Seite
Liber inimicos fluctibꝰ in ſe redeuntibꝰ obruit. Nec conſecrauerunt aliquam deaꝫ mannam quā do de celo manna ſumpſerunt: nec quando ſi tientibus aquā percuſſa petra profudit nym­Exod̓. i7. phas lymphaſqꝫ coluerunt. Sine inſanis ſa­cris: martis ⁊ bellone bellageſſerunt: ⁊ ſine vi ctoria quidem non vicerunt: non eam tamen deam ſed dei ſui munus habuerunt. Sine ſe­gētia ſegētes: ſine bobona boues: mella ſine mellona: poma ſine pomona. Et prorſus om­nia pro quibus tante falſorum deorum turbe romani ſupplicandum putauerunt: ab vno ve ro deo multo felicius acceperunt Et ſi non in eum peccaſſent impia curioſitate: tanqͣꝫ magi cis artibus ſeducti ad alienos deos: ⁊ ad ido la defluendo: ⁊ poſtremo chriſtum occidēdo: in eodem regno ⁊ ſi non ſpatioſiore tamen fe­liciore manſiſſent. Et nunc ꝙ per omnes fere terras genteſqꝫ diſperſi ſunt: illius vnius veri dei prouidentia eſt: vt ꝙ deorum falſorum vſ­qꝫ quaqꝫ ſimulacra. are. luci. templa. euertun­tur: ⁊ ſacrificia prohibentur? de codicibus eo­rum probetur: quemadmodum hoc fuerit tā­to ante prophetatum: ne forte cum legeretur in noſtris a nobis putaretur eſſe confictum. Iam quod ſequitur in volumine ſequenti vi dendum eſt. et hic dandus huius prolixitatis modus. Explicitus eſt liber quartus. Incipiunt capitula libri quinti. j Cauſam romani imperij oīmqꝫ regno rum nec fortuitā eſſe nec inſtellaruꝫ poſitione cōſiſtere. ij De geminorum ſimili diſſimiliqꝫ vali­tudine. iij De augmento quod ex rota figuli ni­gidius mathematicus aſſumpſit ī q̄­ſtione geminorum. iiij De eſau ⁊ iacob geminis multum in­ter ſe morum ⁊ actionum qualitate diſparibus: v Quibus modis conuincantur mathe­matici vanam ſcientiam profiteri. vj De geminis diſparis ſexus. vij De electione diei quo vxor ducitur: quoue in agro aliquid plātatur aut feritur. viij De his qui non aſtrorum poſitionem: ſed connexionem cauſarū ex dei vo luntate pendentem fati nomine ap­pellant. ix De preſentia dei ⁊ libera hominis vo­luntate contra ciceronis definitio­nem. x An voluntatibus hominum aliquado minet̉ neceſſitas. xj De vniuerſali prouidentia dei cuiꝰ le­gibus om̄ia continentur. xij Quibus moribus antiqui romani me ruerunt vt deus verus quamuis nō eum colerent eorum augeret impe­rium. xiij De amore laudis qui cum ſit vicium: ob hoc virtus putatur: quia per ipſū vicia maiora cohibent̉. xiiij De reſecando amore laudis humane: quoniam iuſtorum gloria omnis in deo ſit. xv De mercede temporali quā deus red didit bonis moribꝰ romanoꝝ. xvj De mercede ſctōꝝ ciuiū ciuitatꝭ eter­ne qͥbus vtilia ſunt romanoꝝ exem­pla virtutū. xvij Quo fructu romani bella geſſerint et quantum his quos vicere contule­rint. xviij Ꝙͣ alieni a iactantia debeāt eſſe chri­ſtiani ſi aliquid fecerint pro dilectio­ne eterne patrie: cum tanta romani geſſerint pro humana gloria ⁊ ciui­tate terrena. xix Quomodo inter ſe differant cupidi­tas glorie ⁊ cupiditas dominationis xx Tam turpiter ſeruire virtutes huma ne glorie qͣꝫ corporis voluptati. xxj Romanum regnum a deo vero eſſe diſpoſitum a quo eſt omnis poteſtas ⁊ cuius prouidentia reguntur vni­uerſa. xxij Tempora exituſqꝫ belloꝝ ex dei pen­dere iudicio. xxiij De bello in quo rhadagaiſus gotho­rum demonum cultor vno die cū in­gentibus copijs ſuis victus eſt. xxiiij Que ſit chriſtianorum imperatorum ⁊ qͣꝫ vera felicitas xxx De proſperitatibus quas conſtanti­nō imperatori chriſtiano deus con­tulit. xxvj De fide et pietate theodoſij auguſti. xxvij Contra īnuidos inuectio auguſtini qͥ ſcripſerunt contra editos iam libros Incipit liber quintus. Capitulum. I.