Seite
Quanta ſunt feliciuꝫ hōinuꝫ gaudia. tanta ſunt inuidoꝝ gemitus Pracius. Inuidia ſiculi non eſt inuenire tiranm maius tormentuꝫ. Duodecimo facit ad det̓. huiꝰ vicij. ꝙ ipſa eſt infirmitas et corruptō maxima adeo corruptꝰ eſt inuidus vt ei redolentia feteant. ⁊ econuerſo amara ſint ei dulcia. ⁊ dulcia amara. Vnde ad inuidos ꝑtinere vid̓r illa maledctō ꝓſa.v. Ve qui dicitis bonū maluꝫ. ⁊ malum bo num. ponentes tenebras luce. ⁊ lucem tenebras. ponenteſ amaꝝ dulce. et dulce in amaꝝ. hͨ corrupcio inuidie innui­tur nobis ꝓuer.xiiij. Vbi dicit̉ ꝙ putredo oſſiū eſt inui­dia ſicut veſtis putrefacta non recipit ablutōꝫ. ſic pctm̄ inuidie non defacili abluit̉ Decimotercio fac ad det̓. hu­ius vicij. qꝛ hͦ viciū eſt magne peruerſitatis Cuꝫ em̄ bonuꝫ in ꝯmūe deductū puchrius eluceſcat ſim boeciū ⁊ ſum ſene cam Nullius rei poſſeſſio iocūda ſit ſine ſocio. Inuidus tn̄ pocius vult carere bono. ꝙͣ hr̄e ſociū in eo. pocius vult hr̄e ſociū in miſeria ꝙͣ in felicitate Exeᵐ de qͥdā rege. qui ꝯceſſit cuidaꝫ auaro. ⁊ cuidaꝫ inuido munus qd̓ eligerēt ita tn̄ ꝙ munꝰ euis qui poſterior peteret duplicaret̉. et cū vterqꝫ differret p̄cepit petere. rex inuido vt prius pe teret qui pecijt vt erueret̉ ſibi vnꝰ oculus volēs ꝙ ꝓxi­mo eruerent̉ ambo noluit petere aliqd̓ bonū. ne ꝓximuſ eiꝰ acciperet duplicatū Quartodecīo fac ad det̓. huiꝰ vicij hoc. ꝙ cum aliqua vicia vni bono tm̄ opponant̉ vt in cōti­nēcie ꝯtinecia. inuidia omni bono opponitur Ite cū alia vi cia malo opponant̉ vt ꝓdigalitas auaricie. inuidia nll̓i ma lo opponit̉ Decimoquinto fac ad det̓. huius vicij hoc ꝙ in uidia valde pericl̓oſa eſt Inuidū em̄ occidūt ⁊ bona ⁊ ma la. bona eniꝫ flagellando. mala ei occaſioneꝫ peccandi dādo Vnde ad inuidum videtur pertinere illud verbuꝫ quod di cit Caym. Seneſis iiij. Quicunqꝫ inuenerit me occidet me. Videntur enim creature eſſe coniurate contra inui­dū et merito. qꝛ inuidꝰ degenat acreatorē. ⁊ a creaturiſ creator enim bona commūicat. ſiml̓r ⁊ creature vt de hoc