![]()
Lx noſtris. Si eī minīa pctā. ſine qͥbꝰ nō eſt etiaꝫ vita iuſtoꝝ: alit̓ nō remittunt̉. qͣꝫto magis ml̓tis ⁊ magnis crimībꝰ īuoluti. etiā ſi ea ꝑpetrare iā deſināt. nullā indulgentiā ꝯſequunt̉. ſi ad remittendū alijs. qd̓ in eos qͥſqꝫ peccauerit. in exorabiles fuerīt: cū dicat dn̄s. Si aūt nō dimi ſeritis hoībꝰ pctā neqꝫ pat̓ veſter dimittet vo Iac̄. 2. bis? Ad hͦ eī valet ꝙ etiā iacobꝰ apoſtolꝰ ait Iu diciū futuꝝ ſine miſcd̓ia illi qͥ nō fec̄ miſcd̓iam Mat. 18. Uenire qͥppe debet in mentē etiā ſeruꝰ ille. cui debitori dn̄s ſuus relaxauit decē milia talētoꝝ q̨̄ poſtea iuſſit vt redderet: qꝛ ip̄e nō miſertus ꝯſerui ſui qͥ ei debebat cētū denarios. In his gͦ qͥ filij ſūt ꝓmiſſiōis ⁊ vaſa miſcd̓ie valet qd̓ ait Iacob̓.2. idē apl̓s: ꝯſeq̄nter adiūgēs Suꝑexaltat auteꝫ miſcd̓ia iudiciū. Qm̄ ⁊ illi iuſti qͥ tāta ſanctitate vixerūt: vt alios qͦꝫ recipiāt in tabernacula et̓na: qͥbꝰ amici facti ſūt de māmona iniqͥtatis Luc̄. 16. vt tales eēt: miſcd̓ia liberati ſūt ab eo qͦ iuſtificat impiū: imputās mercedē ẜm gr̄am: n̄ ẜm .Coꝝ. 7. debitū. In eoꝝ qͥppe nūero ē apl̓s qͥ dic̄. Miſericordiā ꝯſecutꝰ ſū vt ſidelis eēm̄. Illi aūt qͥ re cipiūt̉ a talibꝰ in tabernacula et̓na: fatendū ē. qd̓ nō ſint his moribꝰ p̄diti vt eis liberandis ſi ne ſuffragio ſanctoꝝ ſua poſſit vita ſuffice̓: Ac ꝑ hͦ multo ampliꝰ in eis ſuꝑexaltat miſcd̓ia iudiciū. Nec tn̄ iō putādus ē qͥſqͣꝫ ſceleratiſſimus nequaqͣꝫ vita vel bōa vl̓ tolerabiliore mutatꝰ: recipi ī tabernacula et̓na: qm̄ obſecutꝰ ē ſctīs de māmona iniqͥtatis.i. de pecūia vel diuitijs. q̄ quale fuerāt acqͥſite: aut etiā ſi bn̄ n̄ tn̄ veris ſꝫ qͣs iniqͥtas putat eē diuitias: qm̄ neſcit q̄ ſint vere diuitie. qͥbꝰ illi abūdant: qͥ ⁊ alios recipiunt in et̓na tabernacula Et itaqꝫ qͥdā vite mo dus: nec tā male vt his qͥ eā viuūt nihil ꝓſit ad capeſcendū regnū celoꝝ largitas elēoſynarū quibꝰ etiā iuſtoꝝ ſuſtentat̉ inopia: ⁊ fiūt amici qͥ in tabernacula et̓na ſuſcipiāt: nec tā bone vt ad tantā btītudinē adipiſcendā eis ip̄a ſufficiat niſi eoꝝ meritis qͦs amicos fecerīt miſcd̓iaꝫ ꝯſequant̉. Mirari aūt ſoleo etiā apd̓ ꝟgilium iſtā dn̄i reꝑire ſententiā: vbi ait: Facite vobis Lucꝭ. 16. amicos de māmona iniqͥtatis: vt ⁊ ip̄i recipiāt vos in tabernacula et̓na. Cuiꝰ ē ⁊ illa ſimillīa: Qui recipit ꝓphetā in noīe ꝓphete: mercedē Mat. jo. ꝓphete accipiet. et qͥ recipit iuſtū in noīe iuſti mercedē iuſti accipiet Nā cū elyſios cāpos po eta ille deſcriberet: vbi putāt hītare aīas ſctō rū: nō ſolū ibi poſuit eos qͥ ꝓprijs meritis ad il las ſedes ꝑuenire potuerūt: ſꝫ adiecit atqꝫ ait. Quiqꝫ ſui mēores alios fecere merēdo. i. qͥ ꝓEnei. 6. meruerūt alios: eoſqꝫ ſui mēores ꝓmerēdo fe cerūt. Prorſus tāqͣꝫ eis diceret: qd̓ frequētat̉ ore xp̄iano cū ſe cuiqꝫ ſanctoꝝ hūilis qͥſqꝫ com mēdat ⁊ dic̄: mēor mei eſto: atqꝫ vt id eſſe poſſit ꝓmerendo efficit. Sꝫ qͥs iſte ſit modus: ⁊ q̄ ſint ip̄a pctā q̄ ita impediūt ꝑuētionē ad regnū dei vt tn̄ ſctōꝝ amicoꝝ meritis impetrēt indul gentiā: difficillimū ē inuenire: ꝑiculoſiſſimum definire. Ego certe vſqꝫ ad hͦ tꝑs cū inde ſatagerē: ad eoꝝ indaginē ꝑuenire non potui. Et fortaſſis ꝓpterea latēt: ne ſtudiū ꝓficiendi ad oīa pctā cauēda pigreſcat. Qm̄ ſi ſcirent̉ q̄ vel qͣlia ſint delicta ꝓ qͥbus etiā permanētibꝰ: nec ꝓfectu vite melioris aſſumptis interceſſio ſit inquirenda ⁊ ſperāda iuſtoꝝ: eis ſecura ſe obuolueret hūana ſegnicies: nec euolui talibus implicamentis vllius virtutis expeditione cu raret: ſꝫ tm̄mō quereret alioꝝ meritis liberari: qͦs amicos ſibi de māmona iniqͥtatis elēoſyna rū largitiōe feciſſet. Nūc ꝟo dū venialis iniqͥtas etiā ſi ꝑſeueret ignorat̉ modꝰ ꝓfecto ⁊ ſtudiū in meliora ꝓficiendi orādo: ⁊ inſtando vigilātius adhibet̉: ⁊ faciendi de māmona iniqͥtatis ſctōs amicos cura nō ſpernit̉. Uerū iſta liberatio que ſit ſine ſuis qͥbuſqꝫ orationibꝰ ſiue intercedētibus ſanctis id agit vt in ignem quiſqꝫ nō mittat̉ eternū: nō vt cū fuerit miſſꝰ poſtquātūcūqꝫ inde tp̄s eruat̉. Nā ⁊ illi qui pu tāt ſic intelligēdū eē qd̓ ſcriptū eſt. Afferre ter Lucꝭ. 8 ram bonā: vberē fructū: aliā tricenū: aliā ſexa genū: aliā centenū: vt ſancti ꝓ ſuoꝝ diuerſita te meritoꝝ: alij tricenos homīes liberent: alij ſexagenos: alij centenos: hͦ in die iudicij futuꝝ ſuſpicari ſolēt: nō poſt iudiciū. Qua opinione quidē cū videret hoīes impunitatē ſibi ꝑuerſiſſime pollicētes: eo ꝙ oēs iſto mō ad liberatō nē ꝑtinere poſſe videant̉: elegātiſſime reſpondiſſe ꝑhibet̉. bn̄ potiꝰ eē viuēdū: vt int̓ eos qͥſqꝫ reꝑiat̉ qͥ ꝓ alijs interceſſuri ſūt liberādis: ne tā pauci ſint: vt cito ad nūerū ſuū vel tricenū: vl̓ ſexagenū: vel cētenū: vnoqͣꝫ eoꝝ ꝑueniēte: ml̓ ti remaneāt: qͥ erui iā de penis illoꝝ interceſſion nō poſſint ⁊ in eis inueniat̉ qͥſqͥs ſibi ſpem fructus alieni temeritate vaniſſima pollicet̉. Hec me reſpondiſſe illis ſuffecerit: qͥ ſacraruꝫ lr̄aꝝ qͣs cōes habemus auctoritatē n̄ ſpernūt ſꝫ eas male intelligendo nō qd̓ ille loquunt̉: ſꝫ hoc potiꝰ putāt futurū eē qd̓ ip̄i volūt. Hac itaqꝫ rn̄ſiōe reddita libꝝ ſic̄ ꝓmiſimꝰ t̓ mīauimus. Explicitus ē liber viceſimuſpͥmus. Incipiūt capl̓a libri viceſimiſecūdi. j De conditione angeloꝝ ⁊ hominum. ij De et̓na dei ⁊ incōmutabili eiꝰ volūtate iij De ꝓmiſſione eterne btītudinis ſctōrū ⁊ ꝑpetuis ſupplicijs impioꝝ R 2 