qd̓ alio modo congrue redimi non poterat. Et ideo eiuſdeꝫ mortis et paſſionis neceſſitas non fuit abſoluta: ſed condi­ctionata: ſi ſcilꝫ hūanum genꝰ deberet liberari. igitur xij. rōnes cur neceſſe fuerit xp̄m mori que īſerūtur ſub forma jeſu criſti loquētꝭ ad mr̄em conſolantꝭ eam: Quia ꝓpter. Patris Preceptionē Honorationē Placationem Filij Clarificationē Demōſtrationē Cōfirmationē Amoris ſpūſſct̄i Oſtenſionē Dilatationē Attractionē Hominis Expiationem Iuſtificationē Satiſfactionē Primo inqͣꝫ ꝓpter pr̄is cele ſtis p̄ceptionē. Filiꝰ eniꝫ pr̄i debet obedire. xxiij. q. iij. ca. juſtū eſt. Sed pr̄ celeſtis ſic dilexit mundū vt filium ſuū vnigenitū daret Ioh̓. iij. vi­delꝫ in mortē. Et precepit ꝓphetā Eſors. vij. Moriat̉ fi lius meꝰ jeſus et cōuertetur ſeculū. igit̉ mea ſed pr̄is voluntas fiat. Math̓. xxvj. Et factꝰ eſt pr̄i obediēs vſqꝫ ad mortē. Ad Philip. ij. Mortē aūt crucis: Scd̓o ꝓpter pa tris celeſtis honorationē Tantū enim honorādus eſt pater meus quanto pct̄o offenſus eſt: vt ſic ẜm ordinem iuſticie fiat debita reſtituto que de neceſſitate venit faciēda. rap c. ij. Et de vſu. Cum tu: Et de regul̓ iurꝭ. Pct̄m. li. vj. Sed pr̄ offenſus eſt infinite: ergo honorādus eſt infinite. Sed uul­lus modus ad hoc faciens eſt cōuenientior qͣꝫ vt moriat̉ ſu pliciū crucis. Dicente Anẜhel. li. ij. Cur deꝰ. c. xj. Qd̓ cuꝫ nihil aſperius ſit morte et difficillꝰ: in nullo pōt tm̄ hono rem deo facere qͣꝫ ad honorē eiꝰ ſponte et ex debito ſubire mortē. ergo ego inqͣꝫtū: dolere: hūiliari pati poſſuꝫ et inquantū deꝰ infinite mereri. Sequit̉ neceſſariū eſt me mori. Tertio ꝓpter placationē pr̄is: exigit enī iuſticia vt pro culpa fiat ſatiſfactio. Et hec fit dum pena taxata ꝑſoluit̉ pe. di. j.§. homini. Sed pr̄ meꝰ ſit iuſtiſſimꝰ: ſatiſfactiōꝫ exigit ab hoīe: aliter iuſtus non eſſet. Sed eaꝫ ſacere pōt: ego aūt poſſum. ergo ⁊cͣ. Et hoc innuit apl̓s ad Ro. v.