Seite
Liber ges paucisᵈ verbis explicari non pōt. Quisᵉ eniꝫ digne exprimatᶠ tria ⁊ᵍ quatuor ſcelera damaſci ga ze tyri idumee filioꝝ āmon ⁊ moab ⁊ʰ ſeptimo octauoqꝫ gradu iude ⁊ iſrael. Hicˡ loquit̉ adᵏ vaccas pin gucs: q̄ ſunt ī mōte ſamarie: ⁊ˡ rui­turā domūᵐ maiorē minorēqꝫⁿ te ſtatur. Ip̄eᵈ cernit fictorē locuſte ⁊ᵖ ſtante dn̄m ſuꝑq murū lituꝫ vel adamātinū ⁊ᵈ vncinum pomoꝝ at trahentē ſupplicia pctōribus ⁊ˣ fa­meꝫ in terra: nō fame panis: nec ſi tim aque: ſed audiēdi verbuꝫ dn̄i: nonᶜ dixit verba ſed verbū. Amos vero interp̄tatur onuſtusᵘ. Hic amos ſpūali gratia plenus ꝓphe tauitˣ inter ceteros ꝓphetas. Nō enim ſolus ip̄e erat ꝓphetes: ſed etiam alii. Eſſeʸ quippe non pote­rat ꝓphetes: niſiᶻ paſtor ante fuiſ­Qui etiā tuba ſua ⁊c. His viſis litere īſiſtamꝰ. a Amos. ecce no men prophete. h Propheta officio. c Ruſticus. conditione d Ruboꝝ mora diſtringēs operis cōſuetudine. iſtud ſumit̉ de amos vij. vbi ſcribitur. Armētariꝰ ego ſum vellicans ſiccomors. id eſt diſcer pēs frondes ſicomori ⁊ aliaꝝ arboꝝ ad paſtū pecoꝝ. ita dicit glo. in interline. vnde diſtrin gens vellicans ⁊ diſcer pēs pro eodē accipiun­tur. Itē glo. marginal̓ dicit. ibi. Sicomorus idē eſt ꝙ rubus afferēs mora que paſtoꝝ famē depellūt ⁊ folia eſurieꝫ pecoꝝ. In opuſculo d̓ vocabulis biblie pleni us inuenies de rubo et ſicomoro. d Paucis ꝟbis expli­cari nō pōt propter ver boꝝ profūditatē ⁊ pro­lixitateꝫ ⁊ ne mireris ꝙ dixi prolixitatē qꝛ pro­lixū oportuit eū eſſe. e Quiſ em̄ digne.i. ſuf ficiēter ⁊ cōpetenter. f Exprimat.i. exprime re poſſit. g Quatu or ſcelera damaſci ⁊c. infra primo. h Et ſeptimo ⁊ octa uo graduiude. ⁊ iſrael. infra. ij. gradus appel latur hic locus: qꝛ in ſe ptimo gradu.i. ſeptīo loco inuehitur cōtra iu­dam.i. cōtra duas tribꝰ relicto deo ydolis dedi tas: ⁊ in octauo gradu.i. in octauo loco cōtra iſrael.i. contra decem tri bus: quaꝝ ita peccata enumerat. i Hic loqͥtur. infra. iiij. k Ad vaccas pingues. hic tāgitur materia. lRuiturā. īfra. vi. e. m Domū maiorē. x. tribuū ꝓpter maiorē multitudinē. n Mino remqꝫ. duaꝝ tribuū ſciſſionibꝰ.i. captiuitate. lxx. annoꝝ. hiere. xxv. ⁊ xxix. o Ipſe cernit fictorē locuſte. infra. vij. fictorē appellat dn̄m creatorē ⁊ ſpiratorē locuſte.i. exercitus aſſyrioꝝ. vnde hiero. in origīa­li. Oſtēdit dn̄s ſennacherib regē aſſyrioꝝ cū infinita multitudīe exer citus inſtar locuſte vniuerſa comedētis eſſe vētuꝝ de cuiꝰ aduētu hr̄. iiij. reg. xviij. ⁊ Eſa. xxvi. p Et ſtantē dn̄m. infra. vij. q Su­per muꝝ litū. hec eſt litera hiero. r Uel adamātiū. hec ē littera. lxx. vide ſupra expoſitionē poſitā in epiſtola ad paulinū. s Et vnci nū pomoꝝ. infra. viij. a. Attrahentē ſupplicia peccatoribus. t Et famē. viij.