Seite
multipliciter. videt̉ enī ꝙ licet iſte archiep̄s fuiſſꝫ ab ſens ex publica vtilitate tn̄ ex quo tꝑe termini p̄ſenſ reꝑiebat̉ in curia: ⁊ iā ceſſauerat impedimētū ꝙ de­beat cōpelli ad rn̄dendū. excuſat̉ enī ꝗs rōne publi­ce vtilitatis qͣꝫdiu durat īpedimētū ⁊ nō poſtea. ut. l. ſi cui. ff. ex qui. ca. ma. facit. c. ad audientiā. de cle. nō reſi. Itē iſte fuit citatus ut cōpareret ꝑ ſe vel ꝑ ꝓ­curatore. licet gͦ rōne abſentie nō poſſet ꝑ ſe. debꝫ ta mē cōparere ꝑ procuratorē. Itē ⁊ tertio cōtra abn̄tē cā rei publice ꝓcedit̉ ſinō defenſat̉. ut. l. ignorare. C de reſti. mili. fortius gͦ cōtra iſtū debuit ꝓcedi. ꝗa iā deſiderat abeſſe cā reipublice. So. doc. circa hoc va rie loquunt̉. ſed breuiter cōcludēdo dici pōt: ⁊ p̓mo quo ad primū: ꝙ licet ceſſaret nūc impedimentū nō tamē ceſſabit effectus iā productus ex abſentia. nā propter illā abſentiā nō potuit deliberare cū ep̄is ⁊ alijs quoꝝ ꝯſiliū in hac re erat neceſſarium. oportet gͦ ꝙ cōſequat̉ nouas inducias. Nō ob. ẜm eū ꝙ de­bebat inſtituere ꝓcuratorē cū ⁊ ip̄e ꝓcurator dubitā­deberet habere inducias ad cōſulendū dn̄m. ut ī. c. dilectus. de ꝓcu. Itē in cā ardua quis nō cōpellitur cōſtituere ꝓcuratorē. iu. c. ij. de ꝓcu. cū impedimētū et hic tēporale. ut noͣ. in. c. cū dilecti. de do. ⁊ cōtu. Nec ob. ꝙ artabat̉ ad ꝯparendū ꝑ ſe vel ꝑ procura torē quia tenet̉ cōſtituere ꝓcuratorē quādo poſſꝫ cō parere: ⁊ nō vellet. ſed iſte voluit: ſed nō potuit rōne impedimēti. Nō ob. vlt. de. l. ignorare. quia licꝫ ab ſens ex cā etiā neceſſaria teneat̉ ſe defendere. non tn̄ ꝑ hoc tollit̉ quin habeat locū ius reuocādi domum ex cā hic expreſſa ⁊ ſi. Itē iſte ſe defendebat allegā­do cās legittimas de petēdo nouas inducias. ſecus vbi nullus cōpareret ad allegandū aliquā cām. ut ī cōtrario. Itē ſi fuiſſet proceſſum ꝯtra iſtū. fuiſſet fa­cta poſtea reſtitutio ex longiſſima cā. ff. ex qui. ca. ma. ꝑ totū. ⁊ in. c. cum bertoldus. de re iudi. ſed exqͦ conſtat de impedimēto melius fuiſſet ante factū de­currere qͣꝫ poſt vulneratā cām remediū querere. l. fi. C. in qui. ca. in inte. re. nō ē neceſ. Sed cōtra hoc ⁊ cōrra tex. denuo oppo. ⁊ videt̉ ꝙ nō debuit excuſa ri rōne illius ſecunde vocationis cū in ea nō fuerit fa cta mentio de primo mādato. ar. in. c. ceteꝝ. de p. nō enī fuit intentio pape reuocare primū mādatum exquo nō exp̄ſſit ar. in. c. ex parte de offi. dele. Sol. Hoſt. ꝙ propter quatuor hec allegatio nō obſtabat primo ꝙ ſi memor fuiſſet propterea nō abſtinuiſſꝫ a ſecūdo mādato de ſupplen. neg. p̄lato. c. licet de aucͣ ⁊ vſu pa. niſi. ⁊ ſic nō nocet iſtud tacuiſſe. ar. sͣ. de re­ſcrip. c. ſuꝑ litteris. Secūdo: ꝗa ⁊ ſi ip̄e non videatur reuocaſſe in affectu. tamē reuocat̉ propter ius reuo­cādi domū quod iſte habebat. Tertio ꝗa iſta inter­pretatio nō ē partis ſed pape de ſen. ex. inter alie. cū concor. Quarto quia ꝯtraria ſunt tꝑa