I dīne gr̄e ne amitteret̉ diuinū acceſſit auxiliū: hūane gl̓ie ne amaret̉: hūanū ſucceſſit oppro briū. In vtroqꝫ ꝯſolamini puſillanimes: illic ꝓbate: hīc caſtigate: illinc iuſtificate: hīc emē date. Quaꝝ ꝟo corda īterrogata rn̄dēt nūqͣꝫ ſede bono ꝟginitatꝭ vel viduitatis vel ꝯiugal pudicicie ſuꝑbiſſe: ſꝫ hūilibꝰ ꝯſentiēdo dono dei trēore exultaſſe: nec īuidiſſe cuiqͣꝫ parꝭ excellentiā ſctītatꝭ caſtitatꝭ: ſꝫ hūana laude pꝰ poſita tāto maior d̓ferri ſolet qͣꝫto ē bonū rariꝰ qd̓ exigit laudē optaſſe potiꝰ vt eaꝝ am­plior nūerus eſſꝫ qͣꝫ vt ipſe in paucitate ampli us eminerēt. Nec iſte qͥdē tales ſunt: ſi eaꝝ qͦꝫ aliqͣs barbarica libido ꝯp̄ſſit ꝑmiſſuꝫ eſſe cauſent̉: nec credāt deū iſta negligere: qꝛ ꝑmittit nemo īpune cōmittit. Quedā em̄ veluti pondera malaꝝ cupiditatū occultū diuinū pn̄s iudiciū relaxant̉: manifeſto vlti mo reẜuant̉. Fortaſſis aūt iſte bn̄ ſibi ſunt ꝯſcie: ſe ex iſto caſtitatꝭ bono cor inflatū ex tuliſſe: tn̄ vim hoſtilē in carne perpeſſe ſūt: hēbant aliqͥd latentis infirmitatꝭ: poſſet in ſuꝑbie faſtū ſi hanc hūilitatē in vaſtatiōe illa b euaſiſſent extollib Sicut o morte rapti ſunt ne mali cia mutaret intellectū eorū ita qͥddā ab iſtis vi raptū eſt ne ꝓſperitaſ mutaret mode ſtiā eaꝝ. Utriſqꝫ igit̉ car ne ſua qd̓ turpē nulliꝰ eſſent ꝑpeſſe ꝯtactu: vel ſuꝑbie­bāt: vel ſuꝑbire ſi nec hoſtiū violētia ꝯtrectate eēt: for­ſitan poterāt: ablata ē ca ſtitas ſꝫ hūilitas ꝑſuaſa. Illa tumori occurſū ē īmanen ti: iſtaꝝ occurſū eſt īminēti. Quāqͣꝫ illud ſit tacēdū qͥbuſdā iſta ꝑpeſſe ſunt potuit videri ꝯtinētie bonū ī bonis corꝑalibꝰ deputādū tūc mane reſi nullius libi­dīe corpꝰ attrectaret̉: āt poſitū ī ſolo adiuto dīnitꝰ robore volūtatꝭ: vt ſit ſctm̄ corpus ſpūs: nec tl̓e bonū eſſe qd̓ īuito aīo poſſit au ferri: error eis fortaſſe ſub latꝰ ē. em̄ cogitāt ꝯſcīa deo ẜuierīt: fide incōcuſſa illo ſentiūt ita ſibi ẜui entes eūqꝫ ita īuocātes deſe rere vllo potuerit qͣntū­cūqꝫ illi caſtitas placeat du­bitare pn̄t: vidēt eſſe ꝯſe Sap̄. 9 b Sicut qͥdā morte ⁊cͣ. Hic al ludit aug. illi qd̓ ſcribit̉ ſapīe. iiij. vbi de enoch ſic ſcribit̉. Raptus ē ne malicia mu­taret intellectuꝫ eiꝰ. aut ne fictio deciperet aīaꝫ il liuſ. Ca. XXIX h Abet itaqꝫ oīs familia ⁊c̄. In capl̓o on̄dit beatꝰ aug xp̄iani om̄ino hn̄t aliā ꝯſolatō in aduerſis qͣꝫ infideles qꝛ ad­uerſa cadūt ele ctis in bonū. vel in pn̄ti vl̓ in futura vita vl̓ in vtraqꝫ. Ca. Lx. I naſica il le ſcipio ⁊cͣ In capl̓o aſſi­gnat aug. cām q re īfideles inſul­tauerūt xp̄ianis ꝓpter aduerſa paſſi ſūt tꝑe va­ſtatiōis vrbis et dic̄ fuit qꝛ illi inſultātes vo lebāt male viue­quens nequaqͣꝫ illū fuiſſe ꝑ­miſſuꝝ vt hec acciderēt ſcīs ſuis ſi eo perire poſſꝫ ſcī tas quā ꝯtulit eis diligit in eis. Ca. XXIX. Abet itaqꝫ oīs fami lia ſūmi veri d̓i ſolationē ſuā fallacē nec in ſpe reꝝ mutantiū vl̓ labē tiū ꝯſtitutā: vitāqꝫ etiā ipſaꝫ tꝑalē mīme penitendā: in erudit̉ ad eternā bōiſqꝫ ter­renis tāqͣꝫ ꝑegrina vtit̉ nec capit̉: malis aūt ꝓbatur aut emēdat̉. Illi ꝟo ꝓbitati eiꝰ inſultāt: eiqꝫ dicūt cuꝫ forte in aliqͣ tꝑalia mala d̓uenerit vbi ē d̓s tuꝰ? Ipſi dicāt. Ubi ſūt dij eoꝝ tl̓ia patiāt̉ bus euitādis eos vl̓ colūt vl̓ colēdos ꝯtendūt. iſta rn̄det. Deꝰ meꝰ vbiqꝫ pn̄s ē vbiqꝫ totꝰ: nuſqͣꝫ incluſus poſſit adeſſe ſecretꝰ abeſſe motꝰ. Ille me aduerẜ re­bꝰ exagitat aut merita exa­mīat aut pctā caſtigat: mer­cedēqꝫ mihi eternā tolera tis pie mal̓ tꝑalibꝰ ẜuat. vos aūt eſtis qͥbꝰ loqͥ dignū ſit ſaltē dijs vr̄is: qͣꝫtomagꝭ de d̓o meo terribilis ē ſuꝑ oēs deos qm̄ oēs dij gentiū demonia dn̄s aūt celos fec̄ Inaſica ille Ca. XXX ſcipio qͦndā pōtifex vr̄ viueret quē ſb̓ t̓rore belli pu nici in ſuſcipiēdis phrygijs ſacris: vir optimꝰ q̄reret̉ vniuerſus ſenatꝰ elegit cuiꝰ os fortaſſe auderetꝭ aſp­cere ip̄e vos ab hac īpuden tia cohiberet. Cur afflicti rebꝰ aduerẜde tēꝑibꝰ q̄rimi xp̄ianis niſi qꝛ vr̄am luxuriā cupitꝭ hr̄e ſecurā: ꝑditiſſi­mis moribꝰ remota mole­ſtiaꝝ aſꝑitate diffluere? Ne qꝫ ei ꝓpterea cupitꝭ hr̄e pa­ gn̄e copiaꝝ abūdare: vt his bonis honeſte vtamī ē modeſte ſobrie tꝑant̓ pie ſꝫ vt īfinita varietaſ volupta īſanis effuſiōibꝰ exqͥrat̉. ſcd̓iſqꝫ rebꝰ ea mala oriāt̉ in re īpune vo lebāt iuſtius vi­uere qͣꝫ xp̄iani. et īfideles ſic op tauerunt viuere ſcꝫ iniuſte. ꝓpt̓ amauer̄t ꝓſpe ra odert aduer ſa. ꝓbat augꝰ. ſcipionē naſicaꝫ nolebat ciuita te carthaginem emulā hoſtē vr bis rhome dirui ne pace ſecuri­tate nimia obtē­ta romāi delicijs affluerent. qd̓ ne romanis ꝯtinge ret. iudicauit ex­pediēs cartha go remaeret ī ex­ercitiū romanoꝝ Iſtū ſcipionē vo cattitꝰ liuiꝰ cor­neliū ſcipionē. fuit tꝑe ſcd̓i belli punici adoleſcēs nōdū q̄ſtorius. fi lius ꝟo erat enei ſcipionis ī hy­ſpania interfec­tus fuit durante ſcd̓o bello puni­co eneus fuit patruus ſcipio­nis affricani pͥo­ris deuictis af Psͣ. 95 fricanis bello punico finē īpo ſuit. Circa ꝟo dictū ſcipiōeꝫ na ſicā fac̄ augꝰ. duo. qꝛ pͥº on̄dit q̄nte reputatōis apd̓ rōanos fue rit vt ſic apꝑeat eiꝰ maior auctori tas dein̄ ponit aug. eiꝰ ꝯſilium. Quātuꝫ ꝟo ad vt meliꝰ ītelli gat̉ aug. ſciendū ſicut narrat ti tus liuiꝰ de ſcd̓o bello punico lib̓. ix. tēꝑe ſcd̓i belli punici poſtqͣꝫhā nibal rōanos et italiā multis vi ctorijs attriuerat nec tn̄ de italia recedere volebat ſed eos vexabat