Seite
Liber g hērculesᵍ ⁊ eſculapiꝰʰ ⁊ libe­hͦ ſemele natꝰˡ ⁊ tyndaride fra i tresᵏ ⁊ ſi quos alios ex mor­k talibus pro dijs habent: ſed ipſi etiam maiores gentium dij quos cicero in tuſculanis tacitis nominibus videt̉ at­tingere. Iuppit̓. iuno. ſatur­nus. vulcanꝰ veſta: ⁊ alij plu rimiˡ quos varro conatur ad mundi partes ſiue elementa tranſferre homines fuiſſe­duntur. Timens em̄ ⁊ ille q̄ ſi reuelata myſteria: petens admonet alexandrum: vt cū ea matri conſcripta inſinua­uerit: flammis iubeat cōcre mari. Non ſolum ergo iſta q̄ due theologie continent: fa buloſa ſcilicet ⁊ ciuilis plato nicis philoſophis cedant: verum deum ⁊ reruꝫ aucte rem: ⁊ veritatis illuſtratorē ⁊ beatitudinis largitorem e­m ſe dixeruntᵐ Sed alij quoqꝫ philoſophi qui corporalia na ture principia corpori dedi­tis mentibus opinati ſunt cedant his tantis ⁊ tanti dei cognitoribus veris: vt tha­les in hūore: anaximenes in aere ftoiciin igne: epicureꝰ ī atomis: hoc eſt minutiſſimis corpuſculis que nec diuidi: nec ſentiri queunt. Et quicū qꝫ alij quorum enumeratio­ni immorari non eſt nec eſſe ſiue ſimplicia: ſiue coniuncta corpora: ſiue vita carentia: ſi ue viuentia. ſed tamē corpo­ra: cauſam principiumqꝫ re­rum eſſe dixerunt. Nam qui dam eorum a rebus non vi­uis res viuas fieri poſſe cre diderunt: ſicut epicurei. qui dam vero a viuente queda­viuentia quedam non viuē­tia: ſed tamen a corpore cor­porea. Nam ſtoici ignem: id eſt corpus vnum ex his quat tuor elementis quibus viſi­bilis mundus hic conſtat: et viuentem ⁊ ſapientem ⁊ ipſi us mundi fabricatorem atq ra oꝑa q̄ geſſit ꝓ 5 deo habitꝰ ē Sci 1 endū tn̄ ꝙ multi fuerūt hercules. ẜm augꝰ. infra li. xviij. cap̄. xij. De hercule vero di­cit ariſtoteles li­d̓ problematibꝰ ſic Quicūqꝫ exce­lētes fuerūt viri aūt ẜm phiſicam aut politicā aut poeſiꝫ. aut artes vocant̉ melā cho lici. etem̄ herculeſ fuit illiꝰ nature. ⁊ occupāt̉ ab egri tudībꝰ q̄ ſūt a ni gra colera iō egri tudinē epilētico rū ab hercule de noīant ātiqͥ ſacꝫ morbū ⁊ hercl̓eu g Et eſculapi ⁊cͣ. de qͦ. sͣ. dictū ē li. iij. ca. xvij. h Et lib̓ ſeme le ⁊cͣ. i. bacchꝰ qui­fuit etiā theban ⁊ vſqꝫ ad fines ī die penetrauit et docuit īdos viteſ colere ⁊ facere vt nū ꝓpt̓ qd̓ deꝰ vi­ni dictꝰ eſt. h̓ fin­git̉ fuiſſe filiuſ io uis ex ſemele. Fu erūt tn̄ multi libe ri prēs ẜm augꝰ īfra li. xviij. c. xij. i Et tyndaride frēs. id ē caſtor ⁊ pollux qͥ fuer̄t fi­lij lede vxoris tyn dari. qͦꝝ ſoror fu it helena. cuiꝰ ra­ptus fuit cā bell troiani. fingunt̉ aūt fuiſſe filij io uis exleda ẜꝫ vnā fabulā. ẜm aliaꝫ ꝟo fabulā helēs ⁊ pollux fuer̄t fi lij iouis ⁊ īmorta les. Caſtor ꝟo fu it filiꝰ tyndari et mortal̓ cuiꝰ mor tē fr̄ ſuꝰ ſua mor te