XVII ciet ppl̓m ſuū a pctīs eoꝝ. In qͦꝝ pc tōꝝ remiſſi onē qm̄ ſanguis eiꝰ effuſus ē: vtiqꝫ oꝑtuit euꝫ 67. de hac vita exitꝰ alios hr̄e qͣꝫ mortis. dcm̄ eēt: Deꝰ nr̄ deꝰ ſaluos faciēdi: ꝯtinuo ſubiūctū ē. Et dn̄i dn̄i exitꝰ mortis: vt on̄deret̉ moriēdo ſaluos facturꝰ. Sꝫ mirando dictū ē: dn̄i: qͣꝫ diceret̉. Talis ē iſta vita mortaliū: vt nec ip̄e dn̄s alit̓ ab illa exiret: niſi mortē. Ca. XIX Ed vt iudei manifeſtis huiꝰ ꝓphetie teſtimonijs: etiārebꝰ ad effectū claꝝ certūqꝫ ꝑductis oīno non credāt: ꝓfe­cto in eis illud implet̉ qd̓ in eo pſalmo hūc ſe quit̉ ſcpͥtū ē. em̄ illic ex ꝑſona xp̄i ad eiꝰ paſſionē ꝑtinēt ꝓphetice dicerent̉: cōmēoratū 68. ē qd̓ in euāgelio patuit. Dederūt in eſcā meaꝫ fel: in ſiti mea potū mihi dederunt acetū. Et velut poſt tale ꝯuiuiū epulaſqꝫ ſibi huiuſcemo­di exhibitas mox ītulit Fiat mēſa eoꝝ corā ip̄is in muſcipulā: in retributionē in ſcādalū: ob ſcurent̉ oculi eoꝝ ne videāt: dorſū eoꝝ ſemꝑ incurua: cet̓a: optādo ſūt dicta: ſꝫ optan­di ſpē ꝓphetādo p̄dicta. Quid mirū ſi mani feſta vident: qͦꝝ oculi ſūt obſcurati ne vide­ant? Quid mirū ſi celeſtia ſuſcipiūt: vt in terrena ſint ꝓni dorſū eoꝝ ſꝑ incuruū ē? His ꝟbis trāſlatis a corꝑe vitia ſignificant̉ animoꝝ Iſta de pſalmis ē de ꝓphetia regis dauid ſatꝭ dicta ſint: vt aliqͥs modꝰ ſit. Ignoſcāt aūt hec legūt: cūcta illa nouer̄t: de his fortaſſe fir­miora me p̄termiſiſſe vel intelligunt vel exiſti­māt non querantur. Ca. XX Egnauit aūt dauid in terrena hierl̓em: filiꝰ celeſtis hierl̓m: dīno multū teſtimo nio p̄dicatꝰ. qꝛ delicta eiꝰ tāta pietate ſuꝑata ſūt ſaluberrimā penitēdi hūilitatē: vt ꝓrſus inter eos ſit: de quibꝰ ip̄e ait. Btī qͦꝝ remiſſe ſt̓ iniqͥtates: qͦꝝ tecta ſūt pctā. Poſt hūc regna­uit eidē ppl̓o vniu̓ſo ſalomon eiꝰ filiꝰ: vt ſupra dictū ē: pr̄e ſuo viuēte cepit regnare. Hic bōis initijs: malos exitꝰ habuit. Quippe ſecūde res ſapientiū aīos fatigāt: magis huic obfuerūt qͣꝫ ꝓfuit ip̄a ſapīa: etiā nūc deinceps mēorabi lis: tūc lōge lateqꝫ laudata. Proph̓aſſe etiaꝫ ip̄e reꝑit̉ in ſuis librꝭ: tres recepti ſūt ī aucͣta canonicā: ꝓuerbia: eccleſiaſtes: canticūcā­ticoꝝ Alij ꝟo duo qͦꝝ vnꝰ ſapīa: alter eccl̓iaſtic d̓r: ꝓpt̓ eloquij nōnullā ſimilitudinē vt ſalomo nis dicant̉ obtinuit ꝯſuetudo. aūt ip̄iꝰ dubitāt doctiores: eos tn̄ in aucͣtē maxīe occidē talis antiqͥtus recepit eccl̓ia: qͦꝝ in vno appel lat̉ ſapīa ſalomōis: paſſio xp̄i aꝑtiſſime ꝓpheta tur. Impij qͥppe int̓fectiores eiꝰ cōmēorant̉ di­cētes. Circūueniamꝰ iuſtū qm̄ inſuauis ē nob̓: ꝯap̄. 