Seite
Omelia XXII. Liber oportet vt eiſdē prius in peccato poſitis predicēt: ⁊ cum iam ceperint peccata re­linquere: atqꝫ ad innocentiā feſtinare: ne ceſſe eſt vt erga eos in ore doctoris incre­menta p̄dicatiōis excreſcāt: ⁊ quibuſdam doctrine ſue verbo tāto vehementius inſi­ſtat: quāto eos grauius cecidiſſe ꝯſiderat videlicet ſciens ꝙ ip̄e tanto mercedē ma­gne remuneratōis accipiat: quāto verbis ſuis alios de ꝓfundioribꝰ peccatis leuat Libet inter hec ſancti euāgelij ad mediū verba deducere: cuius ſacra hyſtoria per hoc quod factū eſt miraculū narrat: mira­que quottidie agunt̉ denūcia. Nam cū cō feſſi atqꝫ ieiuni ad dn̄m populi ꝯueniſſent diſcipulis dn̄s dixit: Miſereor ſuper tur­bā: quia ecce iam triduo ſuſtinent me: nec habet quod māducēt: ⁊ ſi dimiſero eos ie iunos in domos ſuas deficiēt in via: qui­dam em̄ ex eis de longe venerūt. Math̓. 8. Turba triduo dn̄m ſuſtinet: qn̄ multi­tudo fideliū peccata q̄ ꝑpetrauit per peni tentiā declinas: ad deū ſe in oꝑere: locu­tiōe atqꝫ cogitatiōe conuertit. Quos di­mittere ieiunos in domū ſuam dn̄s noluit ne deficiāt in via: qꝛ videlicꝫ cōuerſi pec­catores in p̄ſentis vite via deficiunt: ſi in ſua cōſcientia ſine doctrine ſancte pabu­lo dimittant̉. Ne ergo laſſemur in huius peregrinatiōis itinere: paſcēdi ſumus ſa­cra admonitiōe. Ualde autē penſanda eſt pia ſententia que ꝓceſſit ex ore veritatis: qua dicit̉: Quidā eniꝫ ex eis de longe ve­nerūt. Ibidē. Eſt aūt qui nihil fraudis ⁊ nihil carnalis corruptiōis exꝑtus: ad om­nipotentis dei ſeruitiū feſtinauit. Iſte de longinquo venit: qꝛ per incorruptionē et innocentiā ꝓximus fuit. Illius nulla im­pudicitia: nullis flagitijs inquinat̉: ſolo aūt cōiugio expertus: ad miniſteriū ſpiri­tale cōuerſus eſt. Neqꝫ iſte venit de lon­ginquo: quia vſus cōiunctiōe ꝯceſſa: per illicita nō errauit. Alij vero poſt carnis flagitia: alij poſt falſa teſtimonia: alij poſt facta furta: alij poſt illatas violētias: ali­poſt perpetrata homicidia ad penitentiā redeūt: atqꝫ ad oīpotentis dei ſeruitiū cō uertunt̉: hi videlicet ad dn̄m de longin­quo veniūt. Quāto etem̄ quiſqꝫ plus in prauo opere errauit: tāto ab om̄ipotente dn̄o longius receſſit. Nam ⁊ ꝓdigus fili us qui patrē deſeruit abijt in regionē lon ginquā: in qua porcos pauit: qꝛ vicia nu­triuit. Dent̉ igit̉ alimenta eis etiā qui de longinquo veniūt: qꝛ cōuerſis peccatori­bus doctrine ſancte cibi p̄bendi ſunt: vt in deū vires reparēt: quas in flagitijs ami ſerūt. Qui ſepe a doctoribus tāto neceſſe eſt vt largioribus cibis doctrine ſatient̉: quāto feſſi maioribus vicijs venerūt. Et cū iam cōfiteri ceperint mala que cōmiſe rūt: atqꝫ cōfitendo relinquere ⁊ fletibꝰ pu­nire: neceſſe eſt vt doctores ſancti ꝓ eorū peccatis ſollicite exorēt: quatenus menſe dn̄i carnes oblatiōis portent. Qd̓ quoti­ens agūt: ⁊ in hoc ꝓ alienis peccatis in­terueniūt: ſua ante dei oculos ampliꝰ de tergūt: qꝛ ea ipſa charitate ſe iuſtificāt: qͣ mira pietate ꝓ alienis iniquitatibus ſe in lamētis mactāt. Nec laborioſuꝫ debet eſ ſe doctori ꝓ ꝯuerſis peccatoribus lachry­mas fundere: qn̄ ⁊ ipſe qui oīa creauit hō factus ꝓ noſtris iniqͥtatibus in cruce ſan guinē fudit. Qui viuit ⁊ regnat cū patre in vnitate ſpūſſancti deus: per oīa ⁊cͣ. Explicit Omelia. XXI. Incipit Gmelia. XXII. et vl tima: que exponit litteraꝫ. XL. cap. ab illa parte. Et extra por­tā interiorē ⁊cͣ. vſqꝫ ad finē ca. Acri eloquij myſticos ſenſus ꝓpheta per aſpirationē ſancti ſpiritus prudēter intelligens: dicit. Mirabilia teſtimōia tua ideo ſcrutata eſt anīa mea. p̄s. 118. Qui rurſus ait. Reuela oculos meos: ⁊ cōſi­derabo mirabilia de lege tua. Ibidem. Qui em̄ necdū occulta de apertis intel­ligit: oculos velatos habet. Qui vero iā ītelligit: reuelatos. Et mirabilia de lege dei cōſiderat: qui ſpiritalis lr̄e verba di­