Seite
hereditates cōmunes vel plures actiones vel plures ſocietates plura depoſita ⁊ ſil̓ia. prīo cāu accumula­tio debet fieri in multis libellis. ſcd̓o cāu poterit etiā fieri in eodē libello ⁊ ſic erit vna cōcluſio ⁊ vnū iudi­cium vt probatur in. l. heredes.§. i. ff. famil. herc. ⁊ in. l. cum duobꝰ.§. ſi plures. ff. pro ſocio. ⁊. ff. de act. emp. l. nō ē nouū. ⁊ qd̓ ibi noͣ. in glo. Uenio nūc ad quartū articulū pͥncipalē an qn̄ alterat̉ libellꝰ niſi alteratio ꝑmittit̉ debeat actor cōdēnari in expenſis. glo. ſentit hic ꝙ ſic dicit enī eū teneri ad intereſſe toti ens variando ar. ff. de inter. actio. l. de etate.§. vltio ⁊ pondera qꝛ hic dicit ad intereſſe nulla ergo fiet con demnatio ſi nullū intereſſe p̄tendere pōt actor ideꝫ ⁊ apertius voluit bar. in. d. l. edita. tunc cōdēnationem expenſaꝝ fiendā vbi reus dānificatus eſt alias ſecus Quid enī ſi petij rem in libello poſui duos confines poſtea addo alios duos cōfines. certe ex hoc ī nullo dānificatur reus quoniā cā deliberationis per hanc adiectionē nō mutatur ⁊ idē in ſil̓ibus. ſed ſi ꝑ adiec­ctionem cā deliberationis mutet̉ qꝛ ẜm primū libel­lum reus debebat cōtendere ⁊ ſic expendit querēdo aduocatos ⁊ ſimilia. ſed ꝓpter factam adiectionem ⁊ emēdationē reꝰ deliberat nō cōtendere certe reficient̉ ei expenſe qꝛ in his dānificatus ē ſed ſi vtroqꝫ modo tam ẜm primū libellū qͣꝫ ẜm emēdationē poſtea fac­tā reus idē deliberaſſet.ſ. contendere qꝛ forte negaret ip̄m de quo agit̉ pͥncipaliter factum nō putat verum bar. ꝙ equitas iudicātis diceret expenſas reficienda­qꝛ reus dānificatus nō eſt niſi ꝓpter hoc lis efficeret̉ longior tunc enī cōdēnat̉ in tantas expenſas ī quan tas reus dānificatꝰ ē ꝓpter litē amplius elongatam. ⁊ hoc voluit tex. in. d. l. edita in fi. Ego puto ꝙ etiam ſi reus pariter facta emēdatione deliberat cōtendere nihilominus ſi tale qͥd eſt additū ſeu mutatū ꝙ ī de­liberando oportuit facere expenſas in aduocatis ⁊ ſi milibus tunc cōdēnabit̉ in iſtis ⁊ in expenſis longio­ris litis equitas ergo boni iudicis habebit hoc exti­mare. Ultimo glo. querit an mutato ſeu emēdato A libello debeat reus habere nouas inducias cōcludit ꝙ ſic ſi talis eſt mutatio ꝙ nō potuit deliberare ī pri mis inducijs alias ſecus ar. optimū ī. c. littere. de di la. vbi eſt deciſio huius queſtionis ⁊ idē cōmunit̉ te­netur in. d. l. edita. Extra glo. quero qꝛ ut ex p̄di­ctis ptꝫ differentia ē inter actionē vl̓em ⁊ generalem. an petitio iuris ep̄alis ſit vl̓is an generalis. inn. vide tur in hoc ſibi fuiſſe cōtrariꝰ. nā in. c. cōquerente. de offi. ordi. dicit eā eſſe generalē nō vl̓em qꝛ non petit eā intētās iura vniuerſa eccl̓ie ſꝫ tm̄ aliqͣ iura q̄ ꝯtinēt̉ in. d. c. ꝯquerente. ſed in. c. certificari. de ſepul. aperte ſentit oppoſitū vbi dicit ꝙ hec petitio cōtinet vniuer­ſitatē iuris ſic̄ petitio hereditatis ⁊ hꝫ nomē a iure im poſitū vn̄ ex ſe ⁊ ſine aliqua alia exp̄ſſione ē apta