Seite
Ser. C. XXIIII. Feria quarta pꝰ do. palmarū Ser. j fuerit ex aqua ⁊ ſpūſancto ęternā omniū ꝑci piet indulgētiā peccatorū: extra quā omnes iniqui ⁊ impij ad ſupplicia deputant̉ ęterna. Carnis reſurrectionē ⁊ vitā ęt̓nā. Qd̓ ī chri­ſti glorioſa reſurrectiōe audiſti cōpletū: hoc in te oīno in futuro iudicio crede eſſe cōplen dum: Et carnis tuę reſurrectio te reparet in ęternū. Niſi enim credideris reparandū te eſſe poſt mortē: ad p̨̄miū vitę ęternę ꝑuenire nō poteris. Si autē credideris: ęternis gau dijs inſeraris: Per chriſtū dominū noſtrum viuentē ⁊ regnantē cū patre ⁊ ſpūſancto nūc ⁊ ſemꝑ ⁊ in omnes ęternitates ſęculoꝝ ſęcu­li: Amen. Sermo Feria quarta poſt dominicā Pal C. xxiiii. marū: De paſſione dn̄i: Sermo I N lectione euāgelica quę nobis he A ſterno die recitata eſt frēs chariſſimi i audiuimus dominū dixiſſe diſcipu­Matio a6. lis ſuis: Omnes vos ſcandalū patiemini in hac nocte ꝓpter me. Cui beatus petrus ait: Etiā ſi omnes ſcādalizati fuerint: ego nunqͣ ſcandalizabor. Sed dn̄s inſpector cordis re ſpondit ⁊ dixit: Amen dico tibi anteqͣꝫ gallꝰ cantet ter me negabis. Ille autē dixit: Etiā ſi me mori oportuerit pro te: non te negabo. Uidete fratres chariſſimi verꝰ ⁊ cęleſtis me­dicus venam cordis inſpexerat: et qua hora temptatiōis pondus vel infidelitatis friguſ venturū eſſet p̨̄dixerat. Medicus p̨̄dicabat ⁊ ęgrotus negabat. Sed vbi ad horā ventū eſt: falſuꝫ fuit qd̓ ꝓmiſerat homo: ⁊ verū ap­paruit qd̓ p̨̄dixerat deus. Quid enim homo ſine dei gratia poſſit: timor beati petri apl̓i euidenter oſtendit. Per ſolū enim liberum arbitrium nō addito etiā dei adiutorio pro­miſerat ſe ꝓ domino moriturū. Sed quid ē homo ſine gratia dei: niſi qd̓ fuit petrus cuꝫ Eſa. 40. negaret chriſtū: ⁊ niſi qd̓ ait ꝓpheta: Omīs caro fęnum? Et ideo beatū petrum paululū dominus ſubdeſeruit: vt in illo totū huma­num genꝰ poſſet agnoſcere: nihil ſe ſine dei gratia pręualere: et vt eccleſię rectori futuro ignoſcendi peccātibus quędā regula pone­ret̉. Credendę enim erant petro apl̓o claues eccleſię: īmo creditę ſunt ei claues regni cęlo rum. Credenda quoqꝫ ei erat populoꝝ innu mera multitudo q̨̄ eſſet ꝓ ſuę naturę vitijs: paſſionibus: culpis inuoluta atqꝫ peccatis. Matth̓. 16. Deniqꝫ ſic ad eum ſaluator dicit: Tibi inqͥt dedi claues regni cęlorū. Deinde ſequit̉ di cens: Quęcūqꝫ ligaueris ſuꝑ terrā erunt li­gata ⁊ in cęlo: videlicet vt ī clauibus fidelis ianitor: in ſententijs eſſet clemētiſſimꝰ diſpē ſator. Erat enin reuera hic petrus paulo du­rior ⁊ ſęuerus: ſicut eius auſteritatē trūcata ob chriſti iniuriam ſerui principis ſacerdotū declarat auricula. Hic igit̉ tam durus tanqͣꝫ ſeuerus ſi dono nō peccādi a dn̄o fuiſſet in deptus: quę venia cōmiſſis populis dona­ret̉? Sed idcirco diuinę ꝓuidētię ſecretū ita temperauit atqꝫ ꝑmiſit vt primꝰ ipſe laberet̉ ac rueret in peccatū: quo erga peccantes du­riorem ſententiā ꝓprij caſus intuitu tempe­raret. Quātum igit̉ diuini muneris erga ſa­lutem hominū: quantū curę quātūqꝫ ſollici tudinis impendat̉ aduertite. Totius corpo ris morbum in ipſo capite curat eccleſię: ⁊ in ipſa vertice cōponit membrorū omniū ſani tatē: in ipſa cōfeſſionis chriſti crepidine: in ipſo īmobilis fidei fundamento: in petro ſcꝫ illo qui dixerat: Etiā ſi me oporteat mori te/ Matibꝰ cum non te negabo. Hic eſt petrus qui diui­ C na reuelatione prior omniū veritate meruit cōfiteri dicēs: Tu es chriſtus filius dei. Hic Matth mi tantus ⁊ talis venit ad illā noctē in qua dn̄s tradebat̉: ⁊ cū ſe calefacere vellet ad prunas Ioh̓. 14.j acceſſit ad eum puella ⁊ dicit ei: Et tu heſter­no die cū homīe hoc eras. At ille mox reſpō dit: Neſcio hominē iſtū. Quid agis o petre futurę rector eccleſię: quid loqueris? Intue­re quid ſis interrogatus: vel quid interrogā ti reſponderis. Uox tua repente mutata eſt. hoc eſt omne illud quod cito: ſed nō cauto ſermone ꝓmiſeras; hoc eſt totū qd̓ etiā om nibus negātibus te vſqꝫ ad mortē ꝑſeuera­re iuraueras? Nondum fidem tuam aliquis temptauit atqꝫ diſcuſſit: nondū te ob chriſti negationem aduerſarius traxit ad publicū: nōdum es apud reges ⁊ pręſides ꝓpter no men eius exhibitus: non tibi flagella: non dum ſunt admota tormēta. Quis porro eſt qui te interrogat: ꝙ tam cito negaſti? Non eſt ſeruus: non liber: non phariſęus: nō ſcri­ba: non ſacerdos: non miles: non centurio: non ſpiculator: nullus poſtremo eorum qui auctoritate ſua poſſet formidinem incutere confitenti. Mulier te ſimplici voce interro­gat: ⁊ fortaſſe nec ꝓditura cōfeſſum. Nec ꝟo tantū mulier ſed puella: ⁊ non ſolum puella ſed oſtiaria: vile ꝓculdubio abiectūqꝫ man­cipium. O res ſtupenda. Puella accedēs fi­dem petri diſcuſſit: ⁊ mirū ſi ſoliditatē petri