Liber Psͣ. ios dotium ẜm ordinē melchiſedech: inſipientes j. Coꝝ. j. inopes ſēſu vocaſſe: qꝛ ſic̄ dic̄ apl̓s: Infirma hu ius mūdi elegit deꝰ vt cōfunderet fortia. Qui Prou̓. 9. bus etiā tn̄ infirmis qd̓ ſequit̉ dic̄: derelinqͥte in ſipientiā vt viuatis: q̄rite prudentiā vt habe atis vitā. Participē aūt fierimenſe illius: ip̄m ē inciꝑe hr̄e vitā. in alio libro vocat̉ ec­cleſiaſtes vbi ait. ē bonū hoī niſi māduca Ecc̄e 5. bit bibet. Quid credibiliꝰ dicere intelligitur qͣꝫ qd̓ ad ꝑticipationē mēſe huiꝰ ꝑtinet: quam ſacerdos ip̄e mediator teſtamēti noui exhibet ẜm ordineꝫ melchiſedech: de corꝑe ſanguine ſuo. Id ſacrificiū ſucceſſit oībꝰ illis ſacrificijs veteris teſtam̄ti īmolabant̉ in vmbra ſuturi ꝓpter qd̓ etiā vocē illā in pſalmo triceſimo no eiuſdē mediatorꝭ ꝓphetiā loq̄ntis agno­ſcimꝰ Sacrificiū oblationē noluiſti: corpꝰ aūt M8 x. ꝑfeciſti mihi: qꝛ illis oībꝰ ſacrificijs oblatiōi bus corpꝰ eiꝰ offert̉: ꝑticipātibꝰ miniſtrat̉. iſtū eccleſiaſten in hac ſententia manducādi bibēdi quā ſepe repetit plurimūqꝫ cōmendat ſapere carnales epulas voluptatis: ſatꝭ illd̓ on̄dit: vbi ait. Meliꝰ ire in domū luctꝰ: qͣꝫ ire ī Ecc̄s 7. domū potꝰ. Et paulopoſt. Cor inqͥt ſapiētiū in domo luctꝰ: cor īſipiētiū in domo epulaꝝ. Sꝫ illud magꝭ cōmēorandū exiſtīo de libro qd̓ ꝑ­tinet ad ciuitates duas: vnā diaboli et alteram xp̄i: eaꝝ reges diabolū xp̄m. Ue tibi t̓ra in­Ecc̄o io. quit cuiꝰ rex adoleſcēs: pͥncipes tui mane cō­medūt Btātu fra cuiꝰ rex tuꝰ filiꝰ ingenuoꝝ: et pͥncipes tui in tꝑe cōmedūt: in fortitudīe in cōfuſiōe. Adoleſcentē dixit diabolū ꝓpt̓ ſtul ticiā ſuꝑbiā temeritatē petulentiā: cet̓aqꝫ vitia huic etati aſſolēt abūdare: xp̄m aūt filiū ingenuoꝝ: ſctōꝝ ſcꝫ pr̄iarchaꝝ: ꝑtinentiū ad li­berā ciuitatē: ex qͥbꝰ ē in carne ꝓgenitꝰ. Princi pes illiꝰ ciuitatis mane māducātes.i. an̄ horam ꝯgruā: qꝛ expectāt opportunā veraē in fu­turo ſcio felicitatē: feſtinant̉ beari huiꝰ ſcl̓i cele britate cuptētes. Prīcipes aūt ciuitatis xp̄i tp̄s fallacis btītudīs patient̓ expectāt. hoc ait in fortitudīe in ꝯfuſtōe: qꝛ eos fallit ſpes Rom̄. 5. de dic̄ apl̓s. Spes aūt ꝯfundit. Dic̄ pſal­Pāͣ. 24. mus. Etem̄ te expectāt ꝯfundent̉. Iāxo ticū cāticoꝝ ſpiritalis q̄dā ſctōꝝ ē voluptas tiū: in ꝯiugio illiꝰ regis regīe ciuitatꝭ: qd̓ ē xp̄s eccl̓ia. Sꝫ voluptas allegoricis tegnībꝰ in uoluta ē: vt deſideret̉ ardentiꝰ: videat̉qꝫ iocū diª: apꝑeat ſpōſus cui d̓r ī eodē cātico: eqͥtas dilexit te: ſponſa ibi audit: caritas ī delicijs tuis. Tacite multa trāſimꝰ: cura huiꝰ oꝑis ter­minōdi. Ca. Xxj. c Eteri poſt ſalomonē