plu ra vniuerſaliter petere ſic̄ grex. ⁊ hoc vltimū ſequit̉ h̓ do. an. ⁊ pro hoc ego allego. c. cū venerabilis de ex cep. vbi ius ep̄ale fuit petitum vniuerſaliter nec in ꝓ­ſecutione fuit facta aliqua ſpecificatio nec etiā in ſnīa imo generaliter fuit adiudicatum ius ep̄alle ⁊ idē ha­bet̉ de reli. do. c. cum venerabilis. Ilecti. Summatū eſt. sͣ. c. i. ẜ pōt alit̓ ſummari ⁊ ſic Non tenetur re us reſpondere libello in actione perſonali. ſi nō exprimit̉ cauſa petendi ⁊ diuiditur ut. sͣ. c. pri. ſecūda ibi ideoqꝫ. Nota primo ar. optimū ex tex. ꝙ licet in actione ꝑſonali ſit exprimenda cā petendi. tamē ſi nō exprimit̉ opus eſt exceptione ⁊ appellatōe ſi nō admittitur exceptio alias aūt ꝓcedit iudiciuꝫ. h̓ enim ponderat̉ exceptio ⁊ appellatio ⁊ de his papa in fine mandat inquiri ita tenet hic Innoc. p. l. fi. C. de anna. excep. ⁊ bar. in. l. i. ff. de eden. ⁊ eſt tex. exp̄ſſus melius qͣꝫ alibi in. c. abbate ſane. de re iudi. li. vi. ī. ſecus qui eſſet ſcribendus litteris aureis. Nō ſe­cūdo optimā practicā reſpondēdi ad libellū ſeu exci­piendi cōtra eū qn̄ cā nō exprimitur. nō enī eſt neceſ­ſe petere cām exprimi ſed ſufficit dicere non teneor re­ſpondere qꝛ cā nō exprimit̉. ⁊ idem ē vbicūqꝫ libellus eſt obſcure cōpoſitus vt ſentiunt hic Pe. ⁊ Abbas nec ẜm eos dꝫ iudex dicere libellū debere d̓clarari ex quo reus hoc nō dicit. ẜ ẜꝫ qd̓ excipit̉ debet iudex di cere reum nō teneri reſpondere. ⁊ vide circa hoc qd̓ noͣ. ſpe. in ti. de libel. cōcep.§. fi. ꝟ. cautus etiam ſis. dicūt tamē quidā ꝙ quando in libello perſonali nō ē cauſa ſtatim dꝫ reus cōteſtari litē. qꝛ poſtea nō pote­rit mutari ut noͣ. s. c. proxi. ſed eis hoc nō placet. qꝛ in proceſſu poterit cauſam declarare ⁊ probare. C. de anna. excep. l. fi. ſed dic primam theoricam proce dere quando cauſa eſt expreſſa ſed inepta ſecundum dictum procedit quando nulla cauſa exprimitur. et hec diſtinctio probatur in. d. c. abbate. ⁊ ſentit Ioh̓. Cal. hic. Nota tertio ꝙ iudex nō admittendo ex­ceptionē legitimam grauat ⁊ ab eo appellari poteſt. licet expreſſe ſuper ea admittenda non interloquatur de quo tamen dicut legitur ⁊ noͣ. in. c. ex parte. iij. d̓ appel. ⁊ in. d. c. dilecto. ⁊ noͣ. per bar. in. l. a proceden te. C. de dila. Uenio ad glo. ij. quia prima nihil habet que ex tex. colligit cauſam exprimendam ī po titione perſonali aliter non declarat ſed tu dicūt dixi s. c. proxi. plene vbi tetigi que cauſa ſit exprimenda. an remota an propinqua. Sed hic quero pꝰ Inno. qualis debet eſſe cauſa reſpondet ꝙ debet eſſe talis que inferat iuſtū eē qd̓ petitur vt ſi creditor cōtra pre latum agēs dicat pcto mille marcas qꝛ ip̄as tibimū tuaui ⁊ ſi diceret reus exprimas ꝙ cōuerſe ſunt ī mū­tatem eccleſie vl̓ ꝙ ꝯmeꝰ ſit lecime ſic de bus illis quoꝝ ꝯſenſus requirit̉ vl̓ exprimas ꝙ no­ſit tibi ſatiſfactū vel cōſil̓ia que ſi nō eēt tollerent in tentionem actoris non cogiturator hoc eun