de quo locuti ſumus beatus latro: beatꝰ inquā nō iam iuxta viā inſidias tendens: ſed viam ipſam in chriſto tenens: ac vitę prędā ſubito rapiens: īmuta to genere: ⁊ noua ſpolia de morte ꝓpria re­portans: ille nec ſalutis tempora ſciēs diſtu lit: nec remedia ſtatus ſui in momenta vlti ma infęlici fraude poſuit: nec redemptionis ſuę ſpem in deſperatiōis nouiſſimū reſerua uit: nec religionem ante nec chriſtum ſciuit. Qd̓ ſi ſciſſet: fuiſſet forſitan inter apoſtolos non poſtremus in numero: qui prior eſt fa ctus in regno. Ergo etiaꝫ ex hoc in extremo placuit deo: quia ad conſequēdā fidem: non fuit extrema hora illa ſed prima. Opus eſt gͦ vt ſibi homo quotidiano actu ꝓuideat: ⁊ ꝓ­curet cōſummationē: opus eſt vt tota vita noſtra talis ſit in cōuerſatione: vt liberi me­reamur eſſe in fine. Inceſſabiliter diē tranſi­tus noſtri ⁊ tempus iudicij cogitantes: nos Lucꝭ. 23. quoqꝫ cū latrone iugiter ꝓclamemus: Me mento mei domine cum veneris in regnum tuum. In eadem feria de paſſione domi Serci. II ni: Sermo A Mnes inquit dominꝰ ieſus ſcanda ꝓateosa lum patiemini ī hac nocte. Diſcipuli o terrent̉ tali auditu: ⁊ iudam non ter ret tanti ſceleris cogitatus. Conſulite apo­ſtoli dominū: interrogate diſcipl̓i magiſtrū. Qui mecū inquit mittit manū ī parapſide: ipſe traditurus eſt me. O induratā frontem talia de ſe audire: et adhuc delectat̉ accum­bere. Uidet publicari ſuam cōſcientiā: et ad huc manū porrigit ad buccellā. Nūquid ego ſum rabbi? O iuda cui dicis: nūquid ego ſū rabbi? iam dic ego ſum. Nō eſt obliuio neſci entis: ſed pietas miſerantis. Tu iuda quem poſſedit cupiditas: omnia in te nouit diui­nitas: ſed ve tibi in quo ſemel perijt huma­nitas. Omnes inquit ſcandalū patiemini ī hac nocte. Et petrꝰ: Et ſi omnēs ſcādalizati fuerint in te: ego tamen non ſcandalizabor Cęperunt altercari medicus ⁊ ęgrotus. Ille ſine ęgritudine ſe eſſe putabat: ille futuram acceſſionē videbat. Cui dominus ait: Pau­lulum ſequeſtremur: donec rei exitū cōpro­bemus. Et iudas: Quē oſculatus fuero ip̄e eſt: tenete eum. O ſignū ſacrilegum: o placi­tum fugiendū: vbi ab oſculo incipit̉ belluꝫ: ⁊ ꝑ pacis indiciū pacis rumpit̉ ſacramentū. Uenerūt ad hortū qui iam antea ꝑdiderāt B paradiſum: quęrētes dominū ieſum chriſtū. Egrediunt̉ quęrentes qͥ ante p̨̄uenerant ve­nientes. Stat ieſus ⁊ dicunt: Ieſum quęri Ioh̓. ii mus. Aſpicit eos ipſe ſaluator: quos p̨̄cede­bat iudas tenebroſus ducator. Ducatū prę bebat ⁊ magiſtrū nō videbat: nō quia ieſus mutabilis erat. Erat qd̓ erat. Lucē in tene­bris quęrebant: ſed lucem tenebrę non com­ Ioh̓. i. p̄henderunt. Sed audiamus vocem lucis: qͥd dicit tenebris venientibꝰ cum laternis: Quem quęritis; Illi dixerunt: Ieſum. Re­ Iob̓. ſd ſpondit ieſus: Ego ſum. Audita voce abie runt ꝓſtrati in faciem cęcitatis. Sed quia lucet lux ī tenebris: excitat eliſos a mortuis. Iterum dicit eis: Quē quęritis? Ieſum in­quiunt. Et ait illis: Ego ſuꝫ. O inſenſati iu­dęi: interrogaſtis ⁊ cecidiſtis: leuati eſtis: et ingrati eſtis. Qua vos cōcutiemini cōmina tione vel terrore: qui ad ſolam cecidiſtis ſim plicē vocem? Dic iſrael: Ueniſti tenere me: qͥa ego defendi te a ꝑſequētibus te? Utinā