2. ꝯtrariꝰ ē oꝑibus nr̄is: improꝑat nob̓ pctā le­gis: īfamat ī nos pctā diſciplīe nr̄e Promittit ſcīam dei ſe hr̄e: filiū dei ſe noīat. Factꝰ ē nob̓ in traductionē cogitationū nr̄aꝝ. Grauis etiā nobis ē ad videndū qm̄ diſſimilis ē alijs vita il­liꝰ: īmutate vie eiꝰ. Tāqͣꝫ nugaces eſtimati ſu mus ab illo abſtinet ſe a vijs nr̄is qͣſi ab īmūdi cijs. Prefert nouiſſima iuſtoꝝ: gloriat̉ patrē ſe deū hr̄e. Uideamꝰ ſi ẜmōes illiꝰ veri ſint: et tēptemꝰ vētura ſūt illi: ſciemꝰ erūt nouiſſi ma illiꝰ. Si em̄ iuſtꝰ ē filiꝰ dei ſuſcipiet illū: et li­berabit de manu ꝯtrarioꝝ. Cōtumelia tor Sap̄. 2. mēto int̓rogemꝰ illū: vt ſciamꝰ reuerentiā illiꝰ: ꝓbemꝰ patiētiā ip̄iꝰ. Morte turpiſſima cōdē­nemus illū: erit em̄ ei reſpectꝰ in ẜmōibꝰ illius. Hec cogitauerūt errauerūt: excecauit em̄ il­los malicia ip̄oꝝ. In eccleſiaſtico aūt fides gen tiū futura p̄dicit̉ iſto. Miſerere nr̄i dn̄ator Ecci..36. deꝰ oīm: īmitte timorē tuū ſuꝑ oēs gentes: ex tolle manū tuā ſuꝑ gētes alienas: videāt po­tētiā tuā: vt ſic̄ corā illis ſanctificatꝰ es in nobis ita corā nob̓ magnificeris in illis: agnoſcāt te ẜm qd̓ nos agnouimꝰ te: qꝛ ē deꝰ p̄ter te do mīe. hāc ſub optādi p̄cādi ſpē ꝓphetiā ieſū xp̄m videmꝰ īpletā: ſꝫ adu̓ſus ꝯtradictores non tāta aucͣte ꝓferunt̉: ſcpͥta ſūt in canonē iu deoꝝ. In tribꝰ ꝟo illis qͦs falomōis ꝯſtat iu­dei canonicos hn̄t: vt on̄dat̉ ad xp̄m eccl̓iam ꝑtinere qd̓ in eis eiuſmodi reꝑit̉ oꝑoſa diſputa tio ncc̄aria ē: nos vltra qͣꝫ oꝑtet ſi nūc adhibe atur extēdit. Tamē qd̓ in ꝓuerbijs legit̉ viros Proū. j. ipios dixiſſe. Abſcōdamꝰ in t̓ra virū iuſtū iniu ſte: abſorbeamꝰ ꝟo tāqͣꝫ infernꝰ viuētē: au­feramꝰ eiꝰ mēoriā de t̓ra: poſſeſſionē eiꝰ p̄cioſā app̄hendamꝰ: ita obſcurū ē vt de xp̄o poſ­ſeſſione eiꝰ eccl̓ia ſine laborioſa expoſitiōe poſſit ītelligi: tale qͥppe aliqͥd etiā dn̄s ipſe ieſus euāgelicā ꝑabolam on̄dit dixiſſe malos colo­nos. Hic ē em̄ heres: venite occidamꝰ: nr̄a Mat. 2j. erit hereditas. Itēqꝫ illud in eodē libro qd̓ iam an̄ ꝑſtrinximꝰ ageremꝰ d̓ſterili peꝑit ſeptē niſi de xp̄o et eccl̓ia mox vt fuerit p̄nūciatū ꝯſueuit intelligi ab eis: xp̄m ſapīaꝫ dei eſſe no uerūt. Sapīa edificauit ſibi domū: ſuffulſit co Prou̓.9. lūnas ſeptē: īmolauit ſuas victimas: miſcuit in cratere vinū ſuū parauit menſam ſuā. Miſit ſeruos ſuos cōuocās excellēti p̄dicatiōe ad cratherē dicēs. Quis eſt inſipiens diuertat ad me. et īoꝑibꝰ ſēſu dixit. Uēite māducate pa nibꝰ meis: bibite vinum qd̓ miſcui vobis. Hic certe agnoſcimꝰ dei ſapīam: ē ꝟbū pr̄i coeter : in vtero virginali domuꝫ ſibi ediſſcaſſe cor­pus hūanū: huic tāqͣꝫ capiti mēbra eccl̓iam ſb̓ iūxiſſe: martyriū victimas īmolaſſe: menſaꝫ in vino panibꝰ p̄paraſſe: vbi apꝑet etiā ad ſacer I 2