ſ. ſupra in epiſtola ad paulinū hec pleniꝰ exponūtur. t Nō dixit ver.ſ. īfra. viij. vbi d̓r. Sed audiēdi ꝟbuꝫ dei ꝑ qd̓ innuit illā famē fore audiēdi verbū increatū qd̓ vnicū verbū ē: no ꝟba creata que plura ſūt. v Onuſtꝰ. onere gratie.i. gr̄a ſpūali que ſubleuat ad celū: que onꝰ dicitur qꝛ grauē reddit maturitate moꝝ: ⁊ de iſto one re dr̄ math̓. xi. Iugū em̄ meū ſuaue eſt ⁊ onus meum leue. x Pro phetauit inter ceteros.ſ. iohelē nauꝫ ionā oſee eſaiam. ⁊ cōmēdatur in hoc qd̓ d̓r in alijs ꝓphetaſſe: qd̓ em̄ inter plures bonos opponitur n̄ pōt habere latētiam mali. y Eſſe qͥppe nō poterat. ita bene ⁊ ita ſufficiēter. z Niſi paſtor ante fuiſſet: qꝛ in illo officio inſtructꝰ fu­it ſimilitudinibꝰ ⁊ exemplis q̄ ꝓponit proph̓ando: ſicut tāgit̉ in mul tis glo. jͣ. vnde ⁊ hic qͥ nō erat paſtor ſpūalis magnū hūit cōmodū de materiali officio paſtorali. qꝛ ꝑ hoc fuit habilior ad officiū ꝓphetan­di: multomagꝭ paſtores ſpūales ad hoc ſūt vtiles. a Tuba ſua..i. p̄dicatōe ſonora ⁊ aꝑta Iohel̓. ij. Canite tuba in ſyon glo. Publice p̄dicate pnīam. ⁊ bene dicit. Publice: ad ad modū tube quę cōiter au ditur a bonis ⁊ a malis: ⁊ publica p̄dicatō publice delectat bonos: of fendit aūt obſtinatos. b Tanqͣꝫ tuba ſpūalis. ad dr̄iam materia lium: de quibꝰ d̓r Nu. x. Fac tibi duas tubas argenteas. c Scri ptū eſt eſa. xl. Suꝑ mōte excelſum aſcende ⁊c. Explicit q̄­liſcunqꝫ expoſitio iſtius ꝓlogi. Incipit tertij prologi expoſitio. ſet. Quiª etiam tuba ſua clāgit ꝑ ſingulos dies crudiens ⁊ docēs in eccleſia. In veritate.n. vox omni um ꝓphetarū: taqͣꝫᵇ tuba ſpūalis eſt p̄dicans in eccleſia ẜm ꝙ ſcrip tumᶜ eſt. Aſcende in montē excel ſum: tu qui euāgelizas ſyon: exal. ta vocem tuā: qui p̄dicas ihil̓m. Item alius prologus. h Icª amos ꝓpheta ⁊ paſtor non fuit paterᵇ eſaie ꝓphe te: qͣꝫqͣꝫᶜ ⁊ ille propheta extiterit. Nāᵈ aliis litteris ille: alijs iſte apd̓ hebreos ſcribit̉ que differētia lr̄a­rū apud latinos non habet̉: ⁊ ille fortis vel robuſtꝰ hic vir auulſus interp̄tatur qui loꝗtur cōtra decē tribus: que ꝑ ydolatriā aᵉ cultu d̓i etᶠ a regno dauid erāt auulſe. Fu­it aūt cognatio eiꝰ ex oppido the­cue: qd̓ ſex miliaribꝰ diſtatᵍ a beth Ic amos propheta ⁊c. in hoc tertio prologo pꝫ oce­ditur ꝑ hunc modū. prīo cm̄ ambiguitate remota no­tificatur ꝓphete ꝑſona cū dicit̉. Hic amos proph̓a ⁊ c. ſecūdo deterīatur prophetatōis tp̄s: ibi. proph̓a­uit aūt ⁊c. tertio ponit̉ prophetie materia: ibi. Maxīe aut ⁊c. quarto expͥmitur dīne electōis gr̄a quā ad propheti am vocatꝰ eſt: ibi Hūc ablatū. qui to ſubiūgit̉ fina­lis ipſiꝰ ꝑſeueren tia ibi. Quē ama ſias ⁊c. ſexto fit mentio de ipſius morte ⁊ ſepultu­ra. ibi. Poſt hec ſemiuiuꝰ ⁊c. Itē in prīa ꝑte notifi catur proph̓a ml̓ tipliciter: prīo ꝑ ꝑſonalē diſcreti­onē. ibi. Non fu it pater eſaie. ſe­cūdo ꝑ ſcripture diſtinctione: ibi. Nam alijs litemꝭ ille. tertio per no minis interp̄tati onem. ibi. Et ille fortis vl̓ robuſtꝰ ⁊ c. quarto ꝑ ſuā cognationē. ibi. Fuit autē cogna tio eius ⁊c. quin to ꝑ officij cōſue­tudinē.ſ. ſolicitu dinem paſtoralem. ibi. Curam gerens pecorum ⁊c. ſexto per cō uictum ſeu cōuerſationē. ibi. Ex hoc numero paſtoꝝ ⁊c. ſeptīo ꝙͣtum ad interp̄tatiuā. ibi. Imperitꝰ ẜmone. octauo qͣꝫtuꝫ ad cognitiuā. ibi. Sed plenꝰ ſcīa. His viſis litere inſiſtamus. b Pater eſaie. de quo Eſaie. i. Uiſio eſaie filij Amos. Quāqͣꝫ ⁊ ille.ſ. pater Eſaie. c Propheta extiterit. eſaie xxxvij. a. d Nā ⁊ alijs literis ille.ſ. amos pater eſaie. vnde dicit hiero. in originali. Ille ſcribitur per prima ⁊ vltimā ſui no minis literā aleph ⁊ ſade: ⁊ interp̄tatur fortis atqꝫ robuſtus: l̓i ꝟo per ayn ⁊ ſamech ⁊ interp̨̄tatur ppl̓s auulſus. medie litere: men ⁊ vau: vtrinqꝫ cōueniētes ſunt. e Acultu dei. iij. reg. xij. f Et a regno dauid. iiij. xvij. g Diſtat a bethleeꝫ ad meridianā plagā: ſicut dicit hiero. h In quibꝰ capis. Nihil oīno. frugū gignitur humo exiſtēte arida atqꝫ harenoſa iſta littera ſatis plana eſt. ſed qꝛ cōior litera eſt. humi haride at­qꝫ haneroſe ipſius expoſitōi inſiſtēdū ē. pōt aūt exponi dupli citer. pōt em̄ dici ꝙ iſti genitiui cōſtruūtur cū hoc qd̓ dico caui­pis exvi demōſtratōis eſſentie ſic. h In qui. cam. Humi aride ⁊ harenoſe.i. humū aridā ⁊ haneroſam hn̄tibꝰ i. qui hn̄t humū aridā ⁊ harenoſam. k Nihil oīno fruguꝫ gignitur. ſicut dicit̉ magne virtutis vir.i. hn̄s magnā virtutem egregie pulcritudinis mulier.i. hn̄s egregiaꝫ pulcritudine: ⁊ ex treme turpitudinis aīal.i. hn̄s extrema turpitudinē. multa talia exēpla ponit pͥſcianus in mīori volumīe circa principiū ſcd̓ili bri. Aliter exponit̉ littera iſta: vt hoc qd̓ dico humi ponatur ad­uerbialiter. Dicit p̄ſcianus in. xv. maioris volumīs. Sciēdulū ꝙ propria ciuitatū noīa ſi prime vel ſcd̓e ſint declinatōls geni tiuo caupro aduerbio in loco accipiūtur: vt rome ſum: tarenti ſum. accuſatiuo vero ad locū cuiuſcūqꝫ declīationis: vt romaꝫ eo vel tarentū vel carthaginē vel athenas. ablatiuo de loco vi per locū: vt roma exeo: tarento tranſeo. ſi ſint tertie: ablatiuo ta in loco ꝙͣ de loco vel ꝑ locū. vt carthagine ſum: carthagine ve­nio: carthagine trāſeo. Idē etiā ſemper in pluralibꝰ inuenitur. vt athenis ſum: athenis venio: athenis traſeo. Et paucis iutē poſitis ſubdit. Inueniunt̉ ⁊ q̄dā appellatiua ſupra dictā regi