VIII oīm rationū cognouerit vel crediderit: diſſerendo ex plicare longū eſſe arbitror temere eſſe affirmandū arbitrorᶜ em̄ mgr̄i ſui ſo­cratis quē facit in ſuis volu­minibꝰ diſputantē notiſſimū morē diſſil̓ande ſcīe vel opi­niōis ſue ẜuar̄ affectat: qꝛ il li ip̄e mos placuit: factum eſt vt etiā ip̄iꝰ platonis de reb magnis ſnīe facile ꝑſpici poſſint. Ex his tamē apud eum leguntur: ſiue que dixit ſiue que ab alijs dicta nar rauit atqꝫ conſcripſit: que ſi­bi placita viderentur: que­dam cōmemorari huic opo ri inſeri oportet a nobis vel vbi ſuffragat̉ religioni vere: quaꝫ fides noſtra ſuſcipit ac defendit: vel vbi ei videtur eſſe contrarius: quantum ad iſtam de vno deo plu­ribus ꝑtinet queſtionē: queꝫ ꝓpter vitam que poſt mortē futura eſt veraciter beatā co lendum eſſe catholice religi onis aſſerit diſciplīa. Fortaſ ſis em̄ qui platonem ceteris philoſophis gentium longe recteqꝫ p̄latum acutius atqꝫ veracius intellexiſſe atqꝫ ſe­cuti eſſe fama celebriore lau dant̉. aliquid tale de deo ſen tiunt vt in illo inueniat̉ ſubſiſtendi: ratio intelligē­di: ordo viuendi. Quoruꝫ triū vnum ad naturalē: altē rum ad rōnalem. tertiuꝫ ad moralē ꝑtē intelligit̉ ꝑtinere Si em̄ ita creatꝰ ē: vt id qd̓ in eo p̄cellit attingat ad il lud qd̓ cuncta p̄cellit.i. vnuꝫ veꝝ optimū deū ſine nulla natura ſubſiſtit: nulla doctri na inſtruit: nullus vſus expe dit ip̄e q̄rat̉ vbi nobis oīa ſūt ſecura. ip̄e cernat̉ vbi nobis certa ſunt oīa ip̄e diligat̉ vbi nobis recta ſunt oīa. Ca. I plato dei huiꝰ imitatorē: cognito : amatorē dixit ꝓlogo biblie di­cēs. ſic plato egy ptū architā ta rentinū eandēqꝫ orā italie qͦndā magna grecia di cebat̉ laborioſiſſi me ꝑagrauit ⁊cͣ. c em̄ mgr̄i ⁊cͣ. Quātū ꝟo ad modū tradēdi ſci entiā ſuā ſciendū ī libris ſuis ſꝑ introduxit ſocra vl̓ alios loquē tes nunqͣꝫ ſeip̄ꝫ qͥd ip̄emet de his tractat ſen ſerit. ē facile ſcire ex libris ſuiſ Et ſil̓r ſic̄ dic̄ he linādus ꝯſuetu­do ſua fuit libroſ ſuoſ ītitulare noī bꝰ mgr̄oꝝ ſuoꝝ eoruꝫ qui mgr̄os ſuos docuerunt. hinc ſunt libri ci appellati. thimeꝰ phedon. gorgias pythagoras. Ce tera huiꝰ ca. ſatis patent Ca. V. a Igͦ plato. ⁊c̄ In ca ꝑi. b. augꝰ. īcipit ꝑferre ph̓os pla tōicos ph̓is alijs on̄dēs eos excel­lere in ſcīa natu­rali. ſpecialit̓ ī cipit in ca. p̄fer re doctrinā plato nicā de deo oībus theologijs hoīm fidē xp̄i hn̄tiū fac̄ in ca. duo qꝛ pͥmo p̄fert eam theologie fabulo ſe ſeu theatrice. ctiā theologie ci uili. quaꝝ vtraqꝫ ſuꝑius in duob libris p̄cedentibꝰ eſt reprobata vbi doctrina varro nis fere totū r. probata eſt b Et ea que nu ma ⁊c̄. De libris nume pompilij qͦs de dijs ſcpͥſe­rat ſepultis