redēit. Hi duo ẜm hiſtoriā verā cū audiſſēt ſororē ſuā raptā ab ale­omnium que ſunt in eo: eū qꝫ omnino ignem deum eſſe putaueruntⁿ Hi ⁊ ceteri ſimi n les eorum: id ſolum cogita re potuerunt: quod cum eis corda eorum obſtricta car­nis ſenſibus fabulata ſunt in ſe quippe habebāt quod ū videbant: ⁊ apud ſe imagīa bantur quod foris viderant etiam quando non videbāt ſed tantummodo cogitabāt hoc autem in conſpectu tal cogitationis iam non eſt cor pus: ſed ſimilitudo corporis illud autem vnde videtur in animo hec ſimilitudo corpo ris nec corpus eſt nec ſimili tudo corporis: ⁊ vnde vide­tur atqꝫ vtrum pul chra an deformis ſit iudicatur: profe cto eſt melius qͣꝫ ipſa que iu dicatur. Hec mens hominis ⁊ ipſa rationalis anime natu ra eſt: que vtiqꝫ corpus non ē ſi iam illa corporis ſimilitu do cum in animo cogitantis aſpicitur atqꝫ iudicatur: nec ipſa corpus eſt. Non eſt er­go nec terra: nec aqua: nec aer: nec ignis: quibus quat tuor corporibus que dicun­tur quattuor elementa: mū dum corꝑoreum videmus eſſe compactum. Porro ſi noſter animus corpus non eſt: quomodo deus creator animi corpus eſt? Cedant ergo et iſti vt dictum eſt pla tonicis: cedant et illi quos quidem puduit dicere deuꝫ corpus eſſe. veruntamen e­iuſdem nature cuius ille eſt animos noſtros eſſe putaue runt. Ita non eos mouit tā ta mutabilitas anime: qua­dei nature tribuere nefas eſt. Sed dicunt corpore mu tatur anime natura: naꝫ per ſeipſam incommutabilis eſt Poterant iſti dicere cor­pore aliquo vulneratur. na per ſeipſam inuulnerabilis eſt. Prorſus quod mutari rādro filio pͥami īſecuti eū ſunt na uigio ſꝫ cū in por tu qͦdā ſoluiſſens nauigiū nuſqͣꝫ cō paruerūt. vn̄ cre ditū fuit eoſ fuiſ ſe inter deos trā­latos. K Ej ſi qͦs alios ⁊cͣ De alijs ꝟo dijs ma ioribꝰ.ſ. ioue qͦn. dā rege crete ⁊ iu none q̄ deſamo ī ſula oriūda fuit ⁊ alijs deqͥbꝰ tra ctat cicero de tu ſculāis qōnibꝰ. h̓ facit mentōꝫ au guſ. dictūc̄. sͣ. in multis libris. l Quos varro ⁊c̄. Quō ꝟo var ro. conat̉ eos ad ꝑtes md̓i referre pꝫ ſuꝑiꝰli. vj. ⁊. vij. m Sed alij qͦꝫ ph̓i. ⁊c̄. pre fert augꝰ. doctri naꝫ ꝑlatōicoꝝ de deo theologie ali orū ph̓oꝝ natura li. ⁊ facit duo. nā pͥmo oſtēdit quō alij ph̓i a philo­ſophis platoni cis diſcrepāt po nentes deū corpꝰ eſſe. ⁊ pꝫ ſatis in lr̄a. Secūdo ibi n Hi ⁊ ceter ſil̓es ⁊c̄. oſtendit eoꝝ cecitatem ⁊ ignorantiā. ⁊ fac̄ etiā hic duo. qꝛ i mo reprobat ge­oneralit̓ oēs qͥ po nūt deuꝫ eſſe co­pus. ſcd̓o ſpālit eos qui poſuer̄t deum non eē cor pus ſed eiuſdem nature cum ani­ma humana ibi. o Cedant ⁊ illi ⁊c̄. Et eſt ſciēdū ꝙ iſtorum erant duo genera vt pꝫ ꝑ iſid̓. li. viij. ety mologiarum. qd̓ etiā augꝰ h̓ innui­nā quidā poſue runt aīm in hoī­