Hante Ovel hiſtrio(ein ſprecher) alicuiꝰ pͥncipis. vel(ein ryffgenetein bube/ ein iuffkint/ ein herolt.Hiſtrionatꝰ(herolt ſtadt/ l̓ heroltz weſen/ vel lebē/ iuff thatheroltz that mit fechtē. mit ſpringē. mit ringen. mit licht.Hiſtoria(geſchicht/ dz leſen) qd̓ ꝯtinet ge(fertigkeit tribēſta ein buch der geſchicht) vn̄ dicimꝰ hiſtorie hͦ dicūt(dasleſen das do in im begrifft die geſchicht) hoc dicit. Itemhiſtoria(der geſchrifftlich ſin als es geſcheen iſt.Hiſtorice intelligit̉ ſcriptura interduꝫ(noch dē ſchrifftlichēſin/ noch den buchſtabē vßerlich.Hoc em̄ eſt corpus meū(dan dꝫ iſt min lipHoccine.i. ne hoc. Hoccine eſt diſcipulū ſeqͥ magiſtruꝫ ip̄mnegare(iſt dz dem meyſter noch folgē. ⁊cͣ.Holocauſtū(eyn gātz entzyndt opffer. d̓r ab olon.i. totum ⁊cauma.i. incenſio. quaſi totū incenſū ſitHomicida(ein manſchlechtiger/ einer der do gern ſchlechtſticht die ludte.Homicidiū(dotſchlag) hoīs(ſchedigūg am lib deß mēſchēHoīe abiecto mutaris in ſilueſtre aīal ſi occidis(mēſchlichnatur vn̄ guttigkeit) dicit̉ ibi homo.Homūcio(ein mēſchlin/ ein armß mēſchlin) d̓r ꝑuꝰ a miẜiaHoneſtꝰ d̓r ab onꝰ qͣſi honuſtꝰ. nullus em̄ honeſtꝰ ē hō. niſiqͥ eſt pōderoſus ⁊ grauis onere ꝟtutū ⁊ moꝝ(ein erſamerder ein gut wort hat ſins lebēs halb erlicher.Honeſtū(erlich/ loblich. qd̓ habet bonū nomē ⁊ bonā famāHoneſta bona ſunt ꝟtutes dona vl̓ ſcīa(erlich guter) ⁊ iō ſicdicunt̉. Nā ſi nō haberēt aliquā aliā vtilitatē puta eternāvitā ꝯſeq̄ndā. adhuc in ſe tā bona ſunt ꝙ appeti deberentqꝛ honeſtū ꝓpria ſua ꝟtute vel bonitate nos trahit ad appetendū ⁊ diligendū ip̄m.Honeſta ꝯuerſatio(ein erſamer wandel vl̓ geberd) quā qͥvidet diligit laudat ⁊ cupit illā hr̄e qꝛ ſic honeſtū attrahitvt vidētes ſiue ꝯſpiciētes emēdāt ſe ex illo. Et ergo honeſta vita(ein loblich krefftlich lebē) qꝛ alij diligūt ⁊ ex ip̄atrahūt etiā ſic facere. Hīc honeſta bona dicunt̉(guter dieein loblich machē) vt ſcīa. ſapīa. ꝟtutes. gr̄e. iuſticie. dona