Seite
De mu. pe. in libello qꝛ non eſt de vera materia actōnis ⁊ id̓o re ẜuantur poſt lit̓. conteſt. ⁊ tunc qͥ meliꝰ ꝓbabit obtine bit. C. de ꝓba. l. exceptionē. ⁊. jͣ. de ꝓba. c. ex lr̄is ⁊.c. lꝫ. in fi. ſufficit gͦ ꝙ creditor petāt qꝛ mutuauit ⁊ idem ꝑ omnia hic Io. an. ⁊ ex p̄dictis ſingulariter noͣ plu­ra pͥmo ꝙ libellus nō ē admittendus ſi cā exp̄ſſa non cōcludit de iure lꝫ ex aliqͣ incidēti poſſit iuſtificari niſi illud accidēs exprimat̉. Ideo dicit Inn. h̓ ⁊ hoſti. pꝰ eum ꝙ ſi ep̄s petat aliquod ep̄ale ius ab eccleſia quā cōfitet̉ exemptam talis libellus admittēdus non eſt niſi talē cauſam exprimat que ad hͦ ſufficiat puta ꝙ il lud p̄ſcripſit de p̄ſcrip. auditis. vel illud in exemptōe fuit exceptum. de reli. do. c. cum venerabilis. vl̓ aliud ſimile qd̓ ſufficiat. idē incitatōne noͣ. idē Inn. in. c. ex ꝑte abbatiſſe. d̓ priui. vbi dicit libellum non admittē dum ſi cauſa exp̄ſſa non ē ſufficiēs ⁊ idē bar. in. l. i. ff. de edē. Nota ſcd̓o libellum ſufficere cōcludere in ſpecto iure cōmuni generaliter nō aūt ē neceſſe expri­mere ⁊ iuſtificare ex cauſis ſpecialibus ſeu ex iure ſpe­ciali ⁊ ſingulari qd̓ potiꝰ ꝯcernit ſolēnitatem actꝰ ſꝫ hͦ reſeruat̉ in ꝓceſſu ⁊ actus in libello poſitus p̄ſumitur ſolēniter explicatꝰ ⁊ idē voluit bar. in. d. l. i. ⁊ ideo pe­to prelato ſatis eſt exprimere cauſam mutui nec eſt neceſſe exprimere ꝙ pecunia eſt verſa in vtilitatem eccleſie vl̓ ꝙ canonicis conſentiētibus hec em̄ ꝓbadū tur in ꝓceſſu Idē ſi peto ratōne teſtamēti non ē neceſ ſe dicere ꝙ fuit ſolēniter agitatum quia preſumitur. ⁊ ſic de ſimilibus Tercio noͣ ꝙ libellāti ſuffic̄ cauſas agēdi exprime̓ nec tenet̉ exclude̓ exceptōes q̄ poſſent reo compete̓ puta ꝙ non fuit ſibi ſatiſfactum vl̓ pre­ſcriptum vel ꝗd ſimile. ſi tamē actor poneret exceptio nem legitimam rei ⁊ ip̄am non tolleret allegando ali­quid non ē actor audiēdus puta ſi diceret peto. x. qꝛ mutuaui ⁊ mihi es obligatus non obſtante pacto de non petēdo quod feci nam ex hoc appareret libellum iniuſtum ſtatur enim narratis in libello contra libellā tem vt. l. cum precium. C. de libe. cā. ⁊ in. c. examina ta. de iudi. facit quod nota. Inno. in. c. i. de offi. iudi. et. c. ad decimas. de reſti. ſpoli. li. vi. Cauſa em̄ appa­ret iniuſta exquo dicit ſe feciſſe pactum de non peten do nec aliter enarrat. ⁊ ideo debet addicere aliud tol­lendo vel quia tunc erat minor vel dolo inductus vel quid ſimile ⁊ tunc admitteretur libellus. facit qd̓ noͣ. ꝑ glo. in. c. i. de offi. dele. li. vi. ⁊ qd̓ noͣ. doct. in. c. ca­pitulum. ⁊. c. olim. de reſcrip. Alterius quero ꝗd ſi epiſcopus petat ius epiſcopale quia eccleſia eſt ſita in ſua dyoceſi ⁊ reus dicat libellum non admittendū quia ſtatim eſt paratus eccleſiam probare exemptaꝫ dicunt Inno. ⁊ hoſti. libellum admittendum non ob­ſtante tali exceptōe vt fiat litis conteſtatio ⁊ probatō exemptionis differetur ī principali vt probatur.s. ti. proxi. c. ex parte. de