Liber xxiij Deſibylla crythrea: que inter alias ſi­byllas cognoſcit̉ de xp̄o euidētia mul ta ceciniſſe. xxiiij regnanteromulo ſeptē ſapiētes cla ruerint: quo tꝑe decē tribꝰ iſrael di­cebat̉ in captiuitatē a chaldeis ducte ſunt: idemqꝫ romulus mortuus dīno honore donatus eſt cxv Qui ph̓i enituerīt regnāte apd̓ romāos tarqͥnio priſco: apd̓ hebreos ſedechia cūhierl̓m capta ē tēplūqꝫ ſubuerſuꝫ. xxvj eo tꝑe īplctis. lxx. anis iudeoꝝ ē re ſoluta captiuitas: romani qͦꝫ a dn̄atu ſūt regio liberati. xxvij De tꝑibus ꝓph̓aꝝ quoꝝ oracula haben tur in librꝭ: qͥqꝫ tūc de vocatiōe gētiū multa cecinerūt: qn̄ romanoꝝ regnuꝫ cepit: aſſyriorūqꝫ defecit. xxviij De his que ad euangeliū xp̄i ꝑtinēt qͥd oſce amos ꝓphetauerint. xxix Que abeſaia de xp̄o eccl̓ia ſint p̄dicta xxx Que micheas ionas iohel nouote­ſtamento ꝯgruentia ꝓphetauerunt. xxxj Que in abdia in naum abachuc de ſa­lute mūdi in xp̄o p̄nunciata reperiāt̉. xxxij. De ꝓphetia in oratiōe abachuc can tico continetur. xxxiij Dexp̄o vocatiōe gentiū heremias ſophonias ꝓphetico ſpiritu ſūt p̄fati­xxxiiij De ꝓphetia danielis ezechielis que in xp̄m eccl̓iamqꝫ ꝯcordat. xxxv De triū ꝓphetaꝝ vaticinio: idē aggei: zacharie malachie. xxxvi De eſdra machabeoꝝ libris. xxxvij ꝓphetica auctoritas origine gen tilis ph̓ie inueniatur antiquior. xxxviij quedā ſanctoꝝ ſcpͥta eccleſiaſticus canon ꝓpter nimiā receperit vetu ſtatē: ne occaſioneꝫ eoꝝ falſa veris īſererentur xxxix De hebraicis litteris que nunqͣꝫ in ſue lingue ꝓprietate non fuerunt. xl De egyptioꝝ mendaciſſima vanitate: antiquitati ſcientie ſue centuꝫ milia aſcribit annoꝝ. xli De philoſophicaruꝫ opinionum diſſen­ſionibus: canonicarū apud eccl̓iaꝫ concordia ſcripturaꝝ. xlij Qua diſpenſatiōe ꝓuidentie dei ſcpͥtu re ſacre veteris teſtamenti exhebreo in grecū eloquiū trāſlate ſint: vt vniu̓ ſis gentibus innoteſcerent. xliij De auctoritate. lxx. interp̄tatū: que ſal­uohonore hebraice līgue oībus ſit in terprecibus pelerenda. xliiij Quid intelligendū ſit de niniuitarū ex cdiorctius denūciatio inhebreo dierū ſpacio tenditur: in. lxx. autētri. dui breuitate concludi xlv poſt inſtaurationē templi ꝓpheras uudebabere deſtiterunt cunderi qꝫ ad natiuitatē xp̄i cōtinuis adu̓ſit ubꝰ ſint aſticturt ꝓbaretaltent va­edficationē ꝓpbeticia necbꝰ tuge promiſſam: xlvj De ortu ſaluatoris nr̄i ẜm qd̓ verbū ca­ro factū ē: de diſperſiōe iudeox per om̄es gentes ſicut fuerat ꝓphetatū. xlvij An ante tꝑ̄a xp̄i aliqui fuerint extra iſra eliticūgenus: qui adcrleta quiu conſortiū ꝑtinerēt xlviij Prophetiā aggei qua dixit maiorē fitu ram gloriā domus dei qͣꝫ pͥmū fuiſſet: in reedificatiōe tēpliſedin eccle­ſia chriſti eſſe completam. xlix De incerta multiplicatiōe eccleſie. qua in ſcl̓o multi reprobimiſcent̉ electꝭ l De p̄dicatiōe euāgelij: ꝑpaſſōes p̄di cātiū clarior potētior facta eſt. li etiam per hereticoꝝ diſſenſiones fi des catholica roboretur. lij An credendū ſit qd̓ quidā putant īple­tis. x. ꝑſecutiōibꝰ fuer̄t: nullā ſuꝑcē p̄ter vndecimā: ī ip̄o ātixp̄it peſit fu iiij De rꝑe nouiſſime ꝑſecutōis occulto(tura liiij De ſtultiſſimo mendatio paganoꝝ quo xp̄ianā religionē vltra treccntoruꝫ lx. qͥnqꝫ annoꝝ menſuramſpaciuꝫ interunt. Incipit liber decimuſoctanus. CaI E ciuitatū tuanū quanpri vna: ſeculi huiꝰ eſt altera: in qua nunc eſt q̄ntū ad hoīm genus ꝑtinetetiā iſta ꝑegri na exortu procurſu debi tis finibus me ſcriptuꝝ eſſe ꝓmiſi: pͥus inimicos ciuitatis dei cōditori eius xp̄o deos ſuos p̄ferunt: liuore ſibi ꝑnicio ſiſſimo arrocit̓ inuidēt xp̄ianis: qͣntū me aduius ret eiꝰ gr̄a refelliſſem: qd̓ voluminibꝰ decēpͥori bus feci. De hac ꝟo mea quā cōmēorauit o xci uum duam ⁊c̄. In bæccis nuab fncpali timoꝫ ctꝓm tepadu duor qui­muum yſp adrum noncꝫ mr̄ pertalli plenes&e ppreli a Nimſ gco ⁊c̄ͣ. d belo ⁊nno petuni