ſapientē: cuius ꝑticipatōe ſit btūs: quid opus eſt diſcute­re ceteros: quorum nulli no bis qͣꝫ iſte ꝓpius acceſſerunt Cedat eis igit̉ non ſoluꝫ the ologia illa fabuloſa deoꝝ cri minibus oblectans animos impiorum: nec ſolum etiam illa ciuilis vbi impuri demo­nes terreſtribus gaudijs de ditos populos deorū nomīe ſeducētes hūanos errores tanqͣꝫ ſuos diuinos honores habere voluerūt: vbi ad ſpe ctandos ſuoꝝ criininum lu­dos: cultores ſuos tanqͣꝫ ſue vanitatis admīſtratores ha buerunt: vbi eos ad ſuum cultū ſtudijs immūdiſſimis alios excitantes: ſibi dele­ctabiliores ludos ipſis ſpe ctatoribus exhibentes. Ubi ſi qua velut honeſta gerun­tur in templis coniuncta ſibi theatrorum obſcenitate tur pantur: quecunqꝫ turpia geruntur in theatris compa rata ſibi temploruꝫ feditate laudantur. Et ea que varro ex his ſacris quaſi ad celum terram rerumqꝫ mortaliuꝫ ſemina actus interp̄tatus eſt: quia nec ip̄a illis ritibus ſignificant̉: que ip̄e inſinua­re conatur: ideo veritas co nantem non ſequitur. Et fi ipſa eſſent: tamen anime ra tionali ea que infra illam na ture ordine cōſtituta ſunt deo ſuo colēda eēt: nec ſibi p̄ferre debuit tāqͣꝫ deos eas res qͥbus ip̄am p̄tulit ve rus deꝰb⁊ ea numa pompi lius reuera ad ſacra eiuſmōi ꝑtinētia ſecū ſepeliēdo cura uit abſcondi: aratro eruta ſenatꝰ iuſſit incēdi. In eo ge nere ſunt etiā illa(vt aliqͥd nūa mitiꝰ ſuſpicemur q̄ʳ ale xāder macedo ſcribit ad ma trē ſibi a magno ātiſtite facro egyptiorū qͦdā leone pa­ d tefacta. Ubi picꝰ faunꝰ e º eneasᵗ romulusᶠ vel etiā buſtis poſtmodū dictū ē libro. vij. ca. xxxiiij. xxxv c Alexander macedo ⁊cͣ. In epl̓a alexādri fit mentio de fauno pico. de quibꝰ. s. li. j. ca. iiij. dixi d Et eneas ⁊cͣ. Itē fit in ea men tio enea tiſ liuiꝰ vrbis ori­gine lib̓.. dicit apud fluuiū mi­nuchiū deo co lit̉. quē incole de um indigetē vo­cant.i. iouē ho mine. factū. nam dij indigetes vo­cant̉ dij de hoībꝰ facti. de cuiꝰ dei­ficatōe fac̄ augꝰ. infra li. xviij. ca. xix. mentionem. e Et romulus ⁊c̄. Item de romu lo de quo deifica to dictū eſt.. li. ij. ca. xv. f Uel etiā her. ⁊cͣ. Itē de hercu le fuit thebanꝰ de thebis ſo cijs ſuis trāſiuit in hiſpaniā. hiſpania reuer teret̉ vt veniret ad loca illa italie vbi euāder eo tē­pore habitauit in terfecto caco qui boues ſuos fura tus fuit. ſicut nar rat titꝰ liuiꝰ vrb̓ origine li. j. euan der filiū iouis ſalutat di. mr̄em b ſuā que carmētis vocabat̉ veridi­cam interp̄tem deorū ceciniſſe q eſſet aucturꝰ nūe rum celeſtiū. ibi­qꝫ ſtatim dedica c ta eſt ara herculi vbi poſtmodum ſacra herculis a romanis celebra ta ſunt. apud ali as gentes etiā ꝓ­ſpter ſtrēnua mi