qd̓ alio modo congrue redimi non poterat. Et ideo eiuſdeꝫmortis et paſſionis neceſſitas non fuit abſoluta: ſed condictionata: ſi ſcilꝫ hūanum genꝰ deberet liberari. ¶ Nō igiturxij. rōnes cur neceſſe fuerit xp̄m mori que īſerūtur ſub formajeſu criſti loquētꝭ ad mr̄em conſolantꝭ eam: Quia ꝓpter.PatrisPreceptionēHonorationēPlacationemFilijClarificationēDemōſtrationēCōfirmationēAmorisſpūſſct̄iOſtenſionēDilatationēAttractionēHominisExpiationemIuſtificationēSatiſfactionē¶ Primo inqͣꝫ ꝓpter pr̄is celeſtis p̄ceptionē. Filiꝰ eniꝫ pr̄idebet obedire. xxiij. q. iij. ca.juſtū eſt. Sed pr̄ celeſtis ſicdilexit mundū vt filium ſuūvnigenitū daret Ioh̓. iij. videlꝫ in mortē. Et precepit ꝑꝓphetā Eſors. vij. Moriat̉ filius meꝰ jeſus et cōuerteturſeculū. Nō igit̉ mea ſed pr̄isvoluntas fiat. Math̓. xxvj.Et factꝰ eſt pr̄i obediēs vſqꝫad mortē. Ad Philip. ij. Mortē aūt crucis: Scd̓o ꝓpter patris celeſtis honorationē Tantū enim honorādus eſt patermeus quanto ꝓ pct̄o offenſus eſt: vt ſic ẜm ordinem iuſticiefiat debita reſtituto que de neceſſitate venit faciēda. d̓ rapc. ij. Et de vſu. Cum tu: Et de regul̓ iurꝭ. Pct̄m. li. vj. Sed pr̄offenſus eſt infinite: ergo honorādus eſt infinite. Sed uullus modus ad hoc faciens eſt cōuenientior qͣꝫ vt moriat̉ ꝑ ſupliciū crucis. Dicente Anẜhel. li. ij. Cur deꝰ hō. c. xj. Qd̓ cuꝫnihil aſperius ſit morte et difficillꝰ: in nullo pōt hō tm̄ honorem deo facere qͣꝫ ad honorē eiꝰ ſponte et nō ex debito ſubiremortē. Cū ergo ego inqͣꝫtū hō: dolere: hūiliari ⁊ pati poſſuꝫet inquantū deꝰ infinite mereri. Sequit̉ ꝙ neceſſariū eſt memori. Tertio ꝓpter placationē pr̄is: exigit enī iuſticia vt proculpa fiat ſatiſfactio. Et hec fit dum pena taxata ꝑſoluit̉ d̓pe. di. j.§. homini. Sed cū pr̄ meꝰ ſit iuſtiſſimꝰ: ſatiſfactiōꝫexigit ab hoīe: aliter iuſtus non eſſet. Sed hō eaꝫ ſacere nōpōt: ego aūt poſſum. ergo ⁊cͣ. Et hoc innuit apl̓s ad Ro. v.