reges hebreorum vix īueniunt̉ aliqͣ enigmata dictoꝝ ſu­orū terū re geſtaꝝ adad t derciamnine: at ꝓphetaſſe: ſiue in iudea ſiue in iſrael. Sic appellate ſūt illiꝰ ppl̓i ꝑtes: ex ꝓpt̓ ſalomōis oſ fenſā tꝑe filiū eiꝰ roboā pr̄i ſucceſſit in regnū deorundicāte diuluaē promdenbradereꝫ qͣs accepit hieroboā ſeruꝰ ſalomonis rexeiꝰ in ſamatiaꝯſttrꝰ? ꝓpre rocatant ttaelāget vniuerſi ppl̓i illiꝰ nomē eēt. duabꝰ votribubus. iude.ſ. beniamin: ꝓpt̓ dauid ne penitus re­gnū ſtirpis eius fuiſſet cradicatū: remāſerant ſubiacētes ciuitati hieruſalē: iude nomen fuit qꝛ ip̄a erat tribus vn̄ dauid. Beniaminꝟo in­bus alt̓a ad idē regnū de quibꝰ dixi ꝑtinēs erat: vn̄ fuit ſaul rex an̄ dauid. ſimul iſte due tribꝰ vt dictū ē iuda vocabant̉: noīe diſcemebāt̉ ab iſrl̓: qd̓ appellabāt̉ ꝓprie decētribꝰ bn̄tes ſuū regē. tribus leui qm̄ ſacerdotalis fuit deiū regū ſeruicio mācipara: tertiadecīa nūcrabat̉ Ioſeph qͥppe vnꝰ ex duodeciꝫ filijs iſraelū vnāā ſic̄ ceteri ſingulas ſꝫ duas tribꝰ ſec̄. effrem ma naſſē. Uerūtn̄ etiā tribꝰ leui adr̄gnū hieroſoly miranū ꝑtinebat magis: vbi erat deitēpluꝫ cui ſeruiebat Diuiſo igit̉ ppl̓o pͥmus regnauit īhie ruſalē roboā rex iuda filiꝰ ſalomōis: ī ſamaria hieroboā rex iſraelſeruꝰ ſalomōis. Et cuꝫ volu zne. 13. iſſet roboā tanqͣꝫ tyrānidē diuiſe illiꝰ ꝑtis bello ꝑſequi: ꝓhibitꝰ ē pplus pugnare fratribꝰ ſuis dicēte deo ꝓphetaꝫ ſe feciſſe. Un̄ apparūt nullū in ea re: vel regis iſrael: veiplifuiſſe pec catū: ſꝫ volūtatē dei vindicantis impletā finiſſe Qua cognita: ꝑs vtraqꝫ inter ſe pacataconqͥ­cuit: em̄ religiōis: ſꝫ regni fuerat ſcā diuiſio. Erū rex iſraelhieroboā Ca. XXII. mēte ꝑuerſa credēs deo: qut veraceꝫ promiſſo ſibi regno datoqꝫ ꝓbauerat: ti muit ne veniendo adtemplū dei qd̓ erat inhit ruſalē: ẜm diuinā legē ſacrificādi vniuerſe illigenti veniendū fuit ſeduceret̉ ab eo popu­lus: ſtirpe dauid tanqͣꝫ regio ſemini redderet̉ inſtituit idolatriā in regno ſuo: pplindeiſecuꝫ ſimulachroꝝ cultu obſtrictū nephanda impie­tate decepit: nec tn̄ oīno ceſſauit deus: ſolū illū regē: verūetiā ſucceſſores: impietatꝭ imi­tatores ppl̓mqꝫ ip̄m arguere ꝓphetas. ibi extiterūt magni illi inſigneſqꝫ ꝓphete: etiā mirabilia multa fecerūt: helias: heliſens diſci pulus eiꝰ. Etiaꝫ ibi dicēte helia. Dn̄e ꝓphetes tuos occiderūt: altaria tua ſuffoderunt: ego lei relictꝰ ſū ſolus: q̄rūt aīam meā. Rn̄ſumē illic eſſe ſeptē milia viroꝝ curuauerūt gerna ante baal. Ca. XXIII i Tc̄qꝫ in regno iuda ꝑtinēte adhienem etiā ſuccedēuū regū tꝑibꝰ deiuerūt ꝓphete: ſic̄ deo placebat eos mittere: veladp̄