Liber etᵇ audierit uocēᵗ iurātis: teſtiſqꝫ fuerit ꝙ ip̄e vidit: aut ꝯſciꝰ eſt ni ſiᵗ indicauerit portabitᶠ iniqͥtatē ſu am. Aīaᵍ q̄ tetigerit aliꝗd īmūdū ſiue qd̓ occiſuꝫ a beſtia eſt: aut per ſe mortuū aūt qd̓libet alid̓ reptile. etʰ oblita fuerit īmūdicie ſue reaᶠ ē et deliꝗt ⁊ᵏ ſi tetigerit ꝗcqͣꝫ de īmū dicia hoīs iuxta oēm īpuritatē qua 3ꝰ pollui ſolet oblitaqꝫˡ cognouerie poſtea ſubiacebitⁿ delicto Aīaº q̄ iurauerit ⁊ ꝓtulerit labiis ſuis vtᵖ vel male ꝗd faceret vl̓ bn̄ ⁊ non fe cerit ⁊ idip̄m iuramēto ⁊ ſermone firmauerit oblitaqꝫq poſtea intelle xerit delictū ſuū: agat pnīaꝫ ꝓ pec cato ⁊ offeratʳ de gregibꝰ agnā ſiue caprā orabitqꝫ ꝓ ea ſacerdos ⁊ ꝓ pctīs eiꝰ Sinantˢ non potuerit offerre pecꝰ: offerat duos turtureſ vl̓ duos pulloſ colūbaꝝ dn̄o: vnū ꝓ pctō: ⁊ alteꝝ in holocauſtū. da bitqꝫ eos ſacerdoti: ꝗ primū offerēs ꝓ pctō: retorq̄bit caput eiꝰ ad pēnulas: ita vt collo adhereat: et tur: ſi ip̄e deferret teſtīoniū veritati vel ecōuerſo: qn̄ tacet veritatē ex odio ſ. in caſu in qͦ aliqͥs liberaret̉ a calūnia ſi veritatē dicerꝫ et hͦ eſt qd̓ dicit̉ Si peccauerit aīa. ⁊ ſubdit̉ modꝰ peccādi cū d̓r. b Et audierit. et accipit̉ et ꝓ id eſt. c Uocē iuratis.i. adiurātis eiꝰ.ſ. qͥ reqͥrit ab eo iu ramentū. Un̄ in hebreo habet̉. Vocē iuramēti.ſ. ab eo qd̓ reqͥrit̉. vn̄ ſub dit̉. d Teſtiſqꝫ fuerit ⁊c̄..i. vocatꝰ in teſtē de eo qd̓ vidit aut ꝑ alium modū ſciuit. e Niſi indicauerit. iudici reqͥrēti ita ꝙ ꝑ eiꝰ taciturnitatē deficit declaratio veri tatis. Ex qͦ pꝫ ꝙ iſta lex nō loqͥtur d̓ occultꝭ oīno q̄ nō pn̄t ꝓbari. Portabit iniqͥtatē ſu am. qꝛ ſi talis taciturnitas declarabitur poſtea corā iudice dꝫ ab eo puniri. ſi aūt fuerit occulta dꝫ ꝓ pctō ſuo ſacrificiū deo et cū hͦ dānū reſtitu ere ꝓxīo. qd̓ ꝑ ſuā tacitur nitatē ītulit. g Aīa q̄ tetigerit. Hic ponit̉ ſecūdū genꝰ peccati et accidit ex negligētia.ſ. qn̄ aliqͥs ex tactu rei īmūde polluitur: ⁊ negligit ad purificatōeꝫ recurrere. ⁊ tūc oblitꝰ ſue īmūdicie intrat atriū tabernaculi: vl̓ comedit de ſanctifica tis q̄ nō ſūt licita niſi ho mībus mūdis. et hͦ ē qd̓ dicit̉. h Et oblita fuerit īmūdicie ſue. ⁊ ſic ingeret ſe ītra atriū vl̓ co medet ſctīficatū. i Rea eſt et deliqͥt. debꝫ em̄ purgari ſacrificio ſi fuerit ignorāter factū. ſi aūt ſcienter dꝫ puniri. vt dicit̉. jͣ. vij. k Et ſi tetigerit quicqͣꝫ de īmūdo.i. hoīs mortui vl̓ ſemi niflui: vel mēſtruate vel alioꝝ qͥbus polluit̉ hō ex ꝯtactu. lOblitaqꝫ ſue īmūdicie. fecerit ea q̄ p̄dicta ſūt. m Cognouerit poſtea peccatū ſuū ꝑ recordatōeꝫ ſue īmūdicie. n Subiacebit delicto. mō predi cto. Cōſiderandū ꝙ in iſtis duobꝰ generibꝰ peccatoꝝ p̄dictis nō deter minat̉ hͦ aliqd̓ ſacrificiū: qͦ debeāt expiari. et iō dicūt aliqͥ ꝙ tale debꝫ fie ri ſicut in caſu ſequēti vbi