Seite
In additiones. animos cōtra me concitas. Si­cubiᵗ in trāſlatione tibi uideor errare: īterroga hebreos: diuer­ſarumᵉ urbium magiſtros cōſu le. Quodᶠ illi habet de chriſto tuiᵍ codices non habēt. Aliud eſt ſi cōtra ſe poſteaⁱ abᵏ apoſto lis uſurpata teſtimonia ꝓbaue runt etᵗ emendatiora ſunt exem plaria latina qͣꝫ greca: greca qͣꝫ hebraica uerūᵐ hec contra inui­dos. Nūcⁿ te deprecor deſideri chariſſime: ut quia me tm̄ opuſ ſubire feciſti: ⁊ a geneſi exordi­um capere oratiōibꝰ iuues: quo poſſim eodē ſpiritū quo ſcripti ſunt libri in latinuꝫ eos tranſfer­re ſermonem. Explicit prefatio. uerint teſtimonia predicta. Uid tibi vis vt viuens donem dilectiſſime fili: aut Poſtea. ſcilicet poſtꝙͣ ſeptuaginta editionem ſuam fecerunt: ſucceſſionis titulo poſt vitā relinquā niſi qd̓ ad ſa­⁊ tamen ea libris ſuis poſtmodum addiderūt. crarum ſcripturaꝝ noticiā cōferat: ⁊ greſſuſ tuos in Ab apoſtolis contra ⁊c. id eſt falſo cōtra hebreos aſſumpta catholice veritatis ſolidiſſimo feruore ꝯfirmet. Hec contra vſum veritatis rapta. eſt em̄ quā corde geſto ac ore ꝓfiteor. ⁊ de qua pu­Et emendatio to ſcriptum fuiſſe. pater filijs notam faciet veritateꝫ ra ſunt exempla­ſuam: quam cum ab ineunte etate nō recepiſſem: ſed ſub iudaice ria latina ⁊c. Sꝫ cecitatis perfidia natus: ſacras lr̄as non a ſacris doctoribꝰ di­iſta excuſatio ni­diciſſe: ab erroneis mgr̄is errores ſēſus trahebā lr̄aꝫ rectā nō re­hil habet ꝓbabi ctis cauillationibus vt ceteri illiꝰ perfidie duces temerarie inuol litatis. Apoſto­uere ſatagens. Cū vero placuit illi cuius miſericordia menſuraꝫ lorum em̄ cura fu non habet: me a tenebris ad lucē a caliginoſa turbine ad ſerenū it falſa deſtruere. aerem euocare: ceciderūt quodāmodo ſquame de oculis mētꝭ mee Unde falſa teſti­⁊ cepi ſcripturā ſacrā aliquāto ſtudioſius relegere: ⁊ iam nō ꝑfi monia nullaten de ſed humiliter veritatē inquirere: ⁊ ingenij mei viribꝰ nō confi­aſſumpſerunt. ꝓ­dens toto corde a dn̄o poſtulare: vt qd̓ ſalubrius aīe mee eēt cor­pterea non veriſi di meo infigere dignaret̉: nocte dieqꝫ eiꝰ auxiliuꝫ p̄ſtolabar. ſicqꝫ mile eſt: ꝙ hebrei factū eſt vt catholice fidei deſideriū in mente mea de die in diem in libris ſuis ſuꝑ fortius incādeſceret quo ad ipſam fidē quā corde gerebā publi­addiderīt que ſi­ce ꝓfiterer: ⁊ ea fere etate qua tu nūc es baptiſmi ſacr̄m in huiꝰ ec­bi ꝯtraria cogno cleſie ſacro fonte ſuſcepi: pauli nomē aſſumens te tūc infantie in­uerunt: qui poti­nocentia gaudēte: qui poſt me in etate illa tenera ſacro lauacro us negarēt ſi poſ ab originali culpa mundatus es: anteꝙͣ actuali inquinari valu ſent. demuꝫ quic­iſſes nomen Alfonſi ſuſcipiens: priuſꝙͣ litteras nominare nouiſ quid veritatis ⁊ ſes. ꝓcedente vero tꝑe ſacraꝝ litteraꝝ ſtudio inſiſtens vtriuſqꝫ te latina: ⁊ greca ex ſtamenti lectioni operā dedi: ⁊ interdū a magr̄is viuentibus au­emplaria hn̄t de diendo. ſepe etiā ſanctoꝝ doctoꝝ aliorūqꝫ inſigniū viroꝝ: qui ab frōte hebraice ve hac vita tranſierunt opera relegēdo: diuina donāte clementia. qͥ ritatꝭ exhauſerūt. prius fuerā magiſter erroris: factus ſum diſcipulus veritatꝭ. quo m Ueruꝫ hec cō uſqꝫ ad hanc quā vides ſenectutē acceſſi. ⁊ vt verū tibi fatear in tra inuidos. ſcili­ter preſſuras ſeculi: ⁊ curie noſtre curas: quibꝰ qn̄qꝫ ventilatꝰ ſuꝫ. cet diximus. qui­hec fuit precipue delectatio mea: hoc ſingulare ſolaciū meū: eter­bus per omīa cō nū ⁊ immutabilē deuꝫ: eiuſqꝫ mirabilia opera in ſancte ⁊ imma­traria ſentimus: culate legis ſue lectione cōtemplari: nec tn̄ hi quos ꝓſperos vul­qui meam trāſſa gus appellat ſucceſſus defuerūt. Nā me licet ꝓrſus īmeritū non tionem volunt re ad paruū eccleſie gaudiū diuina gratia ſubleuauit. Primo eniꝫ prehēdere: qꝛ īmediate ſumpta ē ab hebraica veritate tāqͣꝫ a pu­ad carthaginēſem. deinde ad hanc Burgen̄. ſedē ꝓmotus am­ro fonte. pliſſimis eccleſie dei fauoribus ſum nutritus eccleſiaſticis etiā ſe n Nunc te deprecor. Hec eſt vltima pars principalis iſtius ꝓlo cularia adiecta ſunt: cū tam in domo glorioſe memorie iuſtiſſimi gi in qua facit tria. Primo em̄ orationum ſuffragia implorat cū regis currici: qͣꝫ eius illuſtris plāte inclyti regis noſtri Sigiſmun dicit. n Nunc te deprecor deſideri cariſſime: vt me orationib di officio ſuſcepto ſatis familiariter ſum verſatus. Fratrem vero iuues. Secundo aſſignat rationem cur orare debeat cum dicit. tuum primogenitū ac te qͣꝫ clementer ꝙͣpie omnipotentis clemē­Quia me tm̄ opus ſubire feciſti ⁊ a Geneſi exordiuꝫ capere. Ter tia tractauit: ego nō refera: voſipſi cognoſcite. Unū eſt quod ſilē cio finem orationis inſinuat.ſ. vt pentatheucum fideliter tranſfe tio cōmittere nō poſſum nobis ex leuitico ſanguine deſcendētibꝰ rat. vnde dicit. Quo poſſim eodeꝫ ſpiritu quo ſcripti ſunt libri in aliquātulū demonſtratū fuiſſe: qd̓ ante tot ſecula ſcriptū ē tribui latinum eos tranſferre ſermonem. leui nō fuiſſe datam poſſeſſionē: qꝛ dn̄s eſt poſſeſſio eius. deꝰ.n. ē poſſeſſio noſtra: chriſtus hereditas noſtra: qui purgaturus fili Expoſitio in ꝓlogum pentath euci confratris cuiuſdam de or­os leui vt ſacrificia dn̄o in iuſticia offerrēt. voce ꝓphetica antiqͥ­dine poſtillatoris finit: ad quem in principio operis ſua in prefa tus predicatus his iam diebus manibus patris ſe ſacrificiū ve tione ſuper quorūdam ꝓlogorum elucidatione tanqͣꝫ per eūdeꝫ rum tractari permittit: vtinam ſic acceptās ſicut ⁊ tolerans. Nec ſufficiēter expoſitis poſtillator. vt patuit ſeſe exonerādo remiſit. volo iſta me putes ſuperuacue iactāterue inſeruiſſe. vitamqꝫ meā fruſtra annūciaſſe tibi: cū nō ſuperuacuū quinīmo neceſſariū re­Sequitur ꝓlogus in additiones. or omnipotentis beneficia cognoſcere: ⁊ arrogantie attribuēdū nō eſt: infirmitatis ꝓprie aperta ⁊ inficta cōfeſſio: preſertim cū ti Additiones ad poſtillā magiſtri Nicolai de lyra ſuper biblia: bi loquar a memoria hec excidere nullo vnqͣꝫ tempore vellē. nec edite a reuerendo patre dn̄o Paulo de ſancta Maria magiſtro enim me ſatis gratū puto tantoꝝ beneficioꝝ receptorem agere. ſi in theologia ep̄o Burgen̄. Archicācellario ſereniſſimi principis cū vita mea illoꝝ recognitio quieſcat. tibi aūt nō ab re: inter cete dn̄i Iohanis regis caſtelle ⁊ legionis incipiunt: quas venerabi ros hec libenter enarro: vt que beneficio etatis non vidiſti: ſaltē li viro Alfonſo legum doctori decano cōpoſtellano filio ſuo ex a patre audiens memorie tradas iunioribuſqꝫ qui forſan nō au legitimo matrimonio genito direxit: premittens ei prologuꝫ ſub dierūt cū hoꝝ occurrerit ſermo: fre quēter enarres vt ⁊ illi enarrent forma ſequenti. Finiuit autem eas: Anno dn̄i. M. ccccxxix. filijs ſuis ne obliuiſcātur opeꝝ dn̄i: ſed legē eius exquirant. Cu­ius clariori exquiſitioni fili chariſſime: cū nō modicum conferāt ſtudiū ⁊ diſciplina: ad que te licet iurium doctrinis a pueritia oc cupatū interdū anhelare cōſpicio: ⁊ inter ſtudia iuris ⁊ diſcep ta tionū forenſium occupationes vtriuſqꝫ teſtī ſpicas quaſi furtim ruminare tentantē aliquo munuſculo excitareſepe ꝓpoſui: deſide riūqꝫ tuū paterno fauori iuuare. ⁊ qm̄ īnumerabilia pene opera quoꝝ varietate diuīa ſcriptura circūdata refulget Poſtilla Ni­colai de lyra taꝫ ſui recentia ꝙͣ digna celebritate clareſcit: qͥ vtrū qꝫ teſtm̄ ſtudioſe diſcernēs lr̄alem ſenſum qui inter ceteros p̄cipu us eſt copioſa luculentia tradidit: hanc tibi donare ꝓpoſui. Et cū infirmitatis humane periculo detentus: dieꝝ meoꝝ finē igno­