I dīne gr̄e ne amitteret̉ diuinū acceſſit auxiliū: hūane gl̓ie ne amaret̉: hūanū ſucceſſit oppro briū. In vtroqꝫ ꝯſolamini puſillanimes: illic ꝓbate: hīc caſtigate: illinc iuſtificate: hīc emē date. Quaꝝ ꝟo corda īterrogata rn̄dēt nūqͣꝫ ſede bono ꝟginitatꝭ vel viduitatis vel ꝯiugal pudicicie ſuꝑbiſſe: ſꝫ hūilibꝰ ꝯſentiēdo d̓ dono dei cū trēore exultaſſe: nec īuidiſſe cuiqͣꝫ parꝭ excellentiā ſctītatꝭ ⁊ caſtitatꝭ: ſꝫ hūana laude pꝰ poſita q̄ tāto maior d̓ferri ſolet qͣꝫto ē bonū rariꝰ qd̓ exigit laudē optaſſe potiꝰ vt eaꝝ amplior nūerus eſſꝫ qͣꝫ vt ipſe in paucitate ampli us eminerēt. Nec iſte qͥdē q̄ tales ſunt: ſi eaꝝ qͦꝫ aliqͣs barbarica libido ꝯp̄ſſit ꝑmiſſuꝫ hͦ eſſe cauſent̉: nec iō credāt deū iſta negligere: qꝛ ꝑmittit ꝙ nemo īpune cōmittit. Quedā em̄ veluti pondera malaꝝ cupiditatū ⁊ ꝑ occultū diuinū pn̄s iudiciū relaxant̉: ⁊ manifeſto vlti mo reẜuant̉. Fortaſſis aūt iſte q̄ bn̄ ſibi ſunt ꝯſcie: nō ſe ex iſto caſtitatꝭ bono cor inflatū ex tuliſſe: ⁊ tn̄ vim hoſtilē in carne perpeſſe ſūt: hēbant aliqͥd latentis infirmitatꝭ: qͥ poſſet in ſuꝑbie faſtū ſi hanc hūilitatē in vaſtatiōe illa b euaſiſſent extollib Sicut gͦ o dā morte rapti ſunt ne mali cia mutaret intellectū eorū ita qͥddā ab iſtis vi raptū eſt ne ꝓſperitaſ mutaret mode ſtiā eaꝝ. Utriſqꝫ igit̉ q̄ d̓ car ne ſua qd̓ turpē nulliꝰ eſſent ꝑpeſſe ꝯtactu: vel iā ſuꝑbiebāt: vel ſuꝑbire ſi nec hoſtiū violētia ꝯtrectate eēt: forſitan poterāt: nō ablata ē ca ſtitas ſꝫ hūilitas ꝑſuaſa. Illa rū tumori occurſū ē īmanen ti: iſtaꝝ occurſū eſt īminēti. Quāqͣꝫ ⁊ illud nō ſit tacēdū ꝙ qͥbuſdā q̄ iſta ꝑpeſſe ſunt potuit videri ꝯtinētie bonū ī bonis corꝑalibꝰ deputādū ⁊ tūc mane reſi nullius libidīe corpꝰ attrectaret̉: nō āt eē poſitū ī ſolo adiuto dīnitꝰ robore volūtatꝭ: vt ſit ſctm̄ ⁊ corpus ⁊ ſpūs: nec tl̓e bonū eſſe qd̓ īuito aīo nō poſſit au ferri: qͥ error eis fortaſſe ſub latꝰ ē. Cū em̄ cogitāt qͣ ꝯſcīa deo ẜuierīt: ⁊ fide incōcuſſa nō d̓ illo ſentiūt ꝙ ita ſibi ẜui entes eūqꝫ ita īuocātes deſe rere vllo mō potuerit qͣntūcūqꝫ illi caſtitas placeat dubitare nō pn̄t: vidēt eſſe ꝯſe Sap̄. 9 b Sicut gͦ qͥdā morte ⁊cͣ. Hic al ludit aug. illi qd̓ ſcribit̉ ſapīe. iiij. vbi de enoch ſic ſcribit̉. Raptus ē ne malicia mutaret intellectuꝫ eiꝰ. aut ne fictio deciperet aīaꝫ il liuſ. Ca. XXIX h Abet itaqꝫ oīs familia ⁊c̄. In hͦ capl̓o on̄dit beatꝰ aug ꝙ xp̄iani om̄ino hn̄t aliā ꝯſolatō nē in aduerſis qͣꝫ infideles qꝛ aduerſa cadūt ele ctis in bonū. ⁊ hͦ vel in pn̄ti vl̓ in futura vita vl̓ in vtraqꝫ. Ca. Lx. I naſica il le ſcipio ⁊cͣ In hͦ capl̓o aſſignat aug. cām q re īfideles inſultauerūt xp̄ianis ꝓpter aduerſa q̄ paſſi ſūt tꝑe vaſtatiōis vrbis et dic̄ ꝙ cā fuit qꝛ illi inſultātes vo lebāt male viuequens nequaqͣꝫ illū fuiſſe ꝑmiſſuꝝ vt hec acciderēt ſcīs ſuis ſi eo mō perire poſſꝫ ſcī tas quā ꝯtulit eis ⁊ diligit in eis. Ca. XXIX. Abet itaqꝫ oīs fami lia ſūmi ⁊ veri d̓i cō ſolationē ſuā nō fallacē nec in ſpe reꝝ mutantiū vl̓ labē tiū ꝯſtitutā: vitāqꝫ etiā ipſaꝫ tꝑalē mīme penitendā: in qͣ erudit̉ ad eternā bōiſqꝫ terrenis tāqͣꝫ ꝑegrina vtit̉ nec capit̉: malis aūt ꝓbatur aut emēdat̉. Illi ꝟo qͥ ꝓbitati eiꝰ inſultāt: eiqꝫ dicūt cuꝫ forte in aliqͣ tꝑalia mala d̓uenerit vbi ē d̓s tuꝰ? Ipſi dicāt. Ubi ſūt dij eoꝝ cū tl̓ia patiāt̉ ꝓ qͥ bus euitādis eos vl̓ colūt vl̓ colēdos eē ꝯtendūt. Nā iſta rn̄det. Deꝰ meꝰ vbiqꝫ pn̄s ē vbiqꝫ totꝰ: nuſqͣꝫ incluſus qͥ poſſit adeſſe ſecretꝰ abeſſe n̄ motꝰ. Ille cū me aduerẜ rebꝰ exagitat aut merita examīat aut pctā caſtigat: mercedēqꝫ mihi eternā ꝓ tolera tis pie mal̓ tꝑalibꝰ ẜuat. vos aūt qͥ eſtis cū qͥbꝰ loqͥ dignū ſit ſaltē d̓ dijs vr̄is: qͣꝫtomagꝭ de d̓o meo qͥ terribilis ē ſuꝑ oēs deos qm̄ oēs dij gentiū demonia dn̄s aūt celos fec̄ Inaſica ille Ca. XXX ſcipio qͦndā pōtifex vr̄ viueret quē ſb̓ t̓rore belli pu nici in ſuſcipiēdis phrygijs ſacris: cū vir optimꝰ q̄reret̉ vniuerſus ſenatꝰ elegit cuiꝰ os fortaſſe nō auderetꝭ aſpcere ip̄e vos ab hac īpuden tia cohiberet. Cur eī afflicti rebꝰ aduerẜde tēꝑibꝰ q̄rimi xp̄ianis niſi qꝛ vr̄am luxuriā cupitꝭ hr̄e ſecurā: ⁊ ꝑditiſſimis moribꝰ remota oī moleſtiaꝝ aſꝑitate diffluere? Ne qꝫ ei ꝓpterea cupitꝭ hr̄e pacē ⁊ oī gn̄e copiaꝝ abūdare: vt his bonis honeſte vtamī hͦ ē modeſte ſobrie tꝑant̓ pie ſꝫ vt īfinita varietaſ volupta tū īſanis effuſiōibꝰ exqͥrat̉. ſcd̓iſqꝫ rebꝰ ea mala oriāt̉ in re īpune ⁊ nō vo lebāt iuſtius viuere qͣꝫ xp̄iani. et ꝙ īfideles ſic op tauerunt viuere ſcꝫ iniuſte. ⁊ ꝓpt̓ hͦ amauer̄t ꝓſpe ra ⁊ odert aduer ſa. ꝓbat augꝰ. ꝑ ſcipionē naſicaꝫ qͥ nolebat ciuita te carthaginem emulā ⁊ hoſtē vr bis rhome dirui ne pace ⁊ ſecuritate nimia obtēta romāi delicijs affluerent. qd̓ ne romanis ꝯtinge ret. iudicauit expediēs ꝙ cartha go remaeret ī exercitiū romanoꝝ Iſtū ſcipionē vo cattitꝰ liuiꝰ corneliū ſcipionē. ⁊ fuit tꝑe ſcd̓i belli punici adoleſcēs nōdū q̄ſtorius. fi lius ꝟo erat enei ſcipionis qͥ ī hyſpania interfectus fuit durante ſcd̓o bello punico qͥ eneus fuit patruus ſcipionis affricani pͥoris qͥ deuictis af Psͣ. 95 fricanis 2º bello punico finē īpo ſuit. Circa ꝟo p̄ dictū ſcipiōeꝫ na ſicā fac̄ h̓ augꝰ. duo. qꝛ pͥº on̄dit q̄nte reputatōis apd̓ rōanos fue rit vt ſic apꝑeat eiꝰ maior auctori tas ⁊ dein̄ ponit aug. eiꝰ ꝯſilium. Quātuꝫ ꝟo ad pͥ mū vt meliꝰ ītelli gat̉ aug. ſciendū ꝙ ſicut narrat ti tus liuiꝰ de ſcd̓o bello punico lib̓. ix. tēꝑe ſcd̓i belli punici poſtqͣꝫhā nibal rōanos et italiā multis vi ctorijs attriuerat nec tn̄ de italia recedere volebat ſed eos vexabat