ponit̉ forma ſacrificij ꝓ illo caſu et duobꝰ pre cedētibꝰ. Alij dicūt ꝙ ſacrificiū hic nō determīat̉. qꝛ dꝫ fieri ẜm arbitriū ſacerdotis. o Aīa q̄ iurauerit. Hic ponit̉ tertium genus peccati qd̓ ſimilit̓ accidit ex negligētia. videlꝫ qn̄ aliqͥs iurat ſe facturū aliqͥd et negligit adīplere et ex tali negligētia dat obliuiōi. et poſtea recordat̉. ⁊ hoc eſt qd̓ d̓r. Aīa q̄ iurauerit ⁊cͣ. et ſeqͥtur. p Vt vl̓ male qͥd faceret. Di cūt hic aliqͥ ꝙ hͦ intelligit̉ de malo pene ſibi infligēde: vtpote ſi iurauerit ꝙ ſe affligeret ieiunio vel alio mō ad carnis mortificatōꝫ. Dicūt aliqͥ ꝙ hoc etiā pōt intelligi de malo culpe. vt ſi qͥs iurauerit dānificare proximū iniuſte vel aliqͥd hmōi nō quia tale iuramentū ſit adimplendū. ſed quia ſic iurādo peccauit. q Oblitaqꝫ poſtea intellexe. deli. ſu.ſ. ma r Offerat de gregibus le iurādo vel iuramentū licitū nō implēdo. agnā ſiue capram. ſi facultas eius ad hoc ſe extēdit. s Sinaūt ⁊cͣ. offerat duos turtures ⁊cͣ. Cetera patent ex p̄dictis vſqꝫ ibi. t Et di mittet̉ ei. Dicit h̓ ra. Sa. ꝙ ſi eſſet iuramentū de pecunia vel alia re que pōt pecunia mēſurari: vt ſi iuraſſet ſe daturū alteri. c. ſolidos vel hmōi: nō eſſet liber ꝓ huiuſmodi ſacrificijs. ſꝫ tenet̉ īplere iuramentū: niſi excu ſaret̉ ꝑ impotētiā ſuꝑuenientē: vel alio mō. v Qd̓ ſi nequiuerit manus eiꝰ.i. facultas ipſius offerre aues. x Offeret ꝓ peccato ſimile ꝑtem ephi decimā. Quāta aūt ſit mēſura ephi dictū fuit Exo. xvi. Nō mittet oleū in eā neqꝫ thus. dicit ra. Sal. ꝙ oblatio eſt ꝓ peccato ideo nō debet decorari. oleū aūt immiſſuꝫ decorāt qͣꝫtū ad colorē. qꝛ lucidū facit illud in qͦ immittit̉. Thus aūt qd̓ eſt aromaticū decorat qͣꝫtuꝫ nō penitꝰ abrūpat̉: ⁊ aſꝑget de ſā guīe eiꝰ parietē altaris. Quicꝗd aūt reliquuꝫ fuerit faciet diſtillare ad fūdamētū eiꝰ qꝛ ꝓ pctō ē. Alterū ꝟo in holocauſtū adolebit vt fieri ſolꝫ: rogabitqꝫ ꝓ eo ſacerdoſ ⁊ ꝓ pctō eiꝰ ⁊ᶜ dimittet̉ ei ꝙⁿ ſi nō querit manꝰ eiꝰ duos offerre turtures aūt duos pullos colūbaꝝ: of feretᶜ ꝓ pctō ſuo ſimile ꝑteꝫ ephi decimā. Nōʸ mittet ī eā oleū nec thuris aliꝗd īponet qꝛ ꝓ pctō eſt tradetqꝫ eā ſacerdoti qui plenū ex ea pugillū hauriēs cremabit ſuꝑ altare in monimētū eiꝰ ꝗ obtulerit rogās ꝓ illo ⁊ expiās: reliquāꝰ ꝟo ꝑtē ip̄e hēbit in mūere. Locutuſjꝫª eſt dn̄s ad moyſen dicēs. Aīa ſi p̄uaricās cerimonias ꝑ erroreꝫ in his q̇ dn̄o ſūt ſctīficata peccaue rit offeret ꝓ delicto ſuo arietē im maculatuꝫ de gregibus ꝗ emī pōt duobꝰᵇ ſiclis iuxta pōdꝰ ſanctuarij ip̄mqꝫ qd̓ ītulit dāni reſtituet ⁊ ꝗntā ꝑtempōet ſupra tradēs ſaad odorē. Doctores aūt noſtri aliā cām aſſignant: videlꝫ qꝛ per oleū deſignat̉ dei miſericordia. ꝑ thus vero qd̓ eſt od oriferū acceptatio diuina. et iō in oblatōe ꝓ peccato nō ponebat̉ olcuꝫ nec thus. qꝛ peccator nō debet ſeip̄m aſſecurare ꝙ peccatū ſit ſibi dimiſſuꝫ vel munꝰ ſuū deo acceptū. ſꝫ debet ſemꝑ timere. z Reli. autē par. ip̄e ha. ꝓ mu. rōe laboris ſui in immolatōe ſacrificij a Locutuſqꝫ eſt dn̄s. Hic ꝯſequē ter deſcribit̉ obla tio ꝓ peccato qd̓ ꝯſiſtit in abuſu ſa croruꝫ. Circa qd̓ ſciēduꝫ ꝙ aliqua fuerunt ſacra qui bus nō erat licitū vti: ſicut thymiamate ꝓ delectatō ne odoris: ⁊ oleo vnctōis pro medi camine infirmita tis. et de abuſu ta liū ꝑ errorē facto loqͥtur h̓ ſcriptura vt dicūt aliqui Alij aūt dicūt ꝙ loqͥtur hic de abuſu pͥmitiaꝝ que erant ſacrificate dn̄o: eo ꝙ ſacerdotes deo mīſtrā tes debebant īde ſuſtentari. et ideo ſi aliqͥs ꝑ erroreꝫ aliquid de talibꝰ ſuis vſibus appli caret debebat facere ſacrificiū qd̓ hic determinatur et huic dicto ꝯſonat littera ſequēs cū dicit̉. Ipſumqꝫ qd̓ intulit dāni reſtituet. Et qͥntā parteꝫ ponet ſu. tra. ſa. Exqͦ em̄ reſtitutio iſta debebat fieri ſacerdoti. vid̓r ꝙ illa quibꝰ hō abuſus fuerat ad vſum ſacerdotis pertinebāt. b Duobus ſiclis.ſ. argēteis. qͣꝫtū aūt valet ſiclꝰ: dictū fuit Exo. xxx. Alia vero erāt ſacra q̄ nō poterāt venire in vſuꝫ hominū mō p̄dicto ſicut vaſa ſanctuarij. peccabāt tn̄ illi qͥ ea tāgebant niſt eſt ſent deputati ad illud officiū in quo erat neceſſariꝰ vſus illoꝝ vaſorū. et de tali abuſu ꝑ ignorātiā facto loqͥtur hic ſcriptura cū d̓r c Anima q̄ pec. per igno. ⁊cͣ. vt dicūt aliqͥ. Alij autē dicūt ꝙ loqͥ tur de abuſu decimarū que leuitis debebant̉. et ideo ſi aliqͥs con uerteret eas in vſum ſuum debebat facere oblatōꝫ hic deſcripta et cū hoc etiā reſtituere dānū. lꝫ nō expͥmat̉ h̓. qꝛ ſatis ſufficienter intelligit̉ ꝑ illud qd̓ p̄mittit̉ de reſtitutōe fiēda ſacerdoti. Sciendū tn̄ ꝙ ẜm vtrāqꝫ opinionē p̄dictā: abuſus p̄dictꝰ circa ſacra ꝓ ueniebat ex negligētia.ſ. p̄cauēdi ſibi de abuſu vel tactu ſacroruꝫ ſibi illicito: vel ex negligētia ſeparādi p̄mitias et decimas ab alijſ rebus ſuis: ita ꝙ ꝑ errorē nō acciperet deo dedicata in vſuꝫ ꝓpri um. Cōſid erandū etiā ꝙ cū dicit̉. Aīa que pecc. ⁊c̄. Nō pōt cōue nienter dici ꝙ hoc intelligatur generaliter de peccatis ex ſimplici ignorantia factis. qꝛ de hoc datur lex. sͣ. iiij. ca. ideo exponitur mo do dicto. Capitulum. vi. Ocutuſqꝫ eſt dn̄s. Hic conſequent̉ agit̉ de oblatōe ꝓ pec cato ex certa malicia facto. qd̓ notat̉ cū d̓r. h Anima que pec. et ꝯtē. do. ⁊c̄. et infi. inſuper. peie. qꝛ requirebatur talibꝰ iuramentum ꝯuicto delicto. hͦ non habet̉ in hebr̄. et videt male additū in trāſlatōe nr̄a ex ignorātia aliquoꝝ expoſitorū qui hoc poſuerūt in glo. interlineari. et poſtea ſcriptores neſciētes diſtinguere int̓ gloſaꝫ ⁊ textū īſeruerūt ītra textu ⁊ ſimile factū eſt in pluribꝰ locis ẜm oēs qui textū biblie diligēter viderūt et correxe