Liber Omelia VII ſi legentis animū ſpūs vite in zeli feruore tetigerit: ꝓtinus in ſacris eloquijs videt qd̓ moyſes ad caſtra rediēs: ⁊ populū per ydola peccaſſe cognoſcēs. Hūc per feruo rē ſpūs gladijs ſtrauit. Exo.33. Qd̓ fine es perſequēdo luxuriā irā dn̄i gladio pla cauit Num.25. Qd̓ petrus mētientes ſibimet verbo pertulit ⁊ occidit. Actu. 5. Qd̓ paulus negligētibus diſcipulis virgā minat̉.1. Cor.4. Si ſpūs vite legētis aīm ad ſeruandā patientiā tangit: ſtatim ſequūt̉ ⁊ rote. Quia in ſacris eloquijs in uenit: qd̓ moyſes ⁊ aaron cū loquētes re cta perſecutionē populi paſſi ſūt: ad taber naculū cucurrerūt ꝓ ip̄o populo exorātes quē fugiebāt. Num.20. Sancta aūt eoꝝ mēs ⁊ timorē ſuꝑuenientiū als ſuꝑbientiū pertulit: ⁊ tn̄ ꝯtra eos ad odiū nō erupit Patiētia em̄ vera eſt que ⁊ ip̄m amaquē portat. Nā tolerare ſed odiſſe nō eſt virtus māſuetudīs: ſed velamentū furoris. In eiſdem qͦꝫ eloquijs inuenit: ꝙ ſanuel de pͥncipatus culmīe deiectus: oraſe ſe etiā ꝓ deijciētibus ꝯfitet̉.1. Reg. 8 qd̓ nemo ſanctoꝝ ad celeſtē gloriā niſi pa tientiā ſeruādo peruenit. Qd̓ ipſe auctor ac redemptor generis hūani ſputa: colaphos: ſpineā coronā: crucē: lanceā pertu lit: ⁊ tn̄ ꝓ perſecutoribus orauit. Si vite ſpūs legentis aīm ad ſtudiū predicatiōis excitat: ſtatim ſecunt̉ ⁊ rote. Quia in ſacris eloquijs inuenit moyſes iubēte dn̄o cōtra egypti regē in quātis ſe predicatio nis al̓s predicatiōibus libere verbis erexit. Exo. 15. Qd̓ ſteffanꝰ iudeis perfidis diceret: Uos ſemꝑ ſpiritui ſcō reſtitiſtis. Act.. nec inter lapides timuit. Qd̓ pe trus fuſtibus ceſus: ne in noīe ieſu loque ret̉ cū magna libertate reſpōdit. Oporter obedire deo magis ꝙͣ homībus. Actꝭ.5. Qd̓ paulus cathenaꝝ vinculis ſtringit̉: ſꝫ tn̄ verbū dei nō ē alligatū. Phil̓.1. Si vite ſpūs ad penitētie lamēta cōpungit: ſecunt̉ ꝓtinus rote: cū ſcripture ſacre verba dauid penitētia ꝓferūt: qd̓ rex rep̄hen ſus a ꝓpheta: qꝛ ſubiectus celeſti regi nō fuit: ſubiecto increpāti nō erubuit cōfiteri qd̓ fecit.2. Regū. 12. Qd̓ publicanus qui reatū ſue nequicie cognouit: ⁊ ſi iniuſtus ad templū venit: iuſtificatus a tēplo redijt. Luce. 18. Qd̓ petrus negatiōis macl̓as lachrymis lauit. Math̓.26. Qd̓ latro qui in cruce cognouit culpā: in ipſa iā morte inuenit veniā. Luc.23. De qui bus adhuc rotis eadem ꝓpheta replicat atqꝫ ſubiungit. ¶ Cum eūtibus ibant: ⁊ cū ſtan tibꝰ ſtabāt: ⁊ cū eleuatis a terra pariter eleuabant̉ ⁊ rote ſequētes ea: qꝛ ſpūs vite erat in rotis. Hec ſicut noſtis frēs chariſſimi ex maxīa parte iā dicta ſūt: ſed iterata deſcriptiōe narrant̉. Nec nos itaqꝫ pigeat eadē breui ter exponēdo repetere: que ſpūs per prophetam dignatus eſt replicādo narrare. Hoc em̄ ſolū in hiſ verbis nouū addit̉ al̓s dicit̉: qd̓ dictū eſt. Cū ſtantibus ſtabant. Sunt aūt quidā qui vſqꝫ ad hoc ꝓficiūt: vt t̓rena quē accipiūt: bene diſpēſare nō uerit: miſericordie oꝑibus intendāt: oppreſſis ſubueniāt. Hi videlꝫ vadūt: in eo qd̓ ſe ad ꝓximi vtilitatē tendūt. Cuꝫ his ergo rōte gradiūt̉: qꝛ ſacra eloquia dictorū ſuoꝝ paſſus in eius itinere diſponunt. Et ſunt alij qui fidē quā acceperūt: ita ad tenendū fortes ſunt: vt aduerſis quibuſqꝫ reſiſtere valeāt: ⁊ non ſolū minime ad peruerſitatē trahūt̉ perfidie: ſed etiā peruerſa loquētes īpugnēt: eoſqꝫ ad rectitudinē pertrahāt. Cum iſtis ſtantibꝰ ſtant: etiā rōte: qꝛ in eis rectitudinē ſuam ſacri eloquij verba cōfirmāt: cū in eis audiūt. State ⁊ tenēte traditōes quas didiciſtis 2. Theẜ.2. Et rurſū. Aduerſariꝰ veſter dyabolus tanꝙͣ leo rugiens circuit: querens quē deuoret: cui reſiſtite fortes in ſide.1. Petri. 5. Et ſunt alij qui om̄ia terrena deſpiciūt: nulla que p̄tereūt poſſide re dignant̉: ⁊ in dei ſe vt predictū eſt ꝯtē platiōe ſuſpendūt. Cū his ergo eleuatis ⁊ rōte pariter leuant̉: qꝛ inquantū quiſqꝫ ad alta ꝓfecerit: in tantū ei ⁊ ſacra eloqͥa de altioribus locūtur. Uadunt ergo ani