Seite
Lhet domini. Dominꝰᵍ autē miſit ven tū magnū in mare: ⁊ facta eſt tem peſtas magna ī mari: ⁊ nauis pe­riclitabat̉ ꝯteri. Et timuerūt nau te: ⁊ᵏ clamauerūt viri ad deū ſuuꝫ ⁊ miſerūt vaſa que erant ī naui in mare: vt alleuiaret̉ ab eis. Etˡ io nas deſcēdit ad īferiora nauis: ⁊ dormiebat ſopore graui. Et ac­ceſſit ad eū gubernator: ⁊ dixit ci. C Quid tuſopore depͥmeris. Sur ge īuoca deū tuū ſi forte recogitet deꝰ de nob̓: ⁊ nō ꝑeamꝰ. Etª di­xit vir ad collegā ſuuꝫ. Ueniteᵇ ⁊ mittamꝰ ſortes: ⁊ ſciamꝰ qͣre hoc malū ſit nobis. Et miſerūt ſortes et cecidit ſors ſuꝑ ionā. Etᶜ dixe­rūt ad cū. Indica nob̓ cuiꝰ cā ma luꝫ iſtud ſit nobis. Qd̓ᵈ eſt opus tuū: queᶜ terra tua: etᶠ quo vadis: velᵍ ex qͦ ppl̓ocstu. Etʰ dixit ad eos. Hebreus ego ſuꝫ: et dn̄m de um celi ego timeo: ꝗ fecit mare ⁊ aridam. Etⁱ timuerūt viri timore fugere: hoc etiam a deo permiſſum eſt fieri: vt fugiens naufragiū pate retur ⁊ a piſce deglutiret̉: in quo triduū ſepulture xp̄i p̄figuraretur qd̓ d̓r Math̓. xij. ſicut fuit Ionas in vētre ceti tribus diebꝰ ⁊ tribus no­ctibꝰ: ſic erit filius hoīs in corde terre. i Dn̄s aūt. Hic ꝯſequēter deſcribit̉ rebellātis dep̄henſio: ſcilicet per tempeſtatem a deo miſſam in mare: per quā coactꝰ fuit ſuaꝫ inobediētiam confiteri: ⁊ pꝫ litera. k Et clamauerunt viri ad deuꝫ ſuū.i. quilibet eoꝝ ad deū quē colebat Dicit em̄ Ra. ſa. ꝙ ibi erāt hoīes de varijs gē tibus ⁊ diuerſorum ritu um. l Et Ionas deſcendit ad interiora nauis. hor rens videre maris tem­peſtatē: ⁊ maxime qꝛ ſci­uit eam ꝓpter ſe exortā m Et dormie. ſo. gra. abſorptꝰ p̄ triſticia euē tus: ſicut apl̓i in paſſio ne xp̄i. Luc̄. xxxij. a Et dixit vir ad colle­gā ſuū.i. viri exn̄tes in mari hoc īter ſe dixerūt b Uenite ⁊ mittamꝰ ſor tes. dicit aūt ra. ſa. ꝙ vi debāt alias naues ab eis diſtātes ꝓſpere na uigare: ita ꝙ tēpeſtas e rat ſolū circa nauē illaꝫ ⁊ hoc videt̉ ex eo qd̓ d̓r infra. Et remigabāt vi ri vt reuerterētur ad ari daꝫ ⁊ nō valebāt: quia mare ibat ⁊ intumeſce­bat ſuꝑ eos: ex quo vi­det̉ ꝙ fluctus maris cō ueniebant ad eos ad quācūqꝫ ꝑtē ſe verterēt ⁊ ex hoc ꝑceperūt ꝙ illa tēpeſtas erat exorta ꝓpter maleficiū alicuiꝰ exn̄tis in naui: ⁊ ideo miſerūt ſortes ad inueni endum ip̄m. Qualit̓ aūt licitū ſit vti ſortibꝰ ⁊ qualit̓ nō: dictū fuit dif­fuſe. Nu. xxxiij. Pōt tn̄ hic aliqͥd breuiter repeti. circa qd̓ ſciēdū ꝙ du plex eſt ſors: quedā diuiſoria vt qn̄ ad aliqͥd diuidēdū mittūtur ſortes vt ꝑ hoc determinet̉ qͥs quā ꝑtē accipiat cōmittēdo totū euētū fortune qd̓ nullū eſt peccatū. Alia cōſultoria qua ꝑ ſortes cōſulit̉ qͥd ſit agen­dū vel dimittendū: ⁊ ſic ſi expectet̉ oſtēſio ꝑ ſortes demōe illicitū ē: ſi milit̓ ſi a corꝑe celeſti cuiꝰ effectꝰ ad hoc nō ſe extēdit: ⁊ ideo non caret occulto pacto demonū. Si aūt expectet̉ a deo ⁊ ſanctis angelis nul­lū eſt peccatū niſi in caſu vt cū hoc fit ſine neceſſitate: qꝛ tūc ad dei ten tationē ꝑtinet: vel ſi in neceſſitate debita dei reuerētia omittat̉: ꝓpter qd̓ p̄miſſa orōne apl̓i miſerūt ſortes in electione mathie. vel ſi electōeſ eccl̓iaſtice q̄ inſtinctu ſpūſſancti debēt fieri fortune ſortiū cōmittantur Rōnes ⁊ auctoritates omitto: qꝛ poſite ſunt loco ſupradicto. Iſtos tn̄ nō oportet hic excuſare de peccato: qꝛ ſicut dictū eſt erāt ibi diuerſi bo mīes diuerſos deos colētes: ⁊ iō vr̄ ꝙ miſerūt ſortes ẜm modū genti liū qͥ vtūtur ſuꝑſtitioſis. Deus tn̄ qͥ elicit bona de malis: ſic ſortes tem perauit: ꝙ ionas dep̄hēſus fuit: ⁊ cōfiteri peccatū ſuū cōpulſus fuit: ẜm ꝙ d̓r Prouer. xvi. Sortes mittūtur in ſignū: ſꝫ a dn̄o tēperāt̉: id̓o ſeqͥtur. c Et dixerūt ad eū indica nobis ⁊c. ⁊ fecerūt ſibi qͣtuor q̄­ſtiōes dicētes. d Qd̓ ē opꝰ tuū. quia ex oꝑe malo homo eſt punien dus. e Que terra tua. qꝛ ꝓpter maliciā terre aliquis aliqn̄ punit̉. f Et quo vadis. qꝛ aliqͥs puniēdus eſt qͥ vadit ad locū malū ſe u ꝓhi bitū. Et ad iſtā q̄ſtionē rn̄dit ſe fugere in tharſis: vt declinaret dn̄i p̄ce ptū: vt hr̄ infra. cognouerūt em̄ viri: ꝙ a facie dn̄i fugeret: vt indicaue­rat eis. licet hic taceat̉. g U elex quo ppl̓o. qꝛ aliqn̄ filius punit̓ ꝓ malo parētū. h Et dixit ad eos. Hebreus ego ſum. hoc em̄ no mē eſt cōmune oībus deſcēdētibꝰ a Iacob patriarcha. i Et timu erūt viri. ꝓpter offenſam dei ione quē cōfitebat̉ dn̄m maris ⁊ terre. magno: etᵏ dixerūt ad eū. Quid hoc feciſti? Cognouerūt em̄ viri ꝙ a facie dn̄i fugeret: qꝛ indicaue­rat eis ionas. Et dixerūt ad cuꝫ. Quid faciemꝰ tibi: ⁊ ceſſabit ma re a nobis. Quia mare ibat ⁊ in­tumeſcebat: et dixit ad eos. Tolli teˡ me et mittite in mare ⁊ ceſſabit mare a vobis. Scio eī ego qm̄ ꝓ pter me tēpeſtas hec grādis vēit ſuper vos. Etᵐ remigabant viri vt reuerterētur ad aridā: ⁊ nō va­lebant: qꝛ mare ibat ⁊ intumeſce­bat ſuꝑ eos. Etⁿ clamauerunt ad dn̄m ⁊ dixerūt. Queſumꝰ dn̄e ne pereamꝰ in aīa viri iſtiꝰ: ⁊ ne des ſuꝑ nos ſanguinē innocētē: qꝛᵈ tu dn̄e ſicut voluiſti feciſti. Et tule­rūt ionā ⁊ miſerūt in mare: etᵖ ſte­tit mare a feruore ſuo. Etq timue­rūt viri timore magno dn̄m ⁊ im­molauerūt hoſtias dn̄o ⁊ vouerūt vota. Capitulum. ii. k Et dixerunt. Hic conſequenter ponitur ione deprebēſi pu nitio de qͣ prīo q̄ritur. Quid faciemꝰ tibi ⁊c. ⁊ ſubdit̉ rn̄ſio. Tollite me ⁊ mit. in mare. magꝭ em̄ voluit ſolus mori qͣꝫ ꝙ cuꝫ eo alij morerētur occaſione ſui: volēs etiā ꝑ mortē placare offen ſam dei. m Et remigabāt viri. tētantes ſi poſſent euadere ſi ne eius morte. n Et clamaue rūt ad dn̄m. ne ī­putaret̉ eiſ morſ ione. o Quia tu dn̄e ſicut voluiſti feci ſti. ex experiētia em̄ tempeſtatis iā cognoſcebāt ptātem dei queꝫ ionas colebat. p Et ſtetit ma­re a fer. ſuo. ex qͦ manifeſte appa­ruit ipſius ione tranſgreſſio: mā datum dn̄i dedi nando. q Et timuerūt viri ⁊c. ex ſignis viſis fuerūt con uerſi ad colendū verū deū: qui hꝫ ſuper oēm crea­turam dn̄ium: ⁊ hoc bonū elicuit deus de malo io ne. Dicit autem Aug. in ench̓. ꝙ deꝰ a deo eſt oī­potens ⁊ bonuſ ꝙ nō ſineret ma la fieri: niſi ex eiſ maiora bōa eli­In cap. i. Ione vbi d̓r in poſtilla. Et tamen opor ceret Additio. teret hoc dicere ſi fuit paterione. T dictū fuit ſupra hiere.i. c. in additōe: ⁊ in alijs additio nibus nō eſt regula apud hebreos: ꝙ qn̄ expͥmit̉ in prin cipio alicuiꝰ ꝓphete nomē patris intelligit̉ pater fuiſſe ꝓph̓a ſicut ⁊ filius. ſed eſt dictū vniꝰ rabi: qd̓ nō hꝫ aliquā pro babilitatem: nec auctoritatis fundamētū: vnde nō eſt neceſſe di cere ꝙ amathi eſt nomen appellatiuum. Capitulum. ij. T p̄parauit. Hic cōſequēter oſtēditur ipſiꝰ ione pnīa: et hoc ex duobꝰ: pͥmo ex eius orōe: ſecūdo ex mādati diui­ni ꝓſecutione. c. ſequēti. Prīa in tres: qꝛ prīo ponit̉ ora­tis locus: ſecūdo orōnis modus ibi. Et orauit. tertio exitus. ibi. Et dixit. Circa primū d̓r. a Et p̄parauit dn̄s piſcē grande qꝛ ei obedit oīs creatura ad nutū. b Et erat ionas in ven­tre piſcis tribus diebꝰ ⁊ tribꝰ noctibꝰ: nec eſt miꝝ ſi tamdiu ibi vi xit: qꝛ fuit hoc diuina ꝟtute: qui pōt vbi vult ⁊ quō vult ſaluare c Et orauit. Hic ꝯn̄r deſcribit̉ orōis modꝰ: cū ſubdit̉. Clama­ui ad dn̄m de tribulatōe mea. erat qͥdē valde horridū ſic deglūti ri: ⁊ in vētre piſcis detineri. d Et exaudiuit me. Ionas eiu adhuc exn̄s in vētre piſcis cognouit diuinitꝰ ſe exituꝝ f De vētre inferi.i. de vētre piſcis. qͥ d̓r inferus metaphorice: qͥꝛ valde horridū erat ibi eſſe. g Proieciſti me in profudū ⁊ c̄. qꝛ piſces tā magni habitāt in ꝓfundo mar: nō em̄ poſſunt nata re ꝓpe littꝰ. h Oēs gurgites tui ⁊ fluc. tui ſu. me tran. trali bat ſuꝑ piſcē. ⁊ ꝑ ꝯn̄s ſuꝑ ionā in eo incluſuꝫ. cerera patet ex di ctis vſqꝫ ibi. i Ad extrema mōtiū deſcēdi. ſicut em̄ dictum eſt: tales piſces habitant in ꝓfundo maris qd̓ multum diſtat a mōtibꝰ in littore maris ern̄tibꝰ. k Terre vectes cōcluletūt me ineternū.i. ita ſum cōcluſus inter littora maris ꝙ ineternus nō potero exire niſi tua ꝟtute: iō ſubdit̉. Et ſubleuabis ⁊c.