li. conteſta. c. i. li. vi. niſi malicia actoris eſſet notoria cui non eſſet indulgendum ſcd̓m eos. vt. jͣ. qui ma. accu. poſſ. c. ſignificante. Nota ex hoc duo. primo ꝙ exceptio peremptoria non debꝫ admitti ante lit. conteſta. etiam ſi probatio offeratur incontinenti ⁊ ſic ampliari debet. c. i. d̓ li. conteſta. li. vi. quod intellige vt ſtatim ſubijciam Nota ſecun do ꝙ quando exceptio peremptoria eſt notoria non ſpectatur neceſſario litis cōteſtatio ſed poteſt opponi ante ⁊ ſic limita. c. i. de li. conteſta. li. vi. ⁊ idem tenet Archy. in. c. vt certa. de elect. li. vi. Io. an. poſt Ioh̓. mo. ⁊ archy. in. d. c. i. nam exquo ius competens reo eſt notorium non debet iudex. pati cauſam venire in iudicium in. c. quoniaꝫ. de fi. preſ. imo debet iudex la cerare libellum quia apparet de iniuſta cauſa petendi vt noͣ. Inno. in. c. i. de offi. vicari. facit. l. i. ff. ſi meſſ. fal. modum dix. ⁊ idem videtur velle ſpe. niſi d̓ excep tione conſtet per inſtrumentum de qͦ vide in ſpe. in ti. d̓ excep.§. edicto. ꝟ. ſed an reus. ⁊ ꝟ. vt auteꝫ ⁊ quod nota. in. c. ſuper litteris. de reſcrip. Ultimo vltra doct. hic quero quid ſi in libello exprimitur vna cau ſa et probatur poſtea alia dic ꝙ ſuccumbet actor. de­bet enim libellum iuſtificare ex cauſa deducta et non ex alia ⁊ hoc tenet Inn. in. c. ex parte de priuil̓. ⁊ bar. in. l. i. ff. de eden. facit. l. i. ff. ſi meſ. fal. modum dix. et .i. habebat. ff. de inſti. optime facit. c. abbate ſane. de re iudi. li. vi. exprimendo enim vnam cauſam videtur illam dumtaxat ⁊ nō aliam in iudicium deduxiſſe vn̄ reſpectu alterius opus eſt noua interpellatione vt in c. abbate fane. ſecꝰ in demonſtratōne rei petite lꝫ enim illa ſit falſa non per hoc corruit libellus exquo ꝑ aliā poteſt apparere de re petita alias ſecus. facit ad hoc .l. cum tale legatum.§. falſam. ff. de lega. iij. De mutuis petitionibus Continuatur hec Rubrica. ad precedentē hac for ma. Supra viſum eſt in precedenti Rubrica. de libel li oblatione ſed quia plerunqꝫ libelli porriguntur ab vtraqꝫ parte ⁊ fiunt hincinde mutue petitiones et du­bitatur de modo ⁊ practica procedendi. Ideo cōpe­tenti ordine annectit compilator hunc titulum de ma teria habetur in decret. iij. q. viij. cuius in agendo. Quero pro declaratōne rubrice. quid dicatur mu tua petitio reſpondeo ꝙ ꝯuentio ex ꝑte actoris ⁊ recō uentō ex ꝑte rei nam recōuentio eſt ſcd̓a ꝯuentio ſunt gͦ due pctōes. cū gͦ petitio fiat ex vtraqꝫ parte recte appellat̉ mutua petitio Et aduerte qꝛ mutue petitōes pn̄t dici nō ſolū qn̄ petitio rei deducit̉ ꝑ viā recōuen tionis ſic̄ capit̉ hͦ ſꝫ etiā qn̄ deducit̉ ꝑ viā ꝯuētionis vt qꝛ inchoatur ſcd̓a qn̄ pͥma ē quaſi in fine tunc em̄ nō poſſunt ſimul tractari ⁊ vna ſententia terminari ⁊ id̓o non eſt ꝓprie reconuentio. ⁊ habet tunc locum regula qui prior appellat prior agat vt. l. qͥ prior. ff. de iudi. hec ꝓbantur in. c. ij. ī. ꝟ. nos aūt de ordi. ꝯg. Abbas