belli ⁊ pacis. ut in prohemio inſti. l. aduocati. C. de aduo. diuer. iudi. videt̉ ergo ꝙ papa eligendo vnū de contrarijs aliud reuocauerit. de p̄ſump. nōne de bap. maiores Et. c. ceteꝝ. p̄all. nō ob. Ibi enī diuerſa reſcripta ſu­per eodē facto emanauerāt. hic vero ſuꝑ diuerſis. ſi pōt debet omnia mādatarius adimplere. alias il­lud qd̓ maiorē feſtinationē requirit ⁊ vbi īminet ma ius periculū. de elec. vbi periculū. li. vi. facit. l. cōtra pupillū. ff. de re. iudi. Ite ſecūdū mādatū quaſi for­tius reuocat primū. ad hoc de ſpon. ſi inter. ⁊ plꝰ am dicit Inn. ꝙ ſi iſte archiep̄s ſponte veniſſet ꝑ ſubſidio eccleſie: cū ad hoc teneret̉ ex iuramento. iureiur. ego. N. debet reputari excuſatus. Itē d̓ primo mādatū cōcernebat fauorē ſpecialē. ſcꝫ v­eccleſie. ſecundū vero cōcernebat eccliam vnius ⁊ fauorē publicū. merito p̄fert̉ de poſt. p̄la. bone ex his habes multas limitationes ad. c. ceteꝝ. eius materiā. Ad aliū effectū op. ⁊ videt̉ ꝙ in chiep̄s burdegalenſis nō erat citandus ſuꝑ iure matie defendendo. īmo nō debebat audiri volē fendere. quia eius nō intereſt. cū alia ſint iura a­ep̄alia ⁊ alia iura primatis ſeu patriarche. cū h ant ſe archiep̄s ⁊ primas ſeu patriarcha; ut infe­⁊ ſuperior. ⁊ de archiep̄o appellat̉ ad primate u dixi. ⁊ cuius nō intereſt audiri nō dꝫ. ij. q. vi. n. lēt. de elec. cū inter. So. quidā ut Inn. refert al rōnem ꝙ ip̄ius intereſt. quia oīa iura primatie ca­in ip̄m archiep̄m ceſſante primate. hanc rōnem dici­Iun. falſam. nā ſi appellaret̉ ab archiep̄o dꝫ appella ri ad pͥmatē. ⁊ tamē ceſſante primate nō appellabitur ad archiep̄m ſed ad papā. Itē ꝓcurationes pͥmatis nō recipiet archiep̄s ſed papa. Reddit ergo Inn. ali am rōnē dicēs iō eū admitti ad defendendū ꝓuinci­am ꝯtra aliū petentē iura primatis; quia eiꝰ intereſt ne ſua ꝓuincia pluribus aggrauet̉. Hoſti. dicit hanc rōem Inn. eē nimis generalē. dicit aūt ꝙ vera rō eſt ne iugū ſubiectiōis cogat̉ ſubire. ne ſupra ſe excepto papa ſuperiorē ſentiat quē neceſſe habeat reueren­qui ip̄m vexare ⁊ grauare poſſit ⁊ ne alius papa ē cepto. ſed ipſe ſolus videatur prouincie p̄eminere hoc de vſu pal. ex tuaꝝ. ⁊ qd̓ ibi noͣ. Subijcit tam ꝙ licet hic ſolus archiep̄s videat̉ admitti. requiritur tamen cōſenſus prelatoꝝ ꝓuincie ad prouiſionē faci endā de ma. ⁊ obe. c. fi. ẜm cū. Sed cōtra hāc rōnem Hoſt. facit. quia de iure habet iſte archiep̄s cogno­ſcere ſuperiorē.ſ. primatē vel patriarcham. vn̄ ad illū de cuius p̄iudicio agit̉ debet ſpectare defenſio cuius iura vſurpant̉. vnde pōt dici clarius ⁊ melius. ꝙ aut iſte archiepiſcopus non recognoſcebat alium ſuper rem citra papam. ⁊ tunc procedit dictum Hoſti. aut recognoſcebat ſicut de iure recognoſcere diſponūt. tunc dic ꝙ aut volebat ille bituriſen̄. archiepiſcopus concurrere vna cum patriarcha ita ꝙ nolebat illi p̄­iudicare ī totum ſed accumulatiue volebāt p̄ſcribere