Seite
Prephatio Omelia I Prefatio beati Gregorij pa­pe in Omelias ſuper Ezechielē prophetā feliciter incipit. Ulciſſimo fratri Mariano epiſcopo: Gregoriꝰ epiſco­pus: ſeruus ſeruorum dei: omelias que in beato Eze­chiele ꝓpheta: vt corā po­pulo loquebar: excepte ſūt multis curis irruētibus in abolitiōe reli­querā: ſed poſt annos octo petētibus fra­tribus notarioꝝ ſcedulas reqͥrere ſtudui: eaſqꝫ fauente dn̄o tranſcurrens inquantū ab anguſtijs tribulationū licuit: emenda­ui. Tua itaqꝫ dilectio: has ſibi ad legen­dū mitti popoſcerat. Sed valde incōgruū credidi vt aquā deſpicabilē hauriret: quē cōſtat de beatoꝝ patrū Ambroſij atqꝫ au­guſtini torrētibus profunda ac perſpicua fluenta aſſidue bibere. Sed rurſum dū co gito qd̓ ſepe inter quottidianas delicias: etiā viliores cibi ſuauiter ſapiūt: tranſmi ſi minima legēti potiora: vt dū cibus groſ ſior velut pro faſtidio ſumit̉: ad ſubtilio­res epulas auidius redeat̉. Explicit prefatio. Expoſitio beati Gregorij pa pe in Omelias ſuper Ezechielē prophetā feliciter incipit. Omelia I Ei omnipotētis aſpira tiōe de Ezechiele pro­pheta locuturus prius debeo temꝑa ⁊ modos aperire ꝓphetie: vt dū acceſſus eius oſtendit̉: virtus melius cogno­ſcat̉. Prophetie temꝑa tria ſunt: ſcilicet: Preteritū preſens ⁊ futurū. Sed ſciendū eſt qd̓ in duobus tꝑibus prophecia ethy mologiā perdit: quia cū prophecia dicta ſit deo qd̓ futura predicat: quādo de pre­terito vel preſenti loquit̉: rationē ſui no­minis amittit. Quoniā non prodit̉ quod venturū eſt: ſed vel ea memorat que trāſ­acta ſunt: vel ea que ſunt. Que tamē tria ꝓphecie tempora verius loquimur: ſi ex ſacre ſcripture teſtimonijs oſtendamus. Prophetia de futuro eſt. Ecce virgo in vtero accipiet ⁊ pariet filiū. Eſaie. 7. ca. Prophecia de preterito eſt. In principio creauit deus celū ⁊ terrā. Gen̄. 1. De illo em̄ tempore dixit homo: quo nō erat ho­mo. Prophecia de preſenti eſt: quādo di cit Paulus apoſtolꝰ. Si autē omnes ꝓ­phetēt intrat autē quis infidelis vel idio ta cōuincit̉ ab om̄ibus dijudicat̉: ab om­nibus occulta cordis eius manifeſta fiūt. Et ita cadens in faciē: adorabit dominū: pronūcians quod vere deus in vobis ſit. 1. Corinth. 14. Cū igit̉ dicit̉: occulta cor dis eius manifeſta fiūt: profecto monſtra tur: quia per hūc modū prophecie ſpiritꝰ nō predicit quod futurū eſt: ſed oſtendit quod eſt. Quo autē pacto ꝓphecie dicat̉ ſpiritus: qui nihil futurū indicat: ſed pre ſens narrat? Qua in re animaduertendū eſt qd̓ recte prophecia dicit̉: nō quia pre­dicit ventura: ſed quia ꝓdit occulta. Rē quippe quālibet ſicut ab oculis noſtris in futuro ſubtrahūt tempora: ita ab oculis noſtris in p̄ſenti ſubtrahit cauſa. Uentu­ra etem̄ res occultat̉ in futuro temꝑe: pre ſens aūt cogitatio abſcondit̉ in latēte cor de. Eſt etiā prophecia preſens cū res que libet nō per animū: ſed per abſentē locū te git̉: que tamen per ſpiritū denudatur. Et ibi ſit preſens ꝓphetantis animꝰ: vbi per preſentiā nō eſt corpus. Nam giezi longe a ꝓpheta receſſerat: cū Naaman ſyri mu nera percipiebat. Cui tamen iſdem pro­pheta dicit: B Nonne cor meū in preſenti erat: quādo reuerſus eſt homo de curru ſuo in occurſum tibi?) Sciendū quoqꝫ eſt: quia ꝓphecie tem­pora inuicē ſibi concinūt ad probationē: vt aliquādo ex futuris preterita